Είναι η τέλεια σύνοψη της ακροδεξιάς υποκουλτούρας: Βρισίδια, και μπουνιές μέσα στη Βουλή, με φόντο τη μήνυση του πατέρα του δράστη εναντίον του αρχηγού του κόμματος του δαρμένου για βρώμικους ανώνυμους λογαριασμούς στα social media.
Εχει πιο κάτω; Και βέβαια έχει. Χαστούκια και κατάρες μέσα σε εκκλησίες εναντίον βουλευτών που ψήφισαν το ν/σ για την ισότητα στον πολιτικό γάμο. «Δεν μπορείς να ψηφίζεις ένα νόμο αντιχριστιανικό και να πηγαίνεις στον οίκο του Θεού χωρίς να μετανοήσεις», εξήγησε ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης Κυρ. Βελόπουλος δικαιολογώντας απόλυτα τη βία που ασκείται μπροστά στις εικόνες των αγίων. «Να είστε σεμνοί, έχει και η υπομονή τα όριά της», σημείωσε από την πλευρά του ο πρόεδρος της Νίκης, Δ. Νατσιός, πρώην δάσκαλος μαθητών του δημοτικού(!).
Με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης δημιουργήθηκε η συλλογική αυταπάτη ότι, έστω με μεγάλη καθυστέρηση, το Κοινοβούλιο απαλλάχθηκε από τον υπόκοσμο και η ευρωπαϊκού τύπου κανονικότητα αποκαταστάθηκε, με κάποιες αποκλίσεις που όμως δεν εντάσσονται στη σφαίρα του ποινικού δικαίου.
Αλλά δεν έγινε έτσι. Ο κόσμος που στήριξε τη Χρυσή Αυγή γνωρίζοντας ότι δολοφονεί κρύβεται ψηφίζοντας κόμματα που θρέφονται με μίσος, καταστροφικότητα και φανατισμό. Τιμώντας, με τον δικό τους –θορυβώδη– τρόπο την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια, αμφισβητούν με το ίδιο μένος τη χρησιμότητα των εμβολίων και την ύπαρξη της αφρικανικής σκόνης, πωρώνονται με την ίδια ένταση εναντίον μεταναστών και ομοφυλοφίλων, θεωρούν τοξικό δικαιωματισμό τη μέριμνα για τον περιορισμό της έμφυλης βίας και των διακρίσεων.
Οσο μεγαλώνουν οι ανισότητες, τόσο μεγαλώνει ο ακροδεξιός κίνδυνος.
Αλλοι είναι καλοήθεις, θύματα ανοησίας και απελπισίας, άλλοι κακοήθεις, αχόρταγοι για την εξόντωση του «άλλου». Με τους πρώτους υπάρχει δυνατότητα συζήτησης, δύσκολης αλλά αναγκαίας, με τους δεύτερους μόνο ο νόμος μπορεί να αποτελέσει όριο στην επιθετικότητά τους.
Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό: Η νεοφασίστρια Μελόνι ηγείται της ώσμωσης Κεντροδεξιάς – Ακροδεξιάς σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ο Τραμπ δείχνει ξανά τα δόντια του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Οσο μεγαλώνουν οι ανισότητες, τόσο μεγαλώνει ο ακροδεξιός κίνδυνος.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στην ελληνική περίπτωση, αυτό που κάνει την εθνική εκδοχή της Ακροδεξιάς τρομακτική καρικατούρα, είναι η ανάπτυξή της σε μια συνθήκη καχεξίας των θεσμών. Ποτέ δεν θα συλληφθεί με την αυτόφωρη διαδικασία ένας ιερέας που διαπράττει αδίκημα από άμβωνος, προπηλακίζοντας εκκλησιαζόμενο πολιτικό, και θα επιτρέπεται πάντα σε έναν πρόεδρο κόμματος να διαφημίζει, τηλεοπτικά, μαντζούνια για την άνοια, την κατάθλιψη, τη φαλάκρα και τον πόνο.
Είναι γνωστό από παλιά, άλλωστε, ότι όταν υπάρχουν πολλά πρόβατα, θα βρεθεί, κάπου κοντά, και ο λύκος.