Η Αλεξανδρούπολη μπήκε για τα καλά στη δημόσια σφαίρα και στους γεωπολιτικούς χάρτες με την ανάδειξη του λιμανιού της σε υψίστης σημασίας παρακαμπτήριο δίαυλο των Δαρδανελλίων, τόσο για στρατιωτικούς σκοπούς όσο και εμπορικούς και ενεργειακούς (FSRU).
Ως προς το πρώτο έχει προκαλέσει τη μήνιν της Μόσχας λόγω της μεταφοράς οπλισμού του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και μάλιστα «παπαγαλάκια» της πουτινικής προπαγάνδας την έχουν κατατάξει ήδη στον κατάλογο των στόχων προς αφανισμό με ρωσικό πυρηνικό χτύπημα!
Στη δε Τουρκία, η ηγεσία, πολιτική, στρατιωτική, διπλωματική, πνέει μένεα. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, με αφορμή την εαρινή διέλευση μέσω του λιμανιού της στρατιωτικού υλικού για τις εν εξελίξει ασκήσεις του ΝΑΤΟ στη Ρουμανία και παραπάνω στη Βαλτική, τα ελεγχόμενα από τον Ερντογάν ΜΜΕ ξεσήκωσαν για μια ακόμη φορά τον κόσμο για την «απειλή» που λέγεται Αλεξανδρούπολη. Φαίνεται όμως ότι άλλα Ερντογάν κελεύει και άλλαι αι βουλαί ανθρώπων.
Τα κηρύγματα και η επιθετική ρητορική δεν δείχνουν να πτοούν τους απλούς Τούρκους πολίτες που καταφθάνουν –χειμώνα καλοκαίρι– κατά κύματα στη «γειτόνισσα». Δεν ξέρω αν έχει προηγούμενο αυτό που συμβαίνει στην Αλεξανδρούπολη, αλλά τα Σαββατοκύριακα, και όχι μόνο, η πόλη… τουριστικώς «τουρκοκρατείται».
Η όλη δημοσιότητα περί γεωπολιτικής της αναβάθμισης και έλευσης επενδύσεων μπορεί να δημιούργησε μελλοντικές προσδοκίες, αλλά επί του παρόντος οι Τούρκοι είναι αυτοί που γεμίζουν τα «ταμεία» της τοπικής οικονομίας. «Ποιοι Αμερικανοί, ας είναι καλά οι Τούρκοι, με αυτούς δουλεύουμε, αυτοί κρατούν τα μαγαζιά μας», μας είπε σε πρόσφατη επίσκεψή μας ένας καταστηματάρχης της εστίασης.
Μια βόλτα στους κεντρικούς δρόμους και στα παραλιακά μαγαζιά και θα αισθανθεί κάποιος έντονη την τουρκική παρουσία. Είναι άνθρωποι με μέσο βαλάντιο που έρχονται για να διασκεδάσουν, κατά μόνας αλλά και με τις οικογένειές τους, και πληρώνουν καλά, κάποιοι αγοράζουν και διαμερίσματα – εικόνες με οικογένειες Τούρκων να φέρουν μαζί τους ακόμη και τα σκυλάκια τους είναι συνηθισμένες.
Η πόλη προσαρμόζεται στη διαρκώς αυξανόμενη παρουσία των Τούρκων γειτόνων. Το βλέπει κανείς στις επιγραφές στα καταστήματα, το ακούει στους δρόμους, τα ξενοδοχεία δεν φτάνουν και τα βραχυχρόνιας μίσθωσης δωμάτια πολλαπλασιάζονται ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες. Τα Σαββατοκύριακα από την Αλεξανδρούπολη φεύγουν λεωφορεία για τις αγορές της Κεσσάνης και της Αδριανούπολης με Ελληνες που αναζητούν φθηνότερες αγορές. Αυτό το «πηγαινέλα» στα σύνορα παραμένει διαχρονικό, επ’ ωφελεία των τοπικών κοινωνιών, υπό την προϋπόθεση βεβαίως της ηρεμίας στο Αιγαίο και στον Εβρο.