Τα Πολιτικά Κόμματα, τα ΜΜΕ, οι Συνδικαλιστικές Οργανώσεις και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις συνωστίζονται στον πάτο της κλίμακας εμπιστοσύνης στους θεσμούς, με μέση τιμή 1,9 και άριστα το 5. Στην κορυφή, μακράν πρώτη βρίσκεται η Οικογένεια (4,3), με τις Ενοπλες Δυνάμεις (3,7), τους Επιστήμονες/Τεχνοκράτες (3,3), την Αστυνομία (2,9) και την Εκκλησία (2,7) να ακολουθούν. Για μέτρο σύγκρισης, αξίζει να σημειώσουμε ότι η έρευνα «Τι πιστεύουν οι Ελληνες» της διαΝΕΟσις (Metron Analysis) δείχνει ότι έχουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε Δια-δίκτυο/Κοινωνικά Δίκτυα (2,3), σε Εργοδοτικές Οργανώσεις (2,1) και στο Τραπεζικό Σύστημα (2,1), απ’ ό,τι στα κόμματα που μας εκπροσωπούν και στα μέσα ενημέρωσης που συμβάλλουν στη διαμόρφωση της γνώμης μας. Φαίνεται πως το παραδοσιακό τρίπτυχο Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια εκσυγχρονίζεται, αντανακλά τη σύγχυση της εποχής μας.
Τι μας λέει ο χρησμός των συμπατριωτών μας; Το προφανές είναι ότι παραμένει ισχυρή η πίστη στην οικογένεια, στην πατρίδα (Ενοπλες Δυνάμεις και Αστυνομία) και στην Εκκλησία. Ομως, σε αυτά τα ισχυρά σύμβολα της παράδοσης εισβάλλει, σε περίοπτη θέση, η εμπιστοσύνη στην Επιστήμη – στον Διαφωτισμό, με άλλα λόγια. Η εμπιστοσύνη στην οικογένεια δεν χρειάζεται εξήγηση: μετά 200 χρόνια αγώνων για κράτος στο οποίο μπορούμε να στηριζόμαστε, μετά τις περιπέτειες των τελευταίων δεκαετιών, καταλαβαίνουμε ότι μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη μόνο σε αυτούς που γνωρίζουμε (παρά τις συχνές μεταξύ μας έριδες). Εμπιστευόμαστε θεσμούς που θέλουμε να πιστέψουμε ότι θα μας προστατέψουν την ώρα της ανάγκης. Πιστεύουμε, επίσης, σε αυτά που δεν κατανοούμε, κι ας είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Μπορούμε να είμαστε και με την Εκκλησία και με την Επιστήμη. Παραμένει άγνωστο πόσοι πολίτες ενσωματώνουν την πίστη και στις δύο πλευρές και πόσοι στηρίζουν μόνο μία.
Είναι αξιοσημείωτο ότι τα πολιτικά κόμματα και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, που εξ ορισμού εκφράζουν τις τάσεις και τις επιθυμίες των πολιτών, χαίρουν λιγότερης εκτίμησης απ’ ό,τι εργοδότες και τραπεζίτες. Προφανώς, οι πολλοί αισθάνονται προδομένοι από κόμματα και συνδικάτα. Επίσης, τιμωρούν τα ΜΜΕ για ελλιπή ενημέρωση, ενώ προτιμούν τα κοινωνικά δίκτυα, όπου οι ίδιοι επιλέγουν τι ακούν και τι λένε, χωρίς έλεγχο, χωρίς αξιοπιστία. Τα παράδοξα παραμένουν σταθερά, μεταλλασσόμενα, παράξενα και εύγλωττα.