Ο υφυπουργός Υγείας Δημήτρης Βαρτζόπουλος είπε τη γνώμη του για το υπόβαθρο των δολοφονιών γυναικών από τους συντρόφους τους. Υποθέτω πως στην πατρίδα μας η ελευθερία της έκφρασης δεν είναι μόνο συνταγματικά κατοχυρωμένη, αλλά ισχύει και επί του πεδίου της καθημερινότητας. Δηλαδή, ο καθένας μπορεί να λέει τη γνώμη του, μέσα στο πλαίσιο της νομοθεσίας μας. Υπάρχει, όμως, στην πράξη αυτή η ελευθερία; Φυσικά και αυτό ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Η ύπαρξη λογοκριτών, ιεροεξεταστών, θεματοφυλάκων της πολιτικής ορθότητας δεν αναιρεί το γεγονός ότι στην Ελλάδα λέμε ελεύθερα τη γνώμη μας, περιφρονώντας όλους αυτούς που θέλουν να βάλουν τον λόγο μας στα δικά τους τα καλούπια.
Το πρόβλημα με τους ιεροεξεταστές του Δ. Βαρτζόπουλου δεν είναι ότι διαφώνησαν μαζί του και τον στοχοποίησαν. Αλίμονο αν συμφωνούσαμε όλοι με όλους. Θα ζούσαμε σε μια πληκτική κοινωνία. Ούτε το πρόβλημα βρίσκεται στη στοχοποίησή του, δηλαδή, στο ότι δέχθηκε συγκεντρωμένα πυρά που έρχονταν τόσο από την Αριστερά όσο και από τους αυτοαποκαλούμενους «φιλελεύθερους». Οποιος κινείται στη δημόσια σφαίρα οφείλει να γνωρίζει ότι η στοχοποίησή του από τους αντιπάλους είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο.
Η υπόθεση Βαρτζόπουλου επιβεβαιώνει πόσο επίκαιρη παραμένει η γνωστή θέση του αείμνηστου Χαρίλαου Φλωράκη: «Στο Κόμμα μας, ο καθένας μπορεί να λέει ελεύθερα τη γνώμη του, αρκεί να είναι η σωστή».
Το ουσιαστικό πρόβλημα βρίσκεται στο ότι οι κατήγοροι του υφυπουργού ζητούν από τον πρωθυπουργό να τον αποπέμψει από την κυβέρνηση. Δηλαδή, ζητούν την κεφαλή του επί πίνακι όχι για κάτι που έκανε κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, αλλά για κάτι που είπε. Με αυτήν την απαίτησή τους μας γυρνούν μερικούς αιώνες πίσω, στην εποχή του σκοταδισμού, τότε που τα ιερατεία του κλήρου και της ελέω Θεού μοναρχίας αποφάσιζαν για το σωστό και το λάθος, ποια γνώμη επιτρέπεται και ποια απαγορεύεται. Σήμερα, οι σύγχρονοι ιεροεξεταστές, οι κήρυκες της πολιτικής ορθότητας, αντιστρατεύονται το βασικό αξίωμα του Διαφωτισμού: Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα να το λες. Θέλουν τα δημόσια πρόσωπα να λένε αυτό που θέλουν αυτοί, για να μην υπάρχουν συνέπειες στη σταδιοδρομία τους. Συνεπώς, ο Δ. Βαρτζόπουλος δεν φτάνει να υποστεί κριτική για τις απόψεις του, θα πρέπει να αποπεμφθεί και από την κυβέρνηση. Εγώ γνώριζα ότι ένα από τα βασικά γνωρίσματα της ανοικτής, φιλελεύθερης κοινωνίας είναι όχι απλώς να μπορούμε να λέμε τη γνώμη μας, αλλά να μην υπάρχουν συνέπειες εάν δεν είναι αρεστή στην εξουσία ή σε οργανωμένους θυλάκους της. Και οι ιεροεξεταστές της Αριστεράς και του αυτοαποκαλούμενου φιλελεύθερου χώρου, έχοντας καταλάβει ισχυρά κέντρα που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, ασκούν εξουσία, επηρεάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες.
Η υπόθεση Βαρτζόπουλου επιβεβαιώνει πόσο επίκαιρη παραμένει η γνωστή θέση του αείμνηστου Χαρίλαου Φλωράκη: «Στο Κόμμα μας, ο καθένας μπορεί να λέει ελεύθερα τη γνώμη του, αρκεί να είναι η σωστή». Μόνο που, μισόν αιώνα μετά, έχει υπερβεί τα όρια της Αριστεράς.