Τις τελευταίες ημέρες ο Φειδίας Παναγιώτου αναρτά διαρκώς βιντεάκια στο TikTok με τις εμπειρίες του από το Ευρωκοινοβούλιο. Ο 24χρονος Κύπριος influencer/youtuber, που απέσπασε 20% στις κυπριακές εκλογές και εξελέγη, που δήλωνε «πολιτικά αναλφάβητος» και ο οποίος κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν διατύπωσε καμία θέση σε κανένα πολιτικό θέμα, κράτησε την υπόσχεσή του: έκανε εντατικά μαθήματα και μας το κοινοποιεί. «Πέρασα 10 μέρες στο Parliament» – ο τίτλος (δικός μας). Με παιγνιώδη διάθεση μας εκμυστηρεύεται ότι το βρίσκει δύσκολο να αντέξει πέντε χρόνια. Μας πληροφορεί ότι «είναι λίγο φλώρικο για μένα, αλλά θα τα καταφέρω». Πλατύ χαμόγελο.
«…Εμαθα πάρα πολλά λόγον του ότι που το πρωί έως τη νύχτα ήμουν στο Ευρωκοινοβούλιο κι έκανα meetings με άλλες πολιτικές ομάδες, ευρωβουλευτές με ούλους τούτους και εκατάλαβα λίγον πώς λειτουργεί το σύστημα και δεν είμαι πάρα πολλά χαρούμενος να σας πω την αλήθεια». Είδε πράγματα λάθος και αποφάσισε να κάνει και βίντεο στα αγγλικά «για να δυναμώσει και να έχουμε φωνή και στα αγγλικά».
Απευθυνόμενος στους αγγλόφωνους, λέει ότι μπορεί αυτή η μέθοδος επικοινωνίας να μη φαίνεται σοβαρή, αλλά είναι βέβαιος ότι υπάρχουν πιο «fun» και απλοί τρόποι να μιλάει κανείς για την πολιτική και «ελάτε να τους ανακαλύψουμε μαζί».
Πριν από εννέα μήνες προσγειώθηκε στην ελληνική πολιτική σκηνή, με ένα βίντεο, ο 35χρονος Στέφανος Κασσελάκης, αγνώστων τότε λοιπών στοιχείων, και μέσα σε 27 ημέρες έγινε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Φειδίας Παναγιώτου, Στέφανος Κασσελάκης, Χάρης Δούκας πρωταγωνιστούν στην πολιτική σκηνή ως «άφθαρτοι».
Από εκείνο το αρχικό «Με λένε Στέφανο και έχω να σας πω κάτι», εκτοξεύτηκε και παραμένει στην κορυφή της επικαιρότητας. Μας συστήθηκε ως αυτοδημιούργητος, από αυτοδημιούργητους γονείς, είδε από κοντά στην Αμερική –δουλεύοντας στα 21 του στην Γκόλντμαν Σακς– «τι είναι Κεφάλαιο, να αγοράζεις τον κόπο του άλλου φθηνά, τι αλαζονεία φέρνει το χρήμα». Δήλωσε ότι «έχει ανθρώπινη ατζέντα». «Προνόμια για λίγους και εκλεκτούς τέλος, διαφάνεια παντού, τομές σε υγεία, παιδεία, εργασία, δικαιοσύνη. Εχω επίγνωση ότι δεν διαθέτω κομματική προϋπηρεσία. Η προϋπηρεσία μου είναι στην εργασία και στην κοινωνική ζωή». Μας πρότεινε «έναν άλλον δρόμο: από την κοινωνία για την κοινωνία». Και μας κάλεσε –και αυτός– να «πάμε μαζί με σχέδιο».
Στις δημοτικές εκλογές του 2023 εμφανίστηκε από το, πολιτικό, πουθενά ο Χάρης Δούκας και ψηφίστηκε νέος δήμαρχος Αθηναίων. Ο 44χρονος καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου βάζει πλέον και υποψηφιότητα για αρχηγός στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Υποστηρίζει μια «εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης με προοδευτικό πρόσημο, με επίκεντρο τον άνθρωπο, που θα μπορεί να εμπνεύσει μια κοινωνία υψηλών προσδοκιών» («Κ» 16.06).
Διαβάζουμε, επίσης, ότι «η σχέση του Χάρη Δούκα με την πολιτική ήταν πρακτικά ανύπαρκτη σε όλη την ανήλικη και στο μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του» («Κ» 22.10.23).
«Πάμε μαζί», λένε και οι τρεις αυτοδημιούργητες, πολιτικές πλέον, περσόνες, έστω κι αν η παράλληλη αναφορά μπορεί και να τους ενοχλήσει. «Μα τι σχέση έχω εγώ με τον…», θα μπορούσαν να αναρωτηθούν. Χαρακτηρολογικά και ως ανθρωπότυποι, ίσως καμία. Βασικό προσόν η «ανωνυμία» τους, η μη συνάφειά τους με τη φθορά του πολιτικού συστήματος. Η αιφνιδιαστική ανέλιξή τους από την ανωνυμία στα πολιτικά ρετιρέ, το τελευταίο διάστημα, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Χωρίς παρελθόν που να ερμηνεύει τη σημερινή θέση τους στο προσκήνιο, ανήκουν σε διαφορετικές γενιές μεν, αλλά οι δύο πρώτοι έχουν πολύ στενή, οργανική, σχέση με τα social media. Σκέφτονται και πράττουν απευθυνόμενοι στο διαδικτυακό ακροατήριό τους, πρωτίστως. Ο τρίτος, ο Χάρης Δούκας, ανήκει, ως λόγος και ως αντίληψη δράσης, σε πιο παραδοσιακές αναγνωρίσιμες μορφές πολιτικής κουζίνας.
Αν οι τρεις αποτελούν εκδοχές του ίδιου φαινομένου, που ερμηνεύεται με όρους «μεταπολιτικής» ή «αποπολιτικοποίησης», κόπωσης – απογοήτευσης των πολιτών από τα κατεστημένα μοντέλα του κομματικού εργαστηρίου, τότε πρόκειται για αλλαγή σκηνικού. Για μετασχηματισμό που θα επιβάλει τους όρους του και θα συμπαρασύρει κι άλλους με τη δυναμική του. Αλλά ακόμη κι αν πρόκειται απλώς για συγκυρία, πάλι τα ίχνη δεν θα σβηστούν, θα αποτυπωθούν και θα επηρεάσουν. Πόσο και πώς, η απάντηση δεν είναι ούτε μία ούτε προβλέψιμη.
