Εντυπη Εκδοση. Μιλώντας για έναν γενικευμένο κίνδυνο ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή δεν θα πρέπει να λησμονούμε την 7η Οκτωβρίου. Ολα τα υπόλοιπα αποτελούν μια αναμενόμενη, φυσιολογική ακολουθία, δεδομένου του ιστορικού φορτίου της περιοχής. Αλλά αν θεωρήσουμε την 7η Οκτωβρίου μια ακόμη ημερομηνία στον πόλεμο του Ισραήλ με τους Αραβες και ανατρέχουμε συνεχώς στο παρελθόν, θα καταλήξουμε στη μοιραία στάση των Αράβων να απορρίψουν την απόφαση 181 της 29ης Νοεμβρίου 1947 του νεοσύστατου ΟΗΕ, με την οποία ιδρύονταν δύο κράτη στην Παλαιστίνη. Ενα εβραϊκό και ένα αραβικό.
Στη συνέχεια έχουμε τρεις πολεμικές αναμετρήσεις (1948,1967, 1973) στις οποίες πάντα το Ισραήλ ήταν αμυνόμενο απέναντι στις επιθέσεις των αραβικών κρατών της περιοχής. Και ως γνωστόν, τις καταστάσεις και τους χάρτες διαμορφώνουν πάντα οι νικητές. Συνεπώς και η ιστορική αναδρομή δεν προσφέρει πολιτικά και ηθικά επιχειρήματα στην παλαιστινιακή πλευρά.
Η προχθεσινή επίθεση του Ιράν –ασχέτως αν κατέληξε σε ένα επιχειρησιακό φιάσκο– απέδειξε πόσο κοντά βρισκόμαστε στις πύλες της κολάσεως, πόσο κοντά βρισκόμαστε στον Αρμαγεδδώνα της Αποκάλυψης του Ιωάννη. Ως γνωστόν, σ’ αυτή την τοποθεσία που βρίσκεται κοντά στην Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με την Αποκάλυψη, θα διεξαχθεί η τελική αναμέτρηση όλων των «δαιμονικών πνευμάτων» εναντίον των θεϊκών δυνάμεων.
«Κι έγιναν αστραπές και φωνές και βροντές και σεισμός μεγάλος, τέτοιος που δεν ακούστηκε από τον καιρό που γεννήθηκε ο άνθρωπος επί γης, τόσο μεγάλος σεισμός./ Και κόπηκε η μεγάλη πολιτεία σε τρία κομμάτια, κι οι πολιτείες των εθνών γκρεμίστηκαν…»*. Αυτό το χωρίο ελάχιστα απέχει σήμερα από αυτό που θα μπορούσε να συμβεί αν δεν επικρατήσει η σύνεση και η αυτοσυγκράτηση. Αναμφίβολα το Ισραήλ είναι διπλά ο νικητής, καθώς η επίθεση του Ιράν αναχαιτίστηκε χωρίς απώλειες, ενώ συγχρόνως, στο επικοινωνιακό επίπεδο βγήκε από τη δύσκολη θέση στην οποία είχε περιέλθει λόγω της ανθρωπιστικής κρίσης στη Γάζα. Ως αμυνόμενο πλέον, το κράτος του Ισραήλ κέρδισε και πάλι τη διεθνή κοινή γνώμη.
Πίσω από όλες τις αναφλέξεις στη Μέση Ανατολή βρίσκεται το θεοκρα- τικό Ιράν με τους στρατιωτικούς βραχίονές του, που ενεργοποιεί όταν θέλει να αποσταθεροποιήσει τις σχέσεις του Ισραήλ με τις γειτονικές χώρες.
Είναι γνωστό πως πίσω από όλες τις αναφλέξεις στη Μέση Ανατολή βρίσκεται το θεοκρατικό Ιράν με τους στρατιωτικούς βραχίονές του στην περιοχή, που ενεργοποιεί όταν θέλει να αποσταθεροποιήσει τις σχέσεις του Ισραήλ με τις γειτονικές χώρες. Είναι μια δοκιμασμένη συνταγή, με αποκορύφωμα τα τραγικά γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου, που απέβλεπαν να μην υπογραφούν οι συμφωνίες του Αβραάμ. Ομως η προχθεσινή επίθεση δεν έγινε διά αντιπροσώπων, αλλά ήταν μια άμεση επίθεση κράτους εναντίον ενός άλλου κράτους. Το ότι απέτυχε δεν σημαίνει πως δεν έγινε. Αν όντως υπάρχει ο άξονας του Κακού, σε αυτόν πρωτεύουσα θέση κατέχει το Ιράν, αντάμα με τη Ρωσία του Πούτιν.
Συνεπώς, η υποστήριξη προς το Ισραήλ, χωρίς αστερίσκους, είναι μονόδρομος για όλο τον πολιτισμένο κόσμο, πρωτίστως διότι αποτελεί το απώτατο φυλάκιο των αξιών μας.
* Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, μεταγραφή – προλόγισμα Γιώργος Σεφέρης (Η «Καθημερινή»).