Δεν το χόρταινες. Με κριτήρια σόου μπιζ, το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει αλησμόνητο σε όσους είχαν την τύχη να το παρακολουθήσουν. Ολοι ασχολούνται με μας, είπε μία βουλευτίνα του· άρα, δεν τελειώσαμε. Παρερμήνευσε έτσι σαν αποδοχή τη θεαματικότητα· σαν πολιτικό ενδιαφέρον τη σκανδαλοθηρική περιέργεια.
Ο αμύητος θεατής δεν έχει χρόνο να σπαταλήσει για να παρακολουθήσει τι είπε η Πολιτική Γραμματεία για το ερωτηματολόγιο του προέδρου, πώς του έδειξε την έξοδο ο τέως, πώς επιχείρησε ως μαριονετίστας να ορίσει τη διάδοχο του διαδόχου του, γιατί ματαιώθηκε άρον άρον το στρατήγημα, που κινδύνευε να εκπυρσοκροτήσει εις βάρος των εμπνευστών του. Αυτός ο θεατής μένει μόνο με την εικόνα. Και η εικόνα ήταν ενός σπαρασσόμενου κόμματος που έχει ταλέντο μόνο στον αυτοκτονικό αυτοσχεδιασμό. Δεν σπαράσσεται ατάκτως. Σπαράσσεται φαντασμαγορικώς.
Κωμικά τερπνό και γι’ αυτό πολιτικά αλγεινό, το θέαμα δεν αφήνει πολλά περιθώρια για απολογισμούς. Θα μπορούσε πρόχειρα να πιστέψει κανείς ότι, εσωκομματικά, ο Κασσελάκης βγήκε από το συνέδριο πιο ισχυρός απ’ ό,τι μπήκε. Τον προκάλεσαν, ανταποκρίθηκε στην πρόκληση και μετά απέσυραν την πρόκληση ευσχήμως. Το σώμα του συνεδρίου φάνηκε να αντέδρασε στην απόπειρα έξωσης του νεοεκλεγέντος, που έγινε αντιληπτή ως συμπαιγνία κορυφής. Το «βρείτε αντίπαλο και πάμε» κέρδισε την πλατεία.
Ενα θέαμα κωμικά τερπνό και γι’ αυτό πολιτικά αλγεινό.
Ο Κασσελάκης κέρδισε και τον ίσκιο του προκατόχου του, που έπαιξε το πολιτικό του κεφάλαιο ως υποβολέας μιας «εκκαθάρισης», χωρίς, όπως αποδείχθηκε, να έχει το σχέδιο ή την ισχύ να την επιβάλει.
Αυτό που δεν κέρδισε ο νέος πρόεδρος είναι εσωκομματική ηρεμία. Τα περισσότερα ηγετικά στελέχη επέλεξαν να κρατήσουν τις μύτες τους και να παρατείνουν την ανοχή τους προς το πρόσωπό του, επειδή φοβήθηκαν ότι μπορούσε να αντλήσει νέα νομιμοποίηση από ένα ακροατήριο διαπαιδαγωγημένο στον λαϊκισμό και να τους προσπεράσει εντελώς. Ανάμεσα στις κεφαλές της παλαιάς φρουράς δεν βρέθηκε ούτε ένας να ανταγωνιστεί τον αδέξιο δημαγωγό. Το πρόσωπο πίσω από το οποίο επιχείρησαν να στοιχιστούν δικαίωνε πανηγυρικά την αντισυστημική συνθηματολογία του νέου προέδρου κατά του κομματικού κατεστημένου.
Κερδισμένος στο Τάε Κβον Ντο δεν σημαίνει όμως γενικώς κερδισμένος. Το τηλεοπτικό κοινό είχε την ευκαιρία να δει όχι μόνο τις σαπισμένες σχέσεις μεταξύ των «συντρόφων»· είδε και τον ίδιο τον πρόεδρο για πρώτη φορά επί σκηνής για πάνω από μία ώρα, να περισυλλέγει τις φράσεις του από τα κράσπεδα της ασυναρτησίας. Είδε το ύφος – και τις συναυλιακές χειρονομίες προς την προσφιλή του γαλαρία.
Τα εσωκομματικά του τρόπαια δεν μετρούν εκτός κόμματος. Στο συνέδριο φάνηκε ο Κασσελάκης. Φάνηκε όμως και το κόμμα που δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτόν, επειδή δεν έχει καλύτερο.