Πάμε πάλι. Για τέταρτη φορά μέσα σε ένα χρόνο, ο Μητσοτάκης πρέπει να μπει στον προεκλογικό στίβο για να επιβεβαιώσει ότι είναι καλός campaigner. Οτι, αν και δεν διαθέτει τις φαντεζί επικοινωνιακές ιδιότητες που επιδείκνυαν οι κατά καιρούς αντίπαλοί του, αναπληρώνει την υστέρηση γοητείας με τη μελέτη των δεδομένων. Πολιτεύεται «επαγγελματικά», έχοντας πρώτα χαρτογραφήσει τα δικά του εκλογικά ελλείμματα και μετά τις αδυναμίες των ανταγωνιστών του.
Ελεγαν, ας πούμε, ότι η δική του Νέα Δημοκρατία είχε κυριαρχήσει σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, εκτός από τους νέους. Κι εκείνος ανταποκρίθηκε υποδυόμενος μια κατάλληλη για τις εκλογικές του ανάγκες εκδοχή του εαυτού του στο TikTok – χωρίς να φοβηθεί μήπως η μια εικόνα (του διαδικτυακού πειραματισμού) ξεβάψει στην άλλη (του επίσημου brand). Από προχθές συνεχίζει το ίδιο σίριαλ, του περιοδεύοντος και αυτοβιντεοσκοπούμενου πρωθυπουργού, που λιώνει τις σόλες του ανά την επικράτεια.
Οι ανάγκες αυτή τη φορά είναι ελαφρώς διαφορετικές. Φαίνεται ότι ο Μητσοτάκης χρειάζεται να κρατήσει ένα μέρος των ψηφοφόρων που τον εμπιστεύονταν χωρίς να τον αγαπούν – και που οι ίδιοι αισθάνονται τώρα απελευθερωμένοι να εκδηλώσουν στην κάλπη το συναίσθημά τους. Ενα συναίσθημα μάλλον πολιτισμικής δυσφορίας για επιλογές της κυβέρνησης που μοιάζουν να υπηρετούν άλλον κώδικα αξιών από αυτόν που ακόμη επικρατεί στις κοινότητες της περιφέρειας – και δη βορείως της Λάρισας.
Η τελευταία ανηφορική στροφή πριν από μια «επίπεδη» τριετία.
Το τερέν των ευρωεκλογών φαίνεται έτσι να εφάπτεται με το πεδίο της εξωτερικής πολιτικής – με τη σύναξη νεφών στον βαλκανικό ορίζοντα (Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία), αλλά και την όψιμη φάση στη διαρκή σχοινοβασία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Στις ήδη βαριές αποσκευές του πρωθυπουργικού ταξιδιού στην Αγκυρα, προστίθεται και αυτό το ριψοκίνδυνο εγχείρημα: να υπηρετηθεί από εκεί –από το «κάδρο» της συνάντησης με τον Ερντογάν– και η εκλογική σημειολογία.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, θα έλεγε κανείς ότι η Ν.Δ. του 41% έχει μόνο να χάσει. Η εικόνα της απόλυτης κυριαρχίας της μπορεί στη χαλαρή κάλπη μόνο να σχετικοποιηθεί.
Η ανάποδη ανάγνωση είναι ότι από τη 10η Ιουνίου αρχίζει μια τριετία επίπεδη, χωρίς στροφές – χωρίς κανένα πολιτικό ορόσημο. Είναι ενδεικτικό ότι, ελλείψει άλλης παραπολιτικής ύλης, ο Μητσοτάκης ερωτάται ήδη για την προεδρική εκλογή, αλλά και για τις δικές του ενατενίσεις ενόψει του 2027. Το πολιτικό ωροσκόπιο δεν μπορεί καν να καταφύγει στον πλανήτη της συνήθους εκλογολογίας.
Στον Μητσοτάκη μένουν λοιπόν τα τελευταία βήματα, για να κερδίσει πολλά «καθαρά» χιλιόμετρα. Του αρκεί να αποφύγει το εκλογικό ατύχημα και να διαβάσει τα ρεύματα του τελευταίου μήνα, που δεν κινούνται σε τροχιές συσπείρωσης, όπως συμβαίνει στην εθνική κάλπη. Του αρκεί ίσως η περιφρούρηση του μονοπωλίου που του εγγυώνται οι αντίπαλοί του.
