Το σκηνικό ήταν εντυπωσιακό. Φαραωνικό. Ομως το μέγεθος και τα εφέ έκαναν τελικά ακόμη οξύτερη την αναντιστοιχία με το κλίμα στην πλατεία. Ο ομιλητής, παρά την κυριολεκτική στενότητα του κοστουμιού του, φώναζε και χειρονομούσε, διασχίζοντας όρθιος τη σκηνή. Οι προσπάθειές του να εμψυχώσει το ακροατήριο και να ανοίξει μαζί του «αδιαμεσολάβητο» διάλογο δεν έβρισκαν ανταπόκριση. Το ίδιο και η οργανωμένη κλάκα της γαλαρίας: Αντηχούσε πολύ μόνη μέσα στο ψυχρό στάδιο. Κρίμα, αλήθεια. Τόσος επαγγελματισμός, τόση επιμέλεια στο στήσιμο. Σαν να είχε το κοινό κόψει εισιτήριο για άλλη παράσταση, από αυτή που κλήθηκε να υποστεί. Σαν να είχε ο σόουμαν προετοιμαστεί για το Democratic National Convention, αλλά κατέληξε να πρωταγωνιστεί σε νούμερο επιθεώρησης του Λαζόπουλου.
Χολιγουντιανό Αλ Τσαντίρι
34" χρόνος ανάγνωσης
