Η Ελλη και ο σύντροφός της πριν από περίπου δέκα χρόνια πήραν τη μεγάλη απόφαση: άφησαν τις δουλειές τους στην Αθήνα και εγκαταστάθηκαν στον τόπο καταγωγής εκείνης, ένα νησί των Κυκλάδων. Από οικονομικής πλευράς ήταν ρίσκο γιατί εργάζονταν στον ιδιωτικό τομέα με πολύ ικανοποιητικές απολαβές και προοπτικές ανέλιξης. Ομως δεν άντεχαν άλλο τη ζωή στην πρωτεύουσα: τις πολύωρες μετακινήσεις, τον θόρυβο, την ατμοσφαιρική ρύπανση, το άγχος. Ανοιξαν, λοιπόν, ένα κατάστημα με εκλεκτά τοπικά προϊόντα στο λιμάνι του νησιού, στον παραλιακό δρόμο που οδηγεί στην προβλήτα. Αλλά δεν είχαν υπολογίσει ότι σύντομα η Αθήνα θα τους… ακολουθούσε εκεί.
«Ο δρόμος είναι στενός, σε κάποια σημεία δεν χωράει καν δύο αυτοκίνητα. Ολο το καλοκαίρι το μποτιλιάρισμα ξεκινά από νωρίς το πρωί, όταν δένει το πρώτο πλοίο, και διαρκεί μέχρι τα μεσάνυχτα. Η κατάσταση είναι τραγική: κορναρίσματα, μαρσαρίσματα, καυσαέριο, καβγάδες μεταξύ των οδηγών, νταλίκες που “σφηνώνουν”, μανούβρες, αγανακτισμένοι πεζοί, γκαρσόνια που, με τους δίσκους στα χέρια, κάνουν… σλάλομ ανάμεσα στα οχήματα για να φτάσουν στα τραπέζια δίπλα στη θάλασσα», λέει η Ελλη. Και να ήταν μόνο αυτά…
«Το νερό λιγοστεύει επικίνδυνα, ελάχιστα έβρεξε τον χειμώνα, οι μονάδες αφαλάτωσης είναι παλιές και κάθε τόσο παρουσιάζουν βλάβες, ήδη γίνονται προγραμματισμένες διακοπές. Επιπλέον, κάθε χρόνο ολοένα και περισσότερες νέες βίλες ξεπροβάλλουν, με τεράστιες πισίνες και απαιτητικούς κήπους που θέλουν συχνό πότισμα. Πώς να τα “σηκώσει” όλα αυτά το νησάκι μας;».
Για να αντέξει το ελληνικό τουριστικό θαύμα χρειάζεται υποδομές, περιορισμούς και, κυρίως, επιβολή του νόμου.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, χιλιάδες πολίτες της Βαρκελώνης διαδήλωσαν κατά του υπερτουρισμού, που κάνει τη ζωή τους αβίωτη. Η Ισπανία είναι ο δεύτερος πιο δημοφιλής προορισμός παγκοσμίως μετά τη Γαλλία. Πέρυσι υποδέχθηκε 85 εκατ. επισκέπτες και φέτος αναμένεται νέο ρεκόρ. Οι δρόμοι στο κέντρο της Βαρκελώνης είναι απροσπέλαστοι, τα ενοίκια έχουν αυξηθεί κατά σχεδόν 70% τα τελευταία χρόνια, το νερό διατίθεται με δελτίο (κάθε κάτοικος μπορεί να καταναλώσει έως 200 λίτρα την ημέρα), τα συνοικιακά καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο για να αλλάξουν φυσιογνωμία (ενοικιάσεις ποδηλάτων, καφέ, σουβενίρ).
Στον ίδιο δρόμο βαδίζουμε κι εμείς. Δείτε τι συμβαίνει στην Αθήνα, τη Σαντορίνη, την Πάρο, τη Νάξο, την Κρήτη, τη Λευκάδα, τη Λέρο, τη Χίο. Για να αντέξει το ελληνικό τουριστικό θαύμα –για να παραμείνει θαύμα, να μη γίνει εφιάλτης– χρειάζεται υποδομές, περιορισμούς και, κυρίως, επιβολή του νόμου. Ο τουρισμός είναι πυλώνας της οικονομίας μας, όχι «ιερή αγελάδα» που στο όνομά της όλα επιτρέπονται. Διαφορετικά, «πάρτε μαζί σας νερό, το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία», όπως έγραψε και ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός. Και πού να το βρούμε το νερό…
