Δεν είναι λίγες 244.000 ψήφοι. Τόσοι ήταν, περίπου, όσοι εξέλεξαν τους Σπαρτιάτες ως πέμπτη κοινοβουλευτική δύναμη στις εκλογές του Ιουνίου του 2023. Ενα χρόνο μετά, με απόφαση του Αρείου Πάγου, το κόμμα αποκλείεται από τις ευρωεκλογές. Καθώς η αναμέτρηση της 9ης Ιουνίου δεν είναι πολύ μακριά, και οι σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης όσο σαφείς ερμηνεύονται ως προς τα αποτελέσματα άλλο τόσο είναι ρευστές, μια ηλεκτρική εκκένωση διαπέρασε το πολιτικό σύστημα. Πώς να πλησιάσει κάποιος ένα ακροατήριο που αποτελείται από τα «ορφανά» της Χρυσής Αυγής χωρίς να αμαυρωθεί το δημοκρατικό προφίλ του; Αλλά και πώς να κλείσει κανείς την πόρτα κατάμουτρα, χωρίς να αφήσει ούτε μία χαραμάδα, σε έναν αριθμό ψηφοφόρων καθόλου αμελητέο; Ετσι, τις τελευταίες ημέρες, παρακολουθούμε το εξής παιχνίδι: μετά βδελυγμίας άρνηση από τους πολιτικούς αρχηγούς, ενώ βουλευτές τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης παίζουν τον ρόλο της μισάνοιχτης πόρτας· μέχρι να σηκωθεί ο αχός των αντιδράσεων και να τους υποχρεώσει να ανακαλέσουν με διορθωτικές δηλώσεις.
«Ο φασισμός πρέπει να αντιμετωπίζεται με πράξεις και ήμασταν στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», είπε σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ ο πρωθυπουργός. Πρώην υπουργός της κυβέρνησης δήλωσε, όμως, ότι «σε όλο τον κόσμο απευθυνόμαστε, είναι δυνατόν να διαχωρίσουμε τους ανθρώπους;». Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε πει «όχι» στις ψήφους των Σπαρτιατών, αλλά από την άλλη υποψήφιος για την Ευρωβουλή, συγγενής του, τις χαρακτήρισε «ευπρόσδεκτες». Υστερα άρχισαν οι αλληλοκατηγορίες και τα «παρερμηνεύσατε». Το «όχι» αρθρώθηκε, αλλά συνοδεύτηκε με υπενθυμίσεις όπως «το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει συγκυβερνήσει με την Ακροδεξιά του κ. Πάνου Καμμένου», από τη μία πλευρά, ή με βολές του ύφους «η Ν.Δ. είναι ένα ποτ πουρί Δεξιάς και Ακροδεξιάς», από την άλλη.
Ολοι ομνύουν στα «αναχώματα Δημοκρατίας», αλλά κάτω από τις γραμμές υποβόσκει πάντα η «ρεάλ πολιτίκ». Εννοούμενα και υπονοούμενα διατρέχουν τον πολιτικό λόγο. Και «αποστροφή» προς τις ψήφους, αλλά και διακριτικά κλεισίματα του ματιού προς τους ψηφοφόρους. Κάπως έτσι η Ακροδεξιά ενσωματώνεται και αποκτά όλο και πιο «κανονικά» χαρακτηριστικά. Και ύστερα η βία αναθεματίζεται και τιμωρείται, αφού πρώτα, όμως, έχει χαρακτηριστεί «ευπρόσδεκτη». Νομίζουμε ότι κλείνεται, ανωνύμως, στην κάλπη. Καμωνόμαστε ότι δεν βλέπουμε τη σχισμή· την πόρτα μισάνοιχτη.