Αν ασχοληθεί κανείς στα σοβαρά με τα ευρωψηφοδέλτια σχεδόν όλων των κομμάτων, μάλλον θα απογοητευθεί. Αυτό όχι γιατί δεν υπάρχουν και αξιόλογοι άνθρωποι, ικανοί να προωθήσουν τα συμφέροντα της χώρας στην Ευρώπη, αλλά κυρίως διότι εκ των πραγμάτων οι περισσότεροι εξ αυτών δεν θα έχουν καμιά τύχη. Πώς να εκλεγούν οι σοβαροί όταν συνυπάρχουν στα ψηφοδέλτια με… ανθυποδιάσημους, «ψώνια» και λαϊκιστές του πιο ακραίου βαθμού;
Κάποια στιγμή οι κομματικές ηγεσίες οφείλουν να ξεπεράσουν τους μικροπολιτικούς τους στόχους και να επιλέγουν άξιους και ικανούς για μια τόσο σοβαρή δουλειά όπως είναι αυτή του ευρωβουλευτή. Βεβαίως είναι θεμιτό αλλά όχι απαραιτήτως και σωστό οι ηγεσίες να θυσιάζουν τόσο πολλά στον βωμό της προσδοκίας εκλογικών κερδών. Ενδεχομένως ο σταυρός προτίμησης και στις ευρωεκλογές πρέπει να επανεξεταστεί εφόσον παραμένει μια ενιαία εκλογική περιφέρεια αλλά σε κάθε περίπτωση η χώρα πληρώνει για τις επιλογές των εκπροσώπων της. Ασφαλώς για το ποιος θα εκλεγεί τελικώς την επιλογή την κάνουν οι πολίτες και ως εκ τούτου έχουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης.
Κάποια στιγμή οι κομματικές ηγεσίες οφείλουν να ξεπεράσουν τους μικροπολιτικούς τους στόχους και να επιλέγουν άξιους και ικανούς για μια τόσο σοβαρή δουλειά όπως είναι αυτή του ευρωβουλευτή.
Στα επιμέρους τώρα, υπάρχουν εξηγήσεις για όλες και όλους που επέλεξαν οι ηγεσίες. Αρχικώς ο πρωθυπουργός προφανώς εκτίμησε ότι είχε ανάγκη από υποψηφιότητες που μπορούν να συνομιλήσουν ευκολότερα με ορισμένα ιδιαίτερα τμήματα του εκλογικού σώματος που στέκονται επικριτικά απέναντι στη Ν.Δ. Οι επιλογές τηλεστάρ που έχουν πρωτεύσει σε κουτσομπολιά (και σε μπαρούφες…) έχουν το κοινό τους και ο χρόνος θα δείξει πόσο θα ωφελήσουν. Η πλέον κρίσιμη επιλογή όμως για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν εκείνη του Φρέντι Μπελέρη καθώς εκτός από τα προφανή πολιτικά οφέλη έχει και ρίσκα. Αυτό όμως που προκαλεί μεγάλη απορία είναι η τακτική της Ν.Δ. που ενώ διαπιστώνει ότι στη Βόρειο Ελλάδα έχει μεγάλα προβλήματα, οι υπουργοί της (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) και κορυφαία κομματικά στελέχη είναι εξαφανισμένοι μήνες τώρα και αφήνουν διάφορους λαϊκιστές και όχι μόνον να αλωνίζουν. Αποφεύγουν να εκτεθούν για να μην τσαλακώσουν το προφίλ τους αλλά ξεχνούν ότι ένα κακό αποτέλεσμα μπορεί να τους στοιχίσει το χαρτοφυλάκιο και τα πάσης φύσεως αξιώματα. Είναι τυχεροί στη Ν.Δ. διότι στον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη προς το παρόν ασχολούνται με τα θαύματα και με τις υποψηφιότητες κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Εχουμε βεβαίως ακόμη να περιμένουμε και την «πεντάδα» του προέδρου για να σχηματίσουμε πλήρη εικόνα, αλλά η μεγάλη μάζα είναι ήδη γνωστή και παράγει ήδη μπόλικη θυμηδία.
Στο ΠΑΣΟΚ φαίνεται πως είναι γενικώς ευχαριστημένοι, αν και δεν πάνε καθόλου καλά στις δημοσκοπήσεις και ισχυρίζονται ότι θα τις διαψεύσουν. Αλλωστε η αυτοπεποίθηση πηγάζει και από τους χαλαρούς ρυθμούς του Νίκου Ανδρουλάκη ο οποίος δεν δείχνει και καμιά υπερδραστηριότητα αν και βρισκόμαστε πολύ κοντά στις ευρωεκλογές. Ενδεχομένως ο πρόεδρος του κινήματος έχει τους λόγους του ή μπορεί να κρύβει κάποιον… άσο στο μανίκι ή να ξέρει κάτι παραπάνω ο παλαίμαχος που τον διαβεβαίωσε ότι θα… σκοράρει στην κάλπη.