Στο τέλος ενός δείπνου σε εστιατόριο του Χίλτον που παρέθεσε προ οκταετίας ισχυρή κυρία της δημόσιας ζωής σε δημοσιογράφους, ήλθε η ώρα για το κέρασμα πούρων. Η κυρία επί των τιμών της ισχυρής κυρίας έφερε ένα μεγάλο κουτί πούρων, από το οποίο βγήκαν διάφορα μακρινάρια. Οι παρευρισκόμενοι λίγο μετά την απόλαυση ενός μεγαλοπρεπούς ιχθύος που αναδύθηκε από τις ελληνικές θάλασσες για να ψηθεί μέσα σε ένα βουνό από άλας Μεσολογγίου προς τιμήν της παρέας αποδέχθηκαν την ευγενική προσφορά, πλην δύο, οι οποίοι επικαλέστηκαν ότι ήταν πρώην καπνιστές και η τυχόν υποχώρησή τους μπροστά στον πειρασμό μπορεί να τους ανάγκαζε να κυλήσουν ξανά στη βλαβερή συνήθεια. Η πραγματική αιτία ήταν ότι δεν ήθελαν να εκτεθούν στις κατάρες άλλων που τους έτρωγαν με τα μάτια από διπλανά τραπέζια. Επιπλέον, δεν ήθελαν να αποκαλυφθεί η έλλειψη επιδεξιότητας στο συγκεκριμένο σπορ. Ο ένας εκ των δύο άκαπνων παρακολουθούσε με προσοχή, και προσπαθώντας να μη σκάσει στα γέλια, τις αμήχανες και κάπως σπασμωδικές κινήσεις του στόματος ορισμένων συνδαιτυμόνων που είχαν ανάψει ο καθένας μια πουράκλα σημαντικού μήκους και πάχους χωρίς να έχουν εμπειρία στη διαχείριση ανάλογων προϊόντων καπνού. Και πώς είναι δυνατόν να έχει κανείς εμπειρία; Ενα Cohiba Robusto κοστίζει σήμερα 78 ευρώ· ένα Montecristo 88, ευρώ· ένα Romeo Y Julieta, 70 ευρώ.
Η εμπειρία αυτού του τελετουργικού κοινωνικής επίδειξης επανήλθε στη μνήμη του δημοσιογράφου όταν περπατώντας τις προάλλες στην οδό Λυκείου, στην περιοχή των Ανακτόρων, σκόνταψε επάνω σε μια πατημένη γόπα πούρου. Πρόκειται για μια πρωτοφανή εικόνα για την Αθήνα. Πολλαπλάσια σε μέγεθος της γόπας τσιγάρου, η γόπα πούρου είναι αδιάψευστη απόδειξη της οριστικής υπέρβασης της κρίσης. Η μεσοσταθμική ευμάρεια μάλλον υπερβαίνει εκείνη του πρόσφατου «χρυσού αιώνα» των Αθηνών που κράτησε 2-3 χρόνια (2004-2006). Πλέον, δεν μιλάμε για καζάνια με αστακομακαρονάδες που κοχλάζουν μέσα σε κουζίνες θαλαμηγών, αλλά για επιχειρηματίες της διπλανής πόρτας, που πετάγονται από το Τέσλα τους και λιώνουν με το Φεραγκάμο τους το απομεινάρι του πούρου τους. Πολλοί ισχυρίζονται, μάλιστα, ότι η απήχηση των πούρων στη χώρα μας μάλλον οφείλεται και στη συγκίνηση που προκαλούν στους Ελληνες οι φωτογραφίες του Τσε και του Φιντέλ και όχι μόνο στις ταινίες του Χόλιγουντ με τα πάθη των καπιταλιστών. Κατά συνέπεια, πέραν του συμβολισμού για την οριστική υπέρβαση της κρίσης, δικαιούμαστε να πιστεύουμε ότι η εξοικείωση με τα πούρα έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό ώστε η απόλαυσή τους να γίνεται πλέον χωρίς την παραμικρή αμηχανία.
