Αδικούν την Ελενα Ακρίτα όσοι νομίζουν ότι δεν έχει ζυγίσει το μέσο που χρησιμοποιεί – χάρη στο οποίο κατάφερε, μετά τη σαπουνόπερα, να κάνει καριέρα και στην πολιτική. Λίγες ημέρες μετά τις εκλογές που σήμαναν τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ –και τη δική της είσοδο στη Βουλή– η σταρ των κοινωνικών δικτύων εξηγούσε στην «Κ» και τον Δημήτρη Ρηγόπουλο: «Οταν πριν από μισή ώρα έχεις κάνει μια ανάρτηση που έχει αποσπάσει μέσα σε λίγα λεπτά δέκα χιλιάδες likes και πριν καλά καλά βγεις από το σπίτι σου, σε έχουν πιάσει άνθρωποι στον δρόμο και σου λένε “κυρία Ακρίτα, πόσο δίκιο έχετε”, κάνεις ασυναίσθητα μια αναγωγή στην πραγματικότητα που όπως έδειξε η πολύ πρόσφατη εμπειρία υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να αποδειχθεί εσφαλμένη. Κι επειδή είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει η αυτοκριτική, δεν έχω κανένα πρόβλημα να παραδεχθώ ότι αυτό που ζήσαμε την περασμένη Κυριακή (σ.σ. το εκλογικό αποτέλεσμα) ήταν ένα μεγάλο μάθημα». (29/5/2023, «Καθημερινή» της Κυριακής).
Το είχε εξηγήσει λοιπόν «αυτό που έζησε». Είχε καταλάβει την απατηλή αίγλη της «πηγαίας» ανάρτησης. Τότε γιατί έχει βαλθεί να το «ξαναζήσει»; Η απάντηση μπορεί να είναι απλή: Διότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Οι εξαρτημένοι έχουν φωτεινά διαλείμματα που τους επιτρέπουν να συνειδητοποιήσουν τη ζημιά που κάνουν στον εαυτό τους και στους άλλους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι σε θέση να βγουν από τον φαύλο κύκλο της εξάρτησης.
Η πολιτική έξη της μισαλλόδοξης παρόρμησης, που εκδηλώνεται χωρίς καμία περίσκεψη, σε ώρες «κοινής ησυχίας», με δέκα-δεκαπέντε πυρετικές αράδες στο Facebook κόστισε εκλογικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Του κόστισε γιατί τον καθήλωσε στον ρόλο ενός ψεκαστήρα αρνητικού λόγου, χωρίς προγραμματικές μέριμνες για την πραγματική ζωή των πολιτών, που δεν ακολουθούν την τοξική δίαιτα των κοινωνικών δικτύων.
Από το κόμμα που ήθελε να κυβερνήσει, στο κόμμα που θέλει να μη βγει τρίτο.
Τώρα, η νέα ηγεσία του κόμματος υιοθέτησε ακαριαία τον αδέσποτο πυροβολισμό της βουλευτού Επικρατείας. Ακαριαία, αλλά όχι τυχαία. Από την πρώτη στιγμή ο Κασσελάκης δεν έχει κρύψει τη συγγένειά του με το ρεύμα της αντιπολιτικής που διέτρεχε τον ΣΥΡΙΖΑ από την αντιμνημονιακή του γιγάντωση. Ο αντισυστημισμός του νέου προέδρου έχει φτάσει μέχρι και την αμφισβήτηση των εκλογών. Αυτός που ονομάστηκε κομιστής «μεταπολιτικής» εξελίσσεται, όσο περνάει ο χρόνος, σε ηχείο μεταπολακισμού.
Ακούγεται οξύμωρο, αλλά η υποτροπή στους εθισμούς που ευθύνονται για την ήττα του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ, δικαιολογούν τώρα τη δημοσκοπική αντοχή του. Ο,τι ήταν καταδικαστικό για ένα κόμμα με πλειοψηφικές αξιώσεις, είναι τονωτικό για ένα σχήμα τυφλής άρνησης που θέλει να κρατηθεί στο 15%. Που έχει ως στόχο όχι πια να βγει πρώτο, αλλά να μη βγει τρίτο.
Για το νέο μέγεθος του ΣΥΡΙΖΑ ταιριάζει να ειπωθεί: «Πόσο δίκιο έχετε, κυρία Ακρίτα μου».