Με τον Στ. Κασσελάκη φαντάρο 15 ημερών, στον απόηχο της αχαρακτήριστης πρότασής του για εκλογές με διεθνείς παρατηρητές, με το ΠΑΣΟΚ φωτισμένο από την πρωτοβουλία για την πρόταση δυσπιστίας και τον Ν. Ανδρουλάκη πρωταγωνιστή στη Βουλή, θα περίμενε κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχανε οριστικά τη δεύτερη θέση.
Η εξήγηση της υποχώρησης του ΣΥΡΙΖΑ από το 17% των εθνικών εκλογών στο οποίο το έφτασε ο Αλ. Τσίπρας είναι απλή: διάσπαση, εσωκομματική ένταση διαρκείας, θολό ιδεολογικό-προγραμματικό στίγμα, επικοινωνία αντί πολιτικής και τακτική αντί στρατηγικής, παλιά πρόσωπα σε νέο κάδρο (Τζάκρη και TikTok).
Για την αντοχή του, όμως, η ερμηνεία δεν είναι προφανής.
Οι υποστηρικτές του Στ. Κασσελάκη πιστεύουν ότι ο ίδιος έχει χάρισμα στην επαφή του με τον κόσμο και ότι απαντά στο κοινωνικό αίτημα για ανανέωση, αλλαγή πολιτικού παραδείγματος, προσήλωση στον στόχο της κοινωνικής δικαιοσύνης χωρίς τον στόμφο της παραδοσιακής αριστερής συνθηματολογίας.
Παλιοί του σύντροφοι που έφυγαν τρέχοντας από τον ΣΥΡΙΖΑ τον θεωρούν εκφραστή της μεταπολιτικής, μέμφονται τις ψυχαγωγικές εκπομπές για την υπερπροβολή του, αναγνωρίζουν με αηδία το πλεονέκτημά του στη life style ατζέντα και τον κώδικα του celebrity, που γνωρίζει καλά.
Δημοσκόποι διαπιστώνουν ότι έχει φέρει στον ΣΥΡΙΖΑ κοινό από τον καναπέ της αποχής και ότι συνομιλεί με ψηφοφόρους της γενιάς Ζ και Α κάτω από τα ραντάρ του παλιού πολιτικού συστήματος.
Στα άλλα κόμματα, πολλοί τον βλέπουν σαν Ελληνα Τραμπ ή Γκρίλο, που επενδύει στον λαϊκισμό και στην αντιπολιτική, εκτιμώντας ότι αποτελεί προϊόν της συγκυρίας παρακμής των μεγάλων αφηγήσεων.
Πολιτικοί επιστήμονες σημειώνουν ότι εκφράζει με ελεγχόμενο τρόπο τον διογκούμενο αντισυστημισμό, ότι μπορεί να προσελκύσει την ψήφο του τρολαρίσματος που αναζητά αντισυμβατικότητα και ότι κινητοποιεί πολίτες κουρασμένους από την επανάληψη προσώπων, συνθημάτων και μοτίβων από τα κόμματα.
Ενας υπουργός πιστεύει ότι η εμφάνισή του (για star quality κάνει λόγο) αποτελεί το βασικό του πλεονέκτημα στο πλαίσιο της τηλεδημοκρατίας και ότι ένας ετερόκλητος συνασπισμός συμφερόντων τον υποστηρίζει για να αποτελέσει, αργότερα, φαινομενικά απρόβλεπτο αλλά ουσιαστικά προβλέψιμο σύμμαχο.
Ενας ψυχαναλυτής ίσως θα έλεγε ότι ο Στ. Κασσελάκης δεν τραυματίζεται όταν πέφτει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, γιατί είναι αθώος του αίματος της ελληνικής αποτυχίας (βρισκόταν πολύ μακριά όταν χρεοκοπούσαμε), είναι συμπαθητικός και ευχάριστος σε ένα πολιτικό τοπίο γεμάτο απωθητικούς, αυτοδημιούργητος απέναντι σε γόνους και παιδιά του κομματικού σωλήνα, αυθεντικός μεταξύ δήθεν, χαμογελαστός ανάμεσα σε σοβαροφανείς.
Και ένας διανοούμενος μπορεί να αναφερόταν στη δικαίωση του Αλντους Χάξλεϊ, όχι επειδή ήρθε η ώρα να γελάμε αντί να σκεφτόμαστε, αλλά γιατί δεν ξέρουμε ούτε γιατί γελάμε ούτε για ποιο λόγο έχουμε σταματήσει να σκεφτόμαστε.