Η ανοδική πορεία της Κυψέλης τα τελευταία χρόνια δείχνει τις κατευθύνσεις της εσωτερικής γεωγραφίας της Αθήνας. Η αλλαγή στην Κυψέλη, θεαματική αν σκεφτεί κανείς την κατάσταση του 2010-2015, χαρακτηρίζεται ως επί το πλείστον από τη διάχυση μιας φωτεινής ατμόσφαιρας κυρίως στον άξονα Φωκίωνος Νέγρη – πλατεία Αγίου Γεωργίου. Αν έρθει κανείς ως επισκέπτης με την προ δεκαετίας εικόνα στο μυαλό, θα ενθουσιαστεί με τη σημερινή συνθήκη. Αν έρθει κανείς χωρίς πρότερη γνώση και έχει δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες, μάλλον θα απογοητευθεί.
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Η Κυψέλη τού σήμερα μας δείχνει πως υπάρχει ανάγκη για σύνδεση με μια αστική σταθερά. Τα παλιά σπίτια στην Επτανήσου, στη Δροσοπούλου και σε όλες τις καθέτους, οι αρχοντικές πολυκατοικίες της περιόδου 1925-1965, σε διάφορες κλίμακες και ποιότητες, δείχνουν πως αυτή η κληρονομιά γεννά υπεραξία. Η νέα αρχιτεκτονική δεν έχει έως τώρα σημαντική παρουσία παρά μόνο στις ανακατασκευές.
Εικόνες νέων ανθρώπων σε νέους χώρους (όπως στη συμβολή των οδών Σπετσοπούλας και Σποράδων) γεννά αισιοδοξία. Υπάρχει ένα κύμα νέων κατοίκων που είτε επιστρέφουν εκεί που έζησαν προηγούμενες γενιές της οικογένειάς τους είτε έρχονται ως νεοφώτιστοι να ζήσουν μια πυκνή αστική εμπειρία. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι πρέπει να στηριχθούν για να βρουν καλή στέγη με λογική τιμή και να έχουν ένα καλό σύστημα εξυπηρέτησης από κοινωνικά δίκτυα και δημοτικές υπηρεσίες. Είναι η προτεραιότητα για να συνεχιστεί η ανοδική πορεία της Κυψέλης.
Η ποικιλία που υπάρχει, σε τρόπο ζωής και σε διαφορετικές προελεύσεις, είναι πλεονέκτημα και βάση δυναμισμού σύμφωνα με τις αντιλήψεις όσων έρχονται σε επαφή με το «φαινόμενο Κυψέλη» από άλλες κουλτούρες. Σε περιπάτους που έχω κάνει με Αμερικανούς, Ιταλούς και Ασιάτες στους δρόμους της Κυψέλης, διαπιστώνω πως όλοι εντυπωσιάζονται από το αστικό βάθος, την ηρεμία, την ανθρωπογεωγραφία.
Η Κυψέλη έχει τεράστιες δυνατότητες να αντλήσει από το αστικό παρελθόν και να φτιάξει μια νέα σύνθεση, ελκυστική και δυναμική. Υπάρχουν νέα βιβλιοπωλεία, που πρέπει να στηριχθούν, γκαλερί, αποκαταστάσεις κτιρίων. Βλέπω πού και πού τις αναγνωρίσιμες φιγούρες κάποιων παλαιών κατοίκων, της προ του 1980 εποχής, και κατανοώ ευθύς αμέσως πως η Κυψέλη έχει το μοναδικό χάρισμα μιας αστικής στρωματογραφίας που πάντα γοητεύει, έστω και υποσυνείδητα.