Δεν θα υπήρχε η «Κασσελακειάδα» εάν ο ΣΥΡΙΖΑ –όχι ο σημερινός, αλλά ο παλιός, ο ορθόδοξος– είχε κάνει σοβαρή πολιτική δουλειά κατά τη συγκρότηση του ψηφοδελτίου Επικρατείας ή, έστω, κατά τις εσωκομματικές εκλογές. Εχουν περάσει ένας χρόνος από την ξαφνική εμφάνιση του κ. Στέφανου Κασσελάκη στα πολιτικά πράγματα της χώρας, εννέα μήνες από τη θριαμβευτική εκλογή του ως αρχηγού στο δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα, και η εκπρόσωπος Τύπου του κ. Βούλα Κεχαγιά δηλώνει ότι δεν γνωρίζει πόσες και ποιες εταιρείες είχε ο αρχηγός της, «δεν γνωρίζω το χρονικό πλαίσιο στο οποίο έγινε η μεταβίβαση», «υποθέτω ότι υπήρχε εταιρεία όταν εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ» (ΣΚΑΪ, 20.3.2024).
Η υπόθεση Κασσελάκη εκτός από κωμικό έχει και πολιτικό ενδιαφέρον. Δεν αναφερόμαστε στον καθαυτό καβγά που έχουν στήσει τα κόμματα, αλλά στην αξιολόγηση του πολιτικού προσωπικού που κανένα κόμμα δεν κάνει, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το έκανε ούτε για τον αρχηγό του. Σήμερα, ξέρουμε τα πάντα για τη σκυλίτσα του τέταρτου πολιτειακού παράγοντα της χώρας, αλλά γνωρίζουμε ελάχιστα για την πολιτική και οικονομική του ιστορία. Ακόμη και αυτά που ξέρουμε είναι μόνον όσα μας είπε. Φανταζόμαστε πως είναι αλήθεια ότι υπήρξε επιχειρηματίας, αλλά δεν ξέρουμε αν ήταν καλός επιχειρηματίας ή κάτι σαν τον Τραμπ, ο οποίος είναι όλο φιγούρα και επί της ουσίας δεν έχει κάνει τίποτε.
Μπήκε στην κούρσα των διεκδικητών για την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ και απ’ ό,τι αποδείχθηκε οι σύντροφοί του ανθυποψήφιοι δεν είχαν διαβάσει ούτε τα άρθρα του· τα αποκάλυψε αργότερα η «Εφημερίδα των Συντακτών». Δεν εξέτασαν τι σόι επιχειρηματίας είναι, ποιες εταιρείες έχει, τι δουλειά έκανε εκείνος σε αυτές. Ηταν μεγαλομέτοχος; Διευθύνων σύμβουλος; Παιδί για όλες τις δουλειές; Ακόμη και τώρα το μόνο που γνωρίζουμε είναι πάλι μόνο ό,τι μας έχει πει: «Ο κ. Κασσελάκης έχει δηλώσει ότι όλες οι μετοχές σε εταιρείες του εξωτερικού έχουν μεταβιβαστεί», είπε η κ. Κεχαγιά. Ο κ. Κασσελάκης παραμένει «ένας γρίφος, τυλιγμένος σε μυστήριο, μέσα σε ένα αίνιγμα», που θα ‘λεγε και ο Ουίνστον Τσώρτσιλ.
Ευτυχώς υπάρχει και ο θηριώδης επικοινωνιακός μηχανισμός της κυβέρνησης και μαθαίνουμε κάποια πράγματα. Βεβαίως, η Ν.Δ. δεν το κάνει για το καλό του τόπου ή την προαγωγή της Δημοκρατίας· μάλλον ισχύει αυτό που είπε ο κ. Κασσελάκης, ότι δηλαδή βλέπει κάποια απειλή στις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις. Αλλά η Δημοκρατία απαιτεί και τον ανταγωνισμό, έτσι ώστε να γίνονται όλοι καλύτεροι και διαφανέστεροι. Επομένως, ασχέτως προθέσεων, το αίτημα της Ν.Δ. για άπλετο φως είναι χρήσιμο. Οπως θα ήταν και για τις υποκλοπές, αλλά δυστυχώς δεν ευοδώθηκε…