Ηταν τεράστια η επιτυχία του Ισραήλ να αποκρούσει το 99% των πυραύλων, δρόνων και άλλων ιπτάμενων παραφερναλίων που έστειλε το Ιράν (συν οι παρατρεχάμενοί του) στη γη του Αβραάμ. Το μόνο θύμα της επίθεσης ήταν ένα επτάχρονο κοριτσάκι που παλεύει για τη ζωή του στην εντατική, στο νότιο Ισραήλ. Η Αμίνα είναι αραβικής καταγωγής κόρη Βεδουίνων βοσκών.
Ο «σιδηρούς θόλος» άντεξε, με τη βοήθεια Αμερικανών, Γάλλων, Βρετανών, Ιορδανών, Σαουδαράβων, ακόμη και των… Ιρανών. «Το Ιράν φέρεται να ενημέρωσε 72 ώρες νωρίτερα όχι μόνο τις γειτονικές και φιλικές χώρες για την επικείμενη επίθεση, αλλά ακόμη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, με τον Αμερικανό πρόεδρο να φτάνει να κάνει και δημόσια έκκληση στον λαό του Ισραήλ να προσέχει για το συγκεκριμένο 48ωρο από την Παρασκευή έως την Κυριακή. (…) Οπως σχολιάζει το CNN, «η επιχείρηση της Τεχεράνης ήταν εξαιρετικά χορογραφημένη, προφανώς σχεδιασμένη για να ελαχιστοποιήσει τα θύματα μεγιστοποιώντας το θέαμα» («Καθημερινή», 15.4.2024).
Επομένως, τι ήθελαν να πετύχουν οι μουλάδες στέλνοντας αρχικώς τα «βραδυπορούντα» μη επανδρωμένα αεροσκάφη (ως προειδοποιητικά της έναρξης της επίθεσης) και μετά τους ταχύτατους πυραύλους Κρουζ; Η απάντηση βρίσκεται στο πανηγύρι που στήθηκε στους δρόμους της Τεχεράνης για τη «μεγάλη επιτυχία της Ισλαμικής Δημοκρατίας» και στο σόου που έστησε η κρατικώς ελεγχόμενη τηλεόραση της ίδιας «Δημοκρατίας». Οι δύστυχοι Ιρανοί είδαν μέχρι και βίντεο από παλιές φωτιές στη Χιλή ως… αποτέλεσμα της επίθεσης. Είχαμε, δηλαδή, μια πολεμική επίθεση για εσωτερική κατανάλωση.
Δεν γνωρίζουμε αν η αρχική επίθεση του Ισραήλ σε ιρανικό έδαφος (το προξενείο στη Συρία που έπληξαν οι ισραηλινοί πύραυλοι είναι έδαφος του Ιράν, ασχέτως αν οι δύο χώρες δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις) έγινε επειδή η επέκταση του πολέμου θα είναι σωτήρια για τον πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος κινδυνεύει να πάει φυλακή για υποθέσεις διαφθοράς, ή οφείλεται στο διαρκές και δικαιολογημένο υπαρξιακό άγχος του Ισραήλ. Πρέπει, πάντως, να θεωρούμε σίγουρο ότι μια παράμετρος των αποφάσεων του Ισραήλ είναι και το πολιτικό άγχος του πρωθυπουργού του. Εξάλλου, όπως έλεγε και ο Αμερικανός πολιτικός Χιούμπερτ Χάμφρεϊ, «η εξωτερική πολιτική είναι αγενής εσωτερική πολιτική».
Στα δικά μας, ευτυχώς δεν είμαστε σε πόλεμο και ο πρωθυπουργός δεν κατηγορείται για σκάνδαλα, γι’ αυτό και η εσω-εξωτερική πολιτική περιορίζεται στη διακινδύνευση των πολύτιμων σχέσεών μας με την Αλβανία διά της συλλογής ψήφων που (κάποιοι ελπίζουν ότι) θα κάνει για τη Ν.Δ. ο Φρέντι Μπελέρης.