Aνοίγει παρένθεση. «Ξυλόλιο κ.ά.». Κλείνει παρένθεση. Η παρένθεση ήταν ένας από τους λόγους που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζητάει εκλογές. Είναι αυτό που στη γλώσσα του ονόμασε «παρανόμως εύφλεκτα υλικά» – τα οποία προφανώς είναι τα υλικά που αναφλέγονται με παράνομο τρόπο. Η ύπαρξή τους στην εμπορική αμαξοστοιχία των Τεμπών είναι σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ «πράγμα που δεν αμφισβητείται». Τι στοιχεία έχει ώστε να θεωρεί το «πράγμα» αδιαμφισβήτητο, κανείς δεν ξέρει. Ομως, το θέμα δεν είναι τι τεκμηριώνεται και τι όχι απ’ όσα λέει ο Κασσελάκης. Στην πραγματικότητα που έχει επιλέξει να πολιτεύεται, τα «πράγματα» δεν χρειάζεται να είναι πραγματικά.
Ούτε καν το αίτημα για εκλογές χρειάζεται να στηρίζεται στην εκτίμησή του για τη δική του εκλογική επιρροή. Ο ίδιος, και πιο πρόσφατα η εκπρόσωπος του κόμματός του, έχουν πει ότι θα είναι ευχαριστημένοι με ένα ποσοστό καλύτερο από το 17,8% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιουνίου του 2023. Η εκτίμηση αυτή σημαίνει ότι ζητάει τις πρόωρες εκλογές για να τις χάσει – όπως έσπευσε να του επισημάνει και ο Μητσοτάκης.
Είναι πολλά τα «πράγματα» του κόσμου του Κασσελάκη που δεν συμβιβάζονται με την πραγματική πραγματικότητα. Λέει ότι οι εκλογές δεν είναι αξιόπιστες και ταυτόχρονα προαναγγέλλει ότι δεν πρόκειται να αμφισβητήσει το αποτέλεσμά τους. Καταγγέλλει ως διάτρητο το σύστημα της επιστολικής ψήφου και ταυτόχρονα ζητάει την επέκτασή του στις εθνικές εκλογές.
Το θέαμα δεν χρειάζεται να βγάζει νόημα για να εκπληρώνει την τιμωρητική παρόρμηση.
Εχουν διατυπωθεί δύο βασικές προβλέψεις για το πού κατατείνει αυτό το πολιτικό προϊόν, που διαχέεται σε όλα τα media –παλιά και νέα– σαν 24ωρο πρωινάδικο. Οι μισοί το χλευάζουν, θεωρώντας ότι θα σκάσει στην πρώτη κάλπη σαν γαργαντουική τσιχλόφουσκα. Οι άλλοι μισοί, όμως, διακρίνουν απειλή, επειδή φοβούνται ότι πια δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από αέρας αρωματιστός για να υψωθεί κανείς στο πολιτικό στερέωμα.
Οι εικόνες που παράγει κατακλυσμιαίως ο Κασσελάκης τείνουν ήδη να τον εγκαταστήσουν στο πολιτικό υποσυνείδητο εκείνου του ακροατηρίου που εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την ψήφο του ως χάρτινη μούτζα. Το θέαμα δεν χρειάζεται να βγάζει νόημα για να εκπληρώνει την τιμωρητική παρόρμηση. Αντιθέτως. Οσο πιο φλου και ασυνάρτητο, τόσο πιο εύκολα μπορούν περισσότεροι να του προσάψουν αποκλίνουσες εχθροπάθειες και (α)πολιτικά γούστα.
Το πιθανότερο είναι ότι αυτή η γλυκερή εκδοχή της τοξικότητας –η ξινή καραμέλα του μεταπολακισμού– δεν θα είναι ούτε τόσο ανώδυνη όσο τη φαντάζονται οι χλευαστές της ούτε τόσο δραστική όσο τη φοβούνται οι κινδυνολόγοι. Ο Κασσελάκης δεν θα εξαφανιστεί με ένα «παφ». Ούτε όμως θα υψωθεί πάνω από το ποσοστό που πήρε ο προκάτοχός του. Μεγάλος για τσιχλόφουσκα. Μικρός για ζέπελιν.