Τα καλύτερα γνωρίσματα του ανθρώπινου είδους εκδηλώνονται πάντα στις στιγμές της μεγαλύτερης αντιξοότητας, ύστερα από τυφώνες, σεισμούς, βομβαρδισμούς και πυροβολισμούς. Και αυτό δεν συμβαίνει περιστασιακά, αλλά κάθε φορά.
Οι επτά άνθρωποι που σκοτώθηκαν σε αποστολή της «Κουζίνας» μας στη Γάζα τη Δευτέρα αντιπροσώπευαν ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η ανθρωπότητα. Δεν ήταν ανώνυμοι και απρόσωποι. Δεν ήταν απλώς μέλη ανθρωπιστικής οργάνωσης, ούτε και παράπλευρη απώλεια πολέμου.
Ο Σαϊφεντίμ Ισάμ Αγιάντ Αμπουταχά, ο Τζον Τσάπμαν, ο Τζέικομπ Φλίκιντζερ, ο Τζέιμς Χέντερσον, ο Τζέιμς Κέρμπι, η Ζόμι Φρανκόμ και ο Ντέιμιαν Σόμπολ διακινδύνευσαν τα πάντα για την πλέον θεμελιώδη ανθρώπινη δραστηριότητα: τη μοιρασιά του φαγητού με άλλους.
Υπηρέτησα την οργάνωση στο πλευρό των ανθρώπων αυτών σε Ουκρανία, Τουρκία, Μαρόκο, Μπαχάμες, Ινδονησία, Μεξικό, Γάζα και Ισραήλ. Ηταν κάτι περισσότερο από ήρωες. Το έργο τους βασίσθηκε στην απλή πεποίθηση ότι η διατροφή είναι αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου. Δεν εξαρτάται από το εάν ο άνθρωπος είναι καλός ή κακός, πλούσιος ή φτωχός, αριστερός ή δεξιός. Δεν ρωτάμε το θρήσκευμα των ανθρώπων. Τους ρωτάμε μόνο πόσα γεύματα χρειάζονται.
Από την πρώτη ημέρα, ταΐσαμε Ισραηλινούς και Παλαιστινίους. Μοιράσαμε πάνω από 1,75 εκατ. ζεστά γεύματα σε όλο το Ισραήλ. Προσφέραμε τρόφιμα σε οικογένειες οι οποίες είχαν μετοικίσει εξαιτίας των ρουκετών της Χεζμπολάχ στο βόρειο Ισραήλ. Ταΐσαμε οικογένειες που πενθούσαν στον Νότο. Παραδώσαμε γεύματα σε νοσοκομεία, όπου απελευθερωθέντες όμηροι επανενώθηκαν με τις οικογένειές τους. Καλέσαμε συστηματικά, επανειλημμένα και παθιασμένα για την απελευθέρωση όλων των ομήρων.
Την ίδια ώρα, βρεθήκαμε σε τακτική επικοινωνία με τον ισραηλινό στρατό και τις κρατικές αρχές. Συνεργασθήκαμε παράλληλα με επικεφαλής της παλαιστινιακής κοινότητας στη Γάζα, καθώς και με αραβικά κράτη της περιοχής. Δεν υπάρχει άλλωστε άλλος τρόπος να παραδώσεις ένα φορτίο τροφίμων με πλοίο στη Γάζα. Ετσι, σερβίραμε περισσότερα από 43 εκατ. γεύματα στη Γάζα, μαγειρεύοντας ζεστό φαγητό σε 68 μαγειρεία εκστρατείας, όπου Παλαιστίνιοι τάιζαν Παλαιστινίους.
Γνωρίζουμε καλά τους Ισραηλινούς και ξέρουμε ότι βαθιά μέσα στην καρδιά τους συνειδητοποιούν ότι τα τρόφιμα δεν είναι πολεμικό όπλο. Είναι ώρα το Ισραήλ να δείξει το καλύτερό του πρόσωπο. Δεν είναι δυνατόν να βομβαρδίζονται άμαχοι και μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων. Οι όμηροι δεν γίνεται να διασωθούν αν βομβαρδισθεί κάθε κτίριο στη Γάζα. Ο πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί με τη λιμοκτονία ενός λαού.
Καλωσορίζουμε τη δέσμευση της κυβέρνησης για έρευνα γύρω από τον θάνατο των μελών της οικογένειας της «Κουζίνας». Η έρευνα αυτή πρέπει, όμως, να αρχίσει από πάνω και όχι από κάτω. Ο ισχυρισμός του πρωθυπουργού Νετανιάχου ότι «αυτά συμβαίνουν στον πόλεμο» είναι ανίσχυρος, καθώς τα οχήματά μας ήταν σαφώς σηματοδοτημένα και η πομπή οχημάτων είχε λάβει έγκριση από τον ισραηλινό στρατό.
Οι λαοί της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, ανεξαρτήτως εθνικότητας ή θρησκεύματος, έχουν την πεποίθηση ότι το φαγητό και η μοιρασιά του υποδηλώνουν ανθρωπιά και φιλοξενία, καθώς και την κοινή μας ελπίδα για καλύτερο αύριο. Οι αρχαίες ιστορίες του εβραϊκού Πάσχα (Πέσαχ) μιλούν για τη θλίψη των Εβραίων, δούλοι στη γη της Αιγύπτου. Το τραπέζι του Πάσχα των Εβραίων αποσκοπεί να υπενθυμίσει ότι ο λαός του Ισραήλ ήταν και αυτός κάποτε υπόδουλος. Η προσφορά τροφίμων σε ξένους δεν είναι ένδειξη αδυναμίας, αλλά απόδειξη ισχύος. Ο λαός του Ισραήλ οφείλει να το θυμηθεί αυτό, ακόμη και στη δυσμενή αυτή συγκυρία.
*Ο κ. Χοσέ Αντρές ίδρυσε την οργάνωση «Κεντρική Κουζίνα του Κόσμου» (World Central Kitchen).