Σαν σήμερα, πριν από ένα χρόνο η Ελλάδα ξύπνησε με ένα φριχτό άκουσμα. Κοντά στα μεσάνυχτα της προηγουμένης (ώρα 23.22) δύο τρένα συγκρούστηκαν παίρνοντας στον λαιμό τους δεκάδες νέα παιδιά, που αργότερα μάθαμε ότι όλα τα θύματα ήταν πενήντα επτά. Σε μια σπάνια στιγμή ενσυναίσθησης όλοι νιώσαμε ότι στις ανεξήγητες φλόγες του Intercity 62 θα μπορούσαν να έχουν χαθεί και τα δικά μας παιδιά…
Η κυβέρνηση –μανούλα σ’ αυτά– κατάλαβε αμέσως τι αντίκτυπο θα είχαν στην ελληνική κοινωνία 57 νεκρά παιδιά. Η επικοινωνιακή διαχείριση της τραγωδίας ήταν τέλεια. Ο πρωθυπουργός έσπευσε στον τόπο της τραγωδίας, για να τονίσει ότι «ένα πράγμα μπορώ να εγγυηθώ, ότι θα μάθουμε τα αίτια της τραγωδίας» (1.3.2023). Και μετά άρχισαν τα παρατράγουδα…
Ο κ. Κώστας Αχ. Καραμανλής παραιτήθηκε από υπουργός και αυτό θεωρήθηκε –και σε ένα βαθμό ήταν– μεγάλη κατάκτηση του πολιτικού μας συστήματος· δηλαδή, στους πόσους νεκρούς στη βάρδια ενός πολιτικού, αυτός παραιτείται; Μετά ο ίδιος επέμενε και η Ν.Δ. δέχθηκε να είναι υποψήφιος βουλευτής. Το πένθος του υπουργού, που χθες δήλωσε πως «η σκέψη μου δεν θα φύγει ποτέ από τους 57 συνανθρώπους μας που έχασαν τη ζωή τους, τους τραυματίες και τους επιβάτες που βίωσαν την τραγωδία, και βέβαια τους συγγενείς των θυμάτων», κράτησε τρεις μήνες. Μετά είχαμε εκλογές…
Περισσότερο αλάτι στην πληγή, όμως, έριξε η ανεξεταστική επιτροπή που συνεστήθη γι’ αυτό το θλιβερό δυστύχημα. Θα ‘λεγε κανείς ότι φτιάχτηκε για να λέει καλαμπούρια ο πρόεδρός της, πόσο γουρλίδικη είναι, αφού από τις τάξεις της ξεπήδησαν δύο υπουργοί. Κατά τα άλλα, άφησε ένα ερώτημα: Τι στην ευχή εξέτασε, αφού έκλεισε τις εργασίες της πριν πάρει τη δικογραφία από την εισαγγελία Λάρισας και αφού δεν εξέτασε τους εμπειρογνώμονες των οικογενειών για το ατύχημα; Δεν ξέρουμε αν οι τελευταίοι θα πρόσθεταν κάτι, αλλά ένας στοιχειώδης σεβασμός προς τους χαροκαμένους επέβαλλε να ακουστεί στη Βουλή και το δικό τους πόρισμα.
Το ερώτημα είναι συνολικότερο: Γιατί στην ευχή συγκροτεί η κυβερνητική πλειοψηφία αυτές τις επιτροπές; Στην προηγούμενη για τις υποκλοπές, όλοι οι εμπλεκόμενοι κρύφτηκαν πίσω από το «απόρρητο», που με μια δική τους ερμηνεία του νόμου θεσμοθέτησαν. Σε αυτή δεν εκλήθη εκ νέου για εξηγήσεις ο τότε υπουργός Μεταφορών, όταν εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε ότι ένα χρόνο πριν από τον χαμό των παιδιών είχε επιστολή του διευθύνοντος συμβούλου της ΤΡΑΙΝΟΣΕ που προειδοποιούσε ότι «τα προβλήματα στην υποδομή καταλήγουν σε συνεχώς μεταβαλλόμενες βραδυπορίες και μονοδρομήσεις, καθιστώντας περισσότερο πιθανά τα ανθρώπινα λάθη με απρόβλεπτες συνέπειες» («Δημοκρατία», 14.2.2024).