Με όρους θεάματος o Στέφανος Κασσελάκης υιοθέτησε προχθές, στη συνεδριακή του εμφάνιση, μια «μεταμοντέρνα» προσέγγιση. Μόνος σε μια μεγάλη σκηνή, με κατακόκκινο φόντο και μια μακρόστενη οθόνη, ινσταγκραμικών προδιαγραφών, να μεταδίδει διαρκώς την εικόνα του με σταθερό πλάνο. Μιλούσε με άνεση αλλά και με τρακ, μάλλον συμπαθές για πρωτοεμφανιζόμενο σε υπερπαραγωγή. Είχε φορητό ακουστικό και με τη βοήθεια της τεχνολογίας διάβαζε το κείμενο της ομιλίας του με τρόπο όχι άμεσα ορατό. Στεκόταν και περπατούσε, αποδεσμευμένος από τις μέχρι σήμερα συνεδριακές πρακτικές. Το μόνο στενάχωρο πάνω του έμοιαζε να είναι το, εφαρμοστό, κοστούμι του.
Το επικοινωνιακό μοντέλο του Στέφανου Κασσελάκη έχει κοινά στοιχεία με εκείνο του Κυριάκου Μητσοτάκη: αρδεύονται και οι δύο από την «αμερικανική» δεξαμενή. Τόσο ως προς τη σημειολογία, όσο και ως προς τους συμβολισμούς. Αμεσότητα στην επαφή με τον κόσμο, επισκέψεις σε σπίτια για να στηρίξουν, να κατανοήσουν ή να επιβραβεύσουν ανθρώπους μοναχικούς, οικογένειες, ζευγάρια. Το μπρίκι με τον καφέ που ετοιμάζεται, κοινός παρονομαστής.
Πολλά επιμέρους θα είχε να παρατηρήσει κανείς, ας αρκεστούμε στη σύνοψη: ο Κυριάκος Μητσοτάκης εισπράττει ήδη τα οφέλη αυτής της επικοινωνιακής στρατηγικής, έχει και το απαιτούμενο κύρος για να την υποστηρίξει· ο άκαπνος Στέφανος Κασσελάκης έχει δρόμο να διανύσει για να συγχρονίσει την παλιά, αντιπολιτευτική, δημαγωγική, γλώσσα που ανακυκλώνει συνθήματα, με έναν επιταχυνόμενο βηματισμό ως προς την εικόνα.
Το εντυπωσιακό είναι πόσο εκτός εποχής, με όλα τα πολιτικά/κομματικά συνδηλούμενά της, μοιάζει η παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα. Με την πρόθεση, όπως επισημαίνεται, «να πάρει πίσω τα κλειδιά της Κουμουνδούρου και να τα δώσει σε κάποιον χωρίς το ρίσκο του Κασσελάκη». Παλιός, ξεθυμασμένος (μένει να αποδειχθεί), τακτικισμός. Μέσα σε λίγες ώρες, όλες οι εποχές του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανείς και παρασκηνιακές, ξεδιπλώθηκαν θορυβωδώς. Το ερώτημα είναι αν «χρειαζόμαστε χρόνο να αναστήσουμε ένα παρηκμασμένο, δυσλειτουργικό, γραφειοκρατικό, αναποτελεσματικό κόμμα», όπως είπε ο κ. Κασσελάκης. Ή αν «δεν έχουμε τον χρόνο με το μέρος μας. Δεν έχουμε, συνεπώς, την πολυτέλεια να κρυφτούμε, την πολυτέλεια να μην πάρουμε άμεσες αποφάσεις», όπως υποστήριξε ο κ. Τσίπρας.
Οπως και να ‘χει, ο χρόνος λειτουργεί υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη και εναντίον μιας χώρας χωρίς συγκροτημένη αξιωματική αντιπολίτευση.