Για περισσότερα από 20 χρόνια το ΠΑΣΟΚ βασανιζόταν εάν θα έπρεπε να υποστηρίξει ή όχι τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Πολλές φορές μάλιστα η εσωτερική σύγκρουση για αυτό προσέλαβε άγρια χαρακτηριστικά. Από τον Μάιο του 2023 και μετά, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ διατύπωσε πολλές φορές και με σαφήνεια τη θετική στάση του. Τον τελευταίο καιρό φρόντιζε να συμπληρώνει ότι μιλάμε για μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά ιδρύματα και ξεκαθάριζε ότι δεν θα σταθεί εμπόδιο και πως θα συμβάλει δημιουργικά για να μην κάνει η κυβέρνηση ό,τι θέλει. Γι’ αυτό γράφτηκαν και ειπώθηκαν χιλιάδες λέξεις από στελέχη και βουλευτές του και πολίτες που κινούνται στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Δεν τέθηκε σε αμφισβήτηση αυτή η θέση, η οποία μάλιστα έχει λάβει και την έγκριση από το κομματικό συνέδριο.
Ολα αυτά όμως έως πριν από λίγες ημέρες, οπότε και η ηγεσία του κόμματος έκανε την κωλοτούμπα της με προφάσεις που δεν αντέχουν στην κριτική, λέγοντας ότι δεν θα ψηφίσει το νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή ο Κυριάκος Πιερρακάκης.
Δεν είναι αμαρτία ούτε έγκλημα καθοσιώσεως να αλλάξει κανείς γνώμη, αρκεί να υπάρχει γι’ αυτό μια εξήγηση. Εως τώρα οι δικαιολογίες του Νίκου Ανδρουλάκη στερούνται επιχειρημάτων. Μπορεί κάτι να έχει στο μυαλό του, αλλά δεν μας το αποκαλύπτει διότι οι θεωρίες περί σκανδιναβικού μοντέλου και άλλες περίτεχνες ακροβασίες δεν μπορούν να ληφθούν σοβαρά υπόψη.
Το πρόβλημα, έτσι, είναι ότι όσοι ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, και όσοι εν δυνάμει θα μπορούσαν να το σκεφτούν για τις επόμενες εκλογές, απογοητεύονται. Οι πολίτες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κινούνται στον χώρο του Κέντρου ή της λεγόμενης Κεντροαριστεράς δεν θέλουν ένα κόμμα που αρνείται την κοινή λογική και την παράδοσή του, για να κάνει δήθεν σκληρή αντιπολίτευση. Είναι άραγε πολύ δύσκολο να σκεφτούν στη Χαριλάου Τρικούπη πως αν οι πολίτες υιοθετούσαν αυτούς τους θεατρινισμούς και τις κωλοτούμπες δεν θα είχε εξατμισθεί ο ΣΥΡΙΖΑ;
Και μέσα σε αυτή την αλλοπρόσαλλη πολιτική τακτική του ΠΑΣΟΚ, εμφανίζεται και ο Γιώργος Παπανδρέου να αναιρεί εαυτόν. Αυτός που είχε πρώτος τολμήσει να μιλήσει για το ταμπού των μη κρατικών πανεπιστημίων, προσπαθώντας να στηρίξει την αλλαγή του περιβόητου άρθρου 16 του Συντάγματος, βρέθηκε τώρα να λέει τα αντίθετα. Μια εξήγηση είναι γιατί τώρα υποστηρίζει την εν λόγω μεταρρύθμιση ο Ευάγγελος Βενιζέλος – συνεπώς ο Γιώργος είναι απέναντι. Η πιο πειστική εξήγηση, λένε οι γνωρίζοντες το παρασκήνιο, είναι ότι ο κ. Παπανδρέου φαντασιώνεται ακόμη για τον εαυτό του ρόλο ρυθμιστή σε κάποιο μελλοντικό ενιαίο σχήμα ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ κ.ά. Σε αυτή τη λογική άλλωστε έχει εκτεθεί πολλές φορές με δηλώσεις του, ενώ είχε και κάποιες επαφές με τον υβριστή του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αναζητεί απεγνωσμένα τρόπο να επιστρέψει στα πράγματα μετά και το πρόσφατο ηχηρό χαστούκι από το κόμμα του.
Με όλα αυτά τα ασυνάρτητα πολιτικά τερτίπια, φαίνεται πως αφήνουν όλοι χώρο στον Κυριάκο Μητσοτάκη να αλωνίζει στο πολιτικό σκηνικό. Με το ΠΑΣΟΚ να πατάει τα κορδόνια του, καταγράφεται απλώς η αδυναμία συγκρότησης σε ορατό χρόνο μιας ισχυρής και σοβαρής εναλλακτικής λύσης για τον τόπο.