Οχι, ο τίτλος δεν σημαίνει αυτό που θα εσήμανε σε άλλες εποχές. Πολλά στραβά έχουμε, αλλά ευτυχώς απομακρυνθήκαμε, ας ελπίζουμε ανεπιστρεπτί, από εκείνες τις εποχές, όπου συμπολίτες μας, αθώοι ή ένοχοι, έπαιρναν σιδηροδέσμιοι το μοιραίο δρόμο για το Γουδί. Η μόνη εκκρεμότητα που μας μένει από εκείνη την εποχή είναι να βρούμε τα ονόματά τους, και χωρίς φανφάρες και αφορισμούς να στήσουμε μια πλάκα και να τα χαράξουμε, επειδή καμία θυσία δεν πάει χαμένη.
Αλλα συμβαίνουν σήμερα στο Γουδί. Οπως ξέρετε εκεί, σε μεγάλη έκταση, από τότε που η περιοχή ήταν εξοχή μακριά από την πόλη, υπήρχαν στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Από εκεί ξεκίνησε το στρατιωτικό κίνημα του 1909 που έφερε την εποχή του Βενιζέλου, από εκεί ξεκίνησαν και τα τανκς του «ηρωικού» Πατακού που έφεραν τη χούντα του Παπαδόπουλου, την κατάλυση της Δημοκρατίας και την καταστροφή της Κύπρου. (Ολα τα άλλα τραύματα επουλώθηκαν, το τραύμα της Κύπρου είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο να επουλωθεί).
Οταν έφυγαν οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις, μας υποσχέθηκαν ότι αυτήν τη μεγάλη έκταση θα την κάνουν μητροπολιτικό πάρκο (δήλωση K. Λαλιώτη 13.3.1997). Αλλά και έτσι «αλάνα» να την άφηναν πάλι καλό θα ήταν, τόσο αναγκαίο είναι να υπάρχει ανοχτός και ελεύθερος αυτός ο εκτεταμένος χώρος των 4.500 στρεμμάτων μεταξύ των δήμων Αθήνας, Ζωγράφου, Παπάγου και Ν. Ψυχικού. Ολη η γύρω περιοχή είναι πυκνοκατοικημένη, κορεσμένη από κίνηση και δραστηριότητες, αφού σε ακτίνα περίπου 2-2,5 χιλιομέτρων λειτουργούν 15 μεγάλα νοσοκομεία. Δεν χωράνε άλλα κτίσματα, άλλη κίνηση και πρόσθετες δραστηριότητες.
Προχθές μάθαμε και ακούσαμε εμβρόντητοι ότι ο Παναθηναϊκός διεκδικεί… 200 στρέμματα στο Γουδί για το καινούργιο γήπεδό του και για βοηθητικούς χώρους. Και μάλιστα δεκάδες μέλη του ελληνικού Κοινοβουλίου έσπευσαν να υπογράψουν και το σχετικό «χαρτί» της διεκδίκησης! Οχι βέβαια γιατί διακατέχονται από φίλαθλα συναισθήματα, αλλά γιατί δεν θέλουν να χάσουν τα «κουκκιά» των οπαδών του Παναθηναϊκού. Σκεφθείτε σε ποιους εμπιστευθήκαμε το μέλλον μας και την ανάσα μας!
Θα με κατηγορήσουν μερικοί καθυστερημένο, ότι δεν έχω αντιληφθεί ότι μπήκαμε σε «νέα εποχή», όπου ο Ζιντάν πουλήθηκε 26 δισ. δραχμές, ποσό που αμφιβάλλω αν θα πιάσει η Ολυμπιακή, τώρα που την έβγαλαν στο σφυρί. Και η συναυλία του Βαγγέλη Παπαθανασίου στους Στύλους του Ολυμπίου Διός μας στοίχισε 1,2 δισ… για μια βραδιά. Αυτοί είναι οι κανόνες του «σταρ σίστεμ». Οσα περισσότερα ξοδεύεις, «παραμυθιάζεις» τον κόσμο και τόσο περισσότερα εισπράττεις. Και ο Παναθηναϊκός με γήπεδο… 200 στρεμμάτων θα γνωρίσει και δόξες και εισπράξεις.
Αλλά, γιατί το κράτος πρέπει να ενδιαφερθεί για τις εισπράξεις ποδοσφαιρικών ομάδων που οι ίδιες θέλησαν να μεταβληθούν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις; Γιατί πρέπει να χαρίζει φόρους και να παραχωρεί δημόσιες εκτάσεις; Κυκλοφορεί μάλιστα η φήμη (που καλό είναι να διαψευσθεί από όλες τις ενδιαφερόμενες πλευρές) ότι ο Παναθηναϊκός θα παραχωρήσει το γήπεδό του στη Λεωφόρο, για το νέο «τάμα του έθνους», τον νέο μητροπολιτικό ναό, τη νέα βυζαντινίζουσα τούρτα, σαν αυτές που βλέπουμε απανταχού της Ελλάδας. Ελπίζω να μας βοηθήσει ο Θεός και να γλιτώσουμε και από τον νέο μητροπολιτικό ναό και από το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Γουδί.
Δεν είναι μόνο το Γουδί και δεν είναι μόνο ο Παναθηναϊκός που διεκδικεί «δικαιώματα» στο Γουδί. Εχουν ήδη χωροθετήσει εκεί αθλητικές εγκαταστάσεις για δύο (τουλάχιστον) ολυμπιακά αγωνίσματα. Ακόμη διεκδικεί έκταση φιλανθρωπικό ίδρυμα για να κτίσει νοσοκομείο. Το έργο τού εν λόγω ιδρύματος είναι πολύτιμο (και αθόρυβο), αλλά για όνομα του Θεού όχι άλλο νοσοκομείο σε αυτήν την περιοχή.
Κάποτε οι μισοί Ελληνες τραγουδούσαν «Τα μαύρα κοράκια» και οι άλλοι μισοί «Του Αετού ο γιος». Τώρα υπάρχουν μόνο μαύρα κοράκια πάνω από την Αθήνα, πάνω από το πολύπαθο Λεκανοπέδιο και πάνω από την άτυχη Αττική. Απαριθμώ πρόχειρα τους ελεύθερους χώρους που θέλουν να κατασπαράξουν και να… τους «αναμορφώσουν: Μαραθώνας, βίλα του Θων, όλους τους προσφυγικούς οικισμούς, εκτάσεις του ΕΟΤ απανταχού της Ελλάδας, αεροδρόμιο του Ελληνικού, δάσος του Συγγρού και μεγάλες εκτάσεις στο Μαρούσι και στη λεωφόρο Κηφισίας, τον Ιππόδρομο του Φαλήρου, το κτήμα Βεΐκου, όπου και η απαράμιλλη Ομορφοκλησιά, το Πάρκο του Βενιζέλου στη Βασιλίσσης Σοφίας. Και άλλες πολλές ελεύθερες μέχρι σήμερα εκτάσεις.