Στην Αντίπαρο είναι η εποχή της προετοιμασίας για το τουριστικό θαύμα του καλοκαιριού. Το μέγεθος της οικοδομικής δραστηριότητας και το είδος (πισίνες, υπόσκαφα κ.ο.κ.) δείχνουν τεράστια συσσώρευση πλούτου. Αλλά πραγματικά πλούσιος στο νησί είναι μόνον όποιος έχει εξασφαλισμένη καθαρίστρια, είτε γιατί τη φέρνει από την Αθήνα είτε γιατί την πληρώνει όλη τη χρονιά, για να είναι διαθέσιμη την κρίσιμη περίοδο. Διαφορετικά, οι τιμές φτάνουν μέχρι και 40 ευρώ την ώρα.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τις επιχειρήσεις, εμπορίου και εστίασης. Η έλλειψη προσωπικού είναι το μεγάλο πρόβλημα. Ακόμη και όταν προσφέρονται αξιοπρεπή καταλύματα και εισοδήματα, η δυσκολία είναι μεγάλη. Γι’ αυτό, ντόπιοι «ολιγάρχες» λένε ότι όποιος έχει «χέρια» μπορεί να βγάλει όσα χρήματα θέλει, καθώς η ζήτηση υπηρεσιών δεν έχει όριο.
Η εύκολη απάντηση όσων ψάχνουν και δεν βρίσκουν εργαζομένους είναι ότι οι νέοι τεμπελιάζουν και προτιμούν μια ανέμελη καθημερινότητα ακόμη και αν τα βγάζουν πέρα δύσκολα. Φέρνουν ως παράδειγμα ότι συχνά κλείνουν συμφωνίες που αθετούνται την τελευταία στιγμή.
Είναι, όμως, τόσο απλή η εξήγηση; Στην πανδημία σηκώθηκε πράγματι το κύμα της «μεγάλης παραίτησης», από εργαζομένους χαμηλών δεξιοτήτων που αναθεώρησαν τις προτεραιότητές τους και έπαψαν να θυσιάζονται για το μεροκάματο. Ακολούθησε η «σιωπηρή παραίτηση» του σύγχρονου προλεταριάτου των χαμηλόμισθων στον ιδιωτικό τομέα, που αποεπένδυσαν στην εργασία τους και αποφάσισαν να κάνουν μόνο τα απολύτως αναγκαία για να μην απολυθούν, εγκαταλείποντας κάθε φιλοδοξία ανέλιξης.
Οι έρευνες, άλλωστε, δείχνουν ότι οι millennials και η γενιά Ζ δίνουν προτεραιότητα στην ψυχική υγεία (λιγότερο στρες), δεν ελπίζουν σε βελτίωση κοινωνικής/οικονομικής θέσης και προσαρμόζονται στη μιζέρια, διεκδικώντας έναν πιο ήρεμο τρόπο ζωής.
Οι αριθμοί, όμως, είναι ακόμη πιο αποκαλυπτικοί.
Το 2023 οι εργαζόμενοι, ως φυσικά πρόσωπα, με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, ανήλθαν σε 2.296.845. Οι άνω των 65 ετών αντιστοιχούν περίπου στο 23% του συνόλου του πληθυσμού. Επομένως, η «δεξαμενή» είναι μικρή, δεδομένου ότι ο αριθμός των τουριστών μεγαλώνει συνεχώς φτάνοντας στα 26,5 εκατ. ετησίως. Ο τουρισμός ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι 18,5% (Ισπανία 13,6%, Ιταλία 10,2%, Πορτογαλία 15,8%, Γαλλία 8,2%).
Περίπου 800.000 άνθρωποι εργάζονται στον τουριστικό τομέα. Προφανώς ο πραγματικός αριθμός είναι ακόμη μεγαλύτερος, δεδομένης της εκτεταμένης άτυπης εργασίας σε οικογενειακές επιχειρήσεις.
Οι κενές θέσεις εργασίας φέτος εκτιμώνται γύρω στις 80.000, οι 53.000 αφορούν ξενοδοχεία και οι 30.000 την εστίαση.
Με άλλα λόγια: Οι νέοι λιγοστεύουν, ο ενεργός πληθυσμός διαρκώς μειώνεται, οι τουρίστες πολλαπλασιάζονται, η συμμετοχή ενός κλάδου χαμηλής παραγωγικότητας στην οικονομία μεγαλώνει, η οικολογική καταστροφή επιταχύνεται, η ανεπάρκεια υποδομών αποκτά δραματικές διαστάσεις και όποιος βρίσκει καθαρίστρια στην Αντίπαρο έχει πιθανότητες να βγάλει σέλφι με τον Τομ Χανκς τον Ιούλιο, που θα έρθει για τις διακοπές του.
