Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν στο ΠΑΣΟΚ για την ένταξη του Θοδωρή Ζαγοράκη στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος ακύρωσαν στην πράξη τις όποιες σκέψεις να προβληθεί η υποψηφιότητά του ως ηχηρή, εντυπωσιακή μεταγραφή. Είναι μια προσωπική επιλογή του Νίκου Ανδρουλάκη και συνεργάτες του αναφέρουν ότι βάρυνε πολύ στην απόφασή του η μεταξύ τους καλή προσωπική σχέση από την εποχή που συνυπηρετούσαν ως ευρωβουλευτές στις Βρυξέλλες. Πρόκειται, λοιπόν, για χάρη σε ένα φίλο, που εισέπραξε άρνηση από τη Νέα Δημοκρατία για ανανέωση της υποψηφιότητάς του; Ισως είναι και αυτό. Στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προσδοκούν ότι η υποψηφιότητα Ζαγοράκη θα απαντήσει σε έναν δύσκολο γρίφο: θα δώσει στο κόμμα περισσότερες πιθανότητες για μια καλή παρουσία στις περιφέρειες της Βόρειας Ελλάδας, όπου θεωρούν ότι έχει αναφορές στην εκλογική βάση, έχει έναν προσωπικό μηχανισμό επιρροής και μπορεί να φέρει στο κόμμα ακόμη και ψηφοφόρους που δεν θα κοίταζαν προς το ΠΑΣΟΚ.
Την ίδια στιγμή, όμως, είναι μια υποψηφιότητα που έχει ήδη φορτιστεί αρνητικά από τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν μέσα στο κόμμα και που προκαλεί διχασμό και προβληματισμό στη βάση, όπου δεν είναι αυτονόητη η αποδοχή της. Πρωτίστως, γιατί η ανακοίνωση της υποψηφιότητας έγινε ενώ ήταν εν ενεργεία ευρωβουλευτής άλλου κόμματος. Και όχι οποιουδήποτε κόμματος, αλλά της Νέας Δημοκρατίας· της κυβερνώσας παράταξης κατά της οποίας ο Νίκος Ανδρουλάκης βάλλει καθημερινά, στην οποία αποδίδει καταστροφικές πολιτικές για τη χώρα και καταγγέλλει για παραβίαση ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, με αιχμή τη δική του παρακολούθηση. Με δεδομένο ότι ο κ. Ζαγοράκης, ως ευρωβουλευτής, ουδέποτε αποστασιοποιήθηκε από τις επιλογές του κυβερνώντος κόμματος, η υποψηφιότητά του με το ΠΑΣΟΚ δημιουργεί ένα παράδοξο.
Προς υπεράσπιση της επιλογής Ζαγοράκη, ο Νίκος Ανδρουλάκης και το επιτελείο του παραπέμπουν στις υποψηφιότητες Πύρρου Δήμα και Βούλας Πατουλίδου με τη Ν.Δ., διερωτώμενοι γιατί για εκείνους, που πολιτικά συνδέθηκαν με το ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν, δεν υπάρχουν αντίστοιχες επικρίσεις. Μια βασική διαφορά είναι ότι και οι δύο δεν είναι εν ενεργεία ευρωβουλευτές, δεν ήταν καν κοντά στη Χαριλάου Τρικούπη εδώ και αρκετό καιρό.
Πέραν αυτού, καταφεύγοντας στην εύκολη λύση της ανακύκλωσης προσώπων με κριτήριο την αναγνωρισιμότητα και χωρίς καμιά πολιτική αναφορά στον χώρο, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δείχνει να ακυρώνει στην πράξη τις όποιες αναφορές της σε ένα νέο πολιτικό υπόδειγμα, με ανάδειξη των ικανότερων. Ακόμη χειρότερα, εμφανίζεται ανίκανη να προσελκύσει πραγματικά ηχηρές υποψηφιότητες.