Εναν καημό κι ένα ερώτημα έχουν οι ακροδεξιοί κάθε απόχρωσης και έντασης στη χώρα: τι θα γινόταν αν ο αστυνομικός φρουρός των Αγίων Αναργύρων έκανε χρήση του όπλου του για να σταματήσει τον δράστη; Να τους λύσουμε την απορία. Με την επάρκεια που επιδεικνύει η ΕΛ.ΑΣ., σήμερα δεν θα κλαίγαμε μόνο την 28χρονη, αλλά και καταστηματάρχη που ήταν στο παραπλεύρως προποτζίδικο.
Είναι εντυπωσιακή η ρηχότητα στον δημόσιο διάλογο, που με συνοπτικές διαδικασίες κατέληξε στο ερώτημα για τη χρήση του έσχατου μέσου που πρέπει να έχει ένα όργανο του κράτους, συν το διαρκές κλαψούρισμα για τους αστυνομικούς που «φοβούνται να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους»· πάντως, τα τρία τελευταία χρόνια υπάρχουν τρεις άοπλοι νεκροί από πυρά αστυνομικών.
Δεν θα σταθούμε στους συνήθεις Σπαρτιάτες, αλλά σε νεοδημοκράτες σαν τον κ. Νότη Μηταράκη, που δήλωσε ότι «πρέπει να ξαναδούμε τους κανόνες εμπλοκής για τη χρήση όπλων από τους αστυνομικούς. Φανταστείτε ο φρουρός που ήταν στο τμήμα να είχε βγάλει το όπλο του πριν ο δράστης μαχαιρώσει την άτυχη γυναίκα και να τον είχε πυροβολήσει. Πιθανότατα σήμερα θα μιλούσε η αντιπολίτευση για ακραία αστυνομική βία, θα είχε προφυλακιστεί ο αστυνομικός και θα κινδύνευε να περάσει τη ζωή του στη φυλακή» (Open, 3.4.2024). Αναφερόμαστε στον κ. Μηταράκη όχι γιατί είναι αγγλοσπουδαγμένος (αλήθεια, στη Βρετανία τι κάνουν σε τέτοιες περιπτώσεις οι άοπλοι αστυνομικοί;), αλλά διότι έκανε ένα φεγγάρι υπουργός Προστασίας του Πολίτη και με τα rotation του πρωθυπουργού κινδυνεύουμε να τον ξαναδούμε στην ίδια θέση.
Προσπερνάμε το πυροτέχνημα ότι ο αστυνομικός «θα κινδύνευε να περάσει τη ζωή του στη φυλακή» –ακόμη και ο κ. Επαμεινώνδας Κορκονέας έξω είναι–, αλλά πριν από «τους κανόνες εμπλοκής για τη χρήση όπλων», μήπως πρέπει να ξαναδούμε τους «κανόνες εμπλοκής των αστυνομικών με πολίτες»; Διότι πριν από το όπλο, υπήρχαν πολλά άλλα που δεν έκαναν οι αστυνομικοί.
Είναι υπόγεια, αλλά διάχυτη η πεποίθηση στην ελληνική κοινωνία ότι η βία είναι η απάντηση σε κάθε πρόβλημα. Αυτό εκφράζεται πολλαπλώς. Από την ανοχή που δείξαμε στους φονιάδες της «17 Νοέμβρη» («γεια στα χέρια τους», έγραψε κάποιος) μέχρι την ανοχή που ακόμη δείχνουν οι διαδηλωτές στους μπάχαλους («τον φόβο τους να ‘χουν», έγραψε κάποιος άλλος), μέχρι το αίτημα για «αυστηροποιήσεις ποινών» (που ασμένως υλοποιεί η κυβέρνηση) και μέχρι την κουβέντα που ξεκίνησε πάλι για τη χρήση όπλων από αστυνομικούς. Αντί να αρχίσουμε να συζητάμε γιατί ένας πολίτης δεν μπορεί να είναι ασφαλής ούτε σε ένα αστυνομικό τμήμα, καταφεύγουμε σε παρόλες για τη χρήση ακόμη περισσότερης βίας από το κράτος.