Και παπάς και ζευγάς ιστορικής αξίας, εκ των κορυφαίων του είδους του.
Φλωρεντία, 1494. Ενα τεράστιο γεράκι εφορμά καταμεσήμερο σαν δαιμονισμένο και τσακίζεται στη θύρα του Παλάτσο Βέκιο. Υστατος οιωνός, προειδοποιεί τα πλήθη ο υπηρέτης του Θεού, βαθιάς καλλιέργειας, Δομινικανός μοναχός Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα και επιβεβαιώνεται από τη φοβερή ακολουθία των γεγονότων. Στην πόλη ξεσπάει πανώλη κι ύστερα ο Κάρολος Η΄ της Γαλλίας (ο γνωστός Ευγενικός) την κυριεύει. Ο Σαβοναρόλα εξηγεί καταγγελτικά στους πιστούς ότι πληρώνουν το τίμημα των αμαρτιών τους. Οι Μέδικοι ηγεμόνες, προστάτες τεχνών, γραμμάτων, αλλά και διαφθοράς, διαφεύγουν εν μέσω παλλαϊκής οργής και τρόμου. Ο Τζιρόλαμο αναλαμβάνει καθαρτήριο, υπέρ πάντων σωτηρίας, έργο.
«Στην πυρά, αδελφοί» παρακινεί: Βιβλία, πίνακες, γλυπτά, καθρέφτες, μουσικά όργανα, πολυτελής ρουχισμός και, βεβαίως, αρώματα και καλλυντικά γίνονται στάχτη. Ευωδίασε η πόλη.
Η εκρίζωση της ακολασίας και η βασιλεία του αγνού, ασκητικού βίου θα αναγεννήσουν τη Φλωρεντία από την κατάρα της Αναγέννησης προφητεύει ο μοναχός, αναλαμβάνοντας εκτελεστική και πνευματική εξουσία με όραμα η Φλωρεντία να γίνει φάρος χρηστής πολιτείας.
Υπό την αιγίδα του, τάγματα εφόδου ακάματων νεαρών ξεχύνονται κακοποιώντας κάθε λογής αμαρτωλούς και αμαρτωλές. Θρυλείται ότι ζωγράφοι (ανάμεσά τους ο Μποτιτσέλι) κατέστρεψαν αυτοτιμωρητικά κάποια έργα τους εκτιμώντας, με κριτική ματιά πλέον, ότι το χέρι τους κινούσε έμπνευση διαβολική.
Ο πανίσχυρος Σαβοναρόλα (μιλώντας, έλεγε, εκ μέρους της Θείας Πρόνοιας) απλώνει τα φτερά του. Αμφισβητεί ευθέως τον πολύτεκνο Πάπα Αλέξανδρο ΣΤ΄, θρονιασμένο στη Ρώμη των «10.000 πορνών». Το ανάθεμα του Πάπα ήρθε την ώρα που η μήνις του Σαβοναρόλα στρεφόταν επί δικαίους και αδίκους και ο λαός δεν άντεχε άλλο τις στερήσεις από τον πλούτο των καθημερινών αμαρτιών. Οι εν αμύνη ευγενείς της Φλωρεντίας, αναθαρρημένοι, στοιχίστηκαν με τον λαό.
Ο χαρισματικός Τζιρόλαμο από φόρτο καθηκόντων πρώτη φορά αμέλησε να μεταφράσει τους οιωνούς. Μια ηλιόλουστη ημέρα του Μαγιού, στρατιά εξουσιοδοτημένων ατάκτων τον συνέλαβε οδηγώντας τον στην κρεμάλα, υπό τις επευφημίες τέως οπαδών του. Ηταν μόλις 46 ετών. Η Αναγέννηση αλλά και η Ιερά Εξέταση τον διέγραψαν γρήγορα.
Ο συγκαιρινός του Νικολό Μακιαβέλι, νεαρός ασκούμενος στην πολιτική φιλοσοφία, είχε εντυπωσιαστεί, ακούγοντας κηρύγματα, από την ικανότητα του Σαβοναρόλα να κατακτά το ακροατήριο ό,τι, μα ό,τι, κι αν έλεγε.
Αργότερα, ο ευρέως αποδεκτός, είτε σιωπηλώς είτε επί του πρακτέου, Μακιαβέλι διέβλεψε (αδιάψευστα έως σήμερα) ότι προλήψεις, δεισιδαιμονίες και πάσης φύσεως δοξασίες ενίοτε αποδεικνύονται χρήσιμες για την επίτευξη πολιτικών στόχων και (παρα)θρησκευτικών εισπηδήσεων.
