Το ερώτημα που τίθεται για τον πρωθυπουργό ή, για να κυριολεκτώ, το ερώτημα που οι σχολιαστές πιστεύουν ότι απασχολεί τον πρωθυπουργό, είναι πότε θα κάνει τον ανασχηματισμό της κυβέρνησής του. Πριν από τις ευρωεκλογές ή μετά; Ενας ανασχηματισμός –αναδόμηση τον αποκαλούσε ο αείμνηστος– γίνεται για τρεις λόγους: ή για να θεραπεύσει κυβερνητικές δυσλειτουργίες ή για να σηματοδοτήσει ένα νέο ξεκίνημα ή για να δώσει την τελική ώθηση σε μια κυβέρνηση πριν από μια κρίσιμη μάχη.
Σήμερα, ο πρωθυπουργός βρίσκεται ενώπιον του διλήμματος να προχωρήσει σε έναν γενναίο ανασχηματισμό πριν από τις ευρωεκλογές ή μετά. Το να τον κάνει μετά ενέχει ένα ρίσκο. Η νέα κυβέρνησή του πρέπει να διαχειριστεί ένα δυσμενές εκλογικό αποτέλεσμα, οπότε το έργο της αφετηριακά θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο, για να μην πω ότι θα είναι υπονομευμένο. Στην πολιτική, μερικές φορές τα γεγονότα παίρνουν μια πορεία μη αναστρέψιμη, αν συντρέξουν σωρευτικά συγκεκριμένες συνθήκες.
Είμαστε σε φάση που μπορεί να δημιουργηθεί για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του μια τέτοια κατάσταση; Αν λάβουμε υπόψη πως δημοσκοπικά η Νέα Δημοκρατία χάνει 1% κάθε μήνα, εάν δεν αναστραφεί αυτή η πορεία στο δίμηνο που απέμεινε, τότε ενδέχεται να βρεθεί μπροστά σε ένα ιδιαίτερα κακό εκλογικό αποτέλεσμα. Και να μη μου πει ο αναγνώστης πως οι ευρωεκλογές δεν ανεβάζουν και δεν κατεβάζουν κυβερνήσεις.
Οι ευρωεκλογές σχεδόν πάντα διαμορφώνουν κλίμα που επηρεάζει και δρομολογεί εξελίξεις και επιταχύνει γεγονότα. Αλλιώς λειτουργεί μια κυβέρνηση που αισθάνεται πανίσχυρη και αλλιώς μια που βλέπει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της. Ετσι, αν η κυβέρνηση λάβει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα θα έχει μπροστά της μια ξεκάθαρη τριετία, με την αντιπολίτευση ανήμπορη να αμφισβητήσει την κυριαρχία της.
Οι ευρωεκλογές σχεδόν πάντα δια- μορφώνουν κλίμα που επηρεάζει και δρομολογεί εξελίξεις και επι- ταχύνει γεγονότα.
Συνεπώς, το ζητούμενο για την κυβέρνηση είναι πώς θα ανακόψει την πτωτική πορεία της. Με τι τρόπο θα ανακάμψει. Τα όπλα της, πολιτικά και επικοινωνιακά, τη δεύτερη τετραετία είναι περιορισμένα και το βασικό ατού της είναι η κακή εικόνα της αντιπολίτευσης και εξ αυτού του λόγου ένα σημαντικό ποσοστό των ψηφοφόρων της που αποστασιοποιήθηκε, πληροί κατά 40% τον χώρο των αναποφάσιστων. Αρα είναι υπό όρους διεκδικήσιμο.
Το πρόβλημα είναι να βρει τα κατάλληλα πολιτικά εργαλεία για να τους επαναφέρει στους κόλπους της, ώστε να αποκατασταθεί μια ισορροπία που κινδυνεύει να διαταραχτεί.
Ποια είναι αυτά τα εργαλεία; Ενας ριζικός ανασχηματισμός, η συμπλήρωση του ευρωψηφοδελτίου με άρωμα Δεξιάς και, το κυριότερο, η αποφυγή λαθών.
Αν στη σκέψη του πρωθυπουργού είναι το «restart», αυτό είναι πιο αναγκαίο τώρα, στην παρούσα φάση, παρά μετά το εκλογικό αποτέλεσμα όταν η στερεότυπη φράση «λάβαμε το μήνυμα» θα είναι πολιτικά αλυσιτελής.
Το ζητούμενο για τον πρωθυπουργό είναι το μόνο μήνυμα που θα λάβει να λέει: «Συνέχισε, προσπαθώντας κι άλλο».