Το περίεργο δεν είναι που ο επικεφαλής μιας εγκληματικής οργάνωσης αποφυλακίζεται πολύ πριν εκτίσει την ποινή του. Το παράξενο στην περίπτωση του αρχηγού της Χρυσής Αυγής είναι ότι δεν ακούμε γοερές κραυγές για «εγκληματίες που “κάποιοι” τούς αφήνουν ελεύθερους». Δεν έχουμε τα συνήθη αναθέματα για τον παλιό και «επιεική» Ποινικό Κώδικα, που «είναι υπέρ των εγκληματιών και κατά των θυμάτων».
Ο κ. Νίκος Μιχαλολιάκος καταδικάστηκε από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας σε φυλάκιση 13 ετών και 6 μηνών, για τη διεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Κανονικά, θα έπρεπε να αποφυλακιστεί στις 30.4.2032. Τέσσερα χρόνια μετά την καταδίκη του αφέθηκε ελεύθερος υπό όρους: απαγόρευση εξόδου από την Αττική, παραμονή σε συγκεκριμένο μέρος και απαγόρευση συνάντησης με συγκατηγορούμενούς του. Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών της Λαμίας έκανε δεκτή την αίτησή του, παρόλο που ο εισαγγελέας πρότεινε το αντίθετο με βάση την αρθρογραφία και τις δηλώσεις του, που δείχνουν ότι παραμένει αμετανόητος για τα εγκλήματα της οργάνωσής του.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, «ο Νίκος Μιχαλολιάκος έχει εκτίσει συνολικά ποινή 4 ετών, 9 μηνών και 8 ημερών. Του αναγνωρίστηκε πλασματική έκτιση επιπλέον 3 ετών και 25 ημερών καθώς τυγχάνει άνω των 65 ετών και έχει νοσηλευθεί για διάστημα άνω των 4 μηνών. (…) Στην περίπτωσή του, εφαρμόζονται οι διατάξεις του νόμου που ίσχυε όταν συνελήφθη το 2013. Οι διατάξεις αυτές ορίζουν ότι επιτρέπεται η υφ’ όρον απόλυση έχοντας εκτίσει τα 3/5 της ποινής, όμως για άτομα άνω των 65, κάθε μέρα υπολογίζεται για δύο, με ευεργετικό μάλιστα υπολογισμό όταν υπάρχουν προβλήματα υγείας και νοσηλεία» (ΕΡΤ, 2.5.2024).
Η αποφυλάκιση προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών όχι μόνο από τους συνηγόρους των θυμάτων της εγκληματικής οργάνωσης, αλλά και από τα πολιτικά κόμματα. «Η αποφυλάκιση Μιχαλολιάκου δεν ήταν υποχρεωτική», είπαν οι δικηγόροι των Αιγύπτιων αλιεργατών-θυμάτων της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής, «ούτε εξαρτιόταν από οποιοδήποτε νομικό καθεστώς, όπως η σπέκουλα της κυβέρνησης της Ν.Δ. επιχειρεί να εκμεταλλευθεί. Το άρθρο 106 Π.Κ. ήταν πάντα ίδιο και εξαρτά την υφ’ όρον απόλυση από την επικινδυνότητα τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων».
Ολοι είχαν κάτι αρνητικό να πουν γι’ αυτήν την απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών. Ολοι πλην εκείνων που συνήθως σχίζουν τα ιμάτιά τους για το «πού πάει η κοινωνία όταν καταδικασμένοι εγκληματίες αφήνονται ελεύθεροι για να συνεχίσουν την απεχθή τους δράση». Θα λέγαμε ότι βλέπουμε «ακροδεξιά υποκρισία», αν δεν ήταν ταυτολογία.