Η κυβέρνηση δέχτηκε μια επίθεση που τη θεώρησε κτύπημα κάτω από τη μέση. Βέβαια σηκώνει πολλή κουβέντα τι θεωρούμε κτύπημα κάτω από τη μέση. Μερικές φορές είναι βολικό να λέμε πως δεχόμαστε τέτοια κτυπήματα διότι, πρώτα πρώτα, αυτοαναγορευόμαστε στον ρόλο του θύματος –το θύμα πάντα είναι συμπαθές– και δευτερευόντως, διότι μπορούμε να δικαιολογήσουμε μια ασύμμετρη αντίδρασή μας. Ως εκ τούτου, ενώ δεν είμαι σε θέση να κρίνω αν η επίθεση που δέχτηκε η κυβέρνηση –με αφορμή και αφετηρία το γνωστό πλέον κυριακάτικο δημοσίευμα– συνιστά κτύπημα κάτω από τη μέση, όμως είμαι σε θέση να καταγράψω πως το κλίμα της όξυνσης που ακολούθησε, έγινε ασμένως δεκτό. Ηταν ένα δώρο που ένας έμπειρος πολιτικός δεν θα μπορούσε να το αγνοήσει.
Στις ευρωεκλογές, οι αντίπαλοι της κυβέρνησης παίζουν τα ρέστα τους και όλες τους οι κινήσεις εντάσσονται στην επιχείρηση φθοράς της και κυρίως του ισχυρού χαρτιού της, που είναι ο πρωθυπουργός.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είναι γνωστό πως μετά τις ευρωεκλογές η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα διεξαχθεί το 2027, καλώς εχόντων των πραγμάτων. Κάτι που σημαίνει ότι αν η κυβέρνηση ξεπεράσει αλώβητη αυτόν τον κάβο, τότε έχει μια τριετία μπροστά της για να κυβερνήσει απρόσκοπτα, εφαρμόζοντας το πρόγραμμά της. Αυτό το γνωρίζουν και οι αντίπαλοί της, σε όποιο πεδίο και αν βρίσκονται, πολιτικό και οικονομικό. Συνεπώς, στις ευρωεκλογές παίζουν τα ρέστα τους και όλες τους οι κινήσεις εντάσσονται στην επιχείρηση φθοράς της κυβέρνησης και κυρίως του ισχυρού χαρτιού της, που είναι ο πρωθυπουργός. Σε πρώτη φάση επιδιώκουν να ψαλιδίσουν την ηγεμονία του, ώστε να αρχίσει η αμφισβήτησή του τόσο στο εσωκομματικό πεδίο, όσο και στο γενικότερο πολιτικό. Τούτων δοθέντων, θα ήταν αφελής ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν δεν σήκωνε το γάντι που του πέταξαν, ο εστί μεθερμηνευόμενον, έκρινε ότι το κλίμα της πόλωσης τον συμφέρει, κι έτσι είναι. Σε ένα τέτοιο κλίμα η χαλαρή ψήφος εξουδετερώνεται, η διακύβευση της πολιτικής σταθερότητας κυριαρχεί και οι όποιες αντιρρήσεις που θα μεταφράζονταν σε ψήφο διαμαρτυρίας, περιορίζονται. Θα ήταν πολιτικά λάθος, αν επιχειρούσε τώρα την αποδραματοποίηση της κατάστασης.
Δηλαδή, δεν θα μιλήσουμε στις ευρωεκλογές για τα ευρωπαϊκά θέματα; Τόσα προβλήματα απασχολούν την Ευρώπη μας, το σπίτι μας. Δεν θα πρέπει να γνωρίζουμε τις θέσεις των κομμάτων για την ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας και ασφάλειας ή για το μεταναστευτικό και το ενεργειακό; Θα έπρεπε. Ομως σχεδόν πάντα οι ευρωεκλογές στην πατρίδα μας διεξήχθησαν με το βλέμμα στραμμένο στην εσωτερική πολιτική κατάσταση και όχι στην Ευρώπη. Τα κόμματα προσδοκούσαν πως το αποτέλεσμά τους είτε θα ανέτρεπε είτε θα επιβεβαίωνε τους συσχετισμούς των πολιτικών δυνάμεων. Σήμερα, μπορεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να μην είναι σε θέση να μιλήσουν για «απαλλαγή», όπως το 1984, όμως η κυβέρνηση οφείλει να συμπεριφερθεί σαν να μίλησαν έτσι, για να αποφύγει δυσάρεστες εκπλήξεις. Τρία χρόνια είναι πολλά για να κυβερνήσει ένας πρωθυπουργός διαρκώς αμφισβητούμενος από κόμματα και εξωθεσμικούς παράγοντες.
