Για μια ακόμη φορά δικαιώθηκε και θριάμβευσε η ιδιωτική πρωτοβουλία και η αληθινή αγάπη για το αντικείμενο – που είναι ο χορός και η μέθεξη του κοινού στην υψηλή αυτή καλλιτεχνική έκφραση. Τόλμημα μέγα πραγματοποίησε η ομάδα Χορού Σχεδία της Αναστασίας Λύρα που ταξίδεψε στην Τιφλίδα της Γεωργίας και στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας για να παρουσιάσει το έργο «Δάφνις και Χλόη», τονισμένο στη μουσική του Μωρίς Ραβέλ μπροστά σε ξένο κοινό, σε υπαίθριους χώρους, με θεατρικό φωτισμό -η περίπτωση των παραστάσεων στο Βάκις Παρκ -Πάρκο της Νίκης στην Τιφλίδα- ή με το φως της ημέρας στο Μιχαϊλόφσκι Παρκ, μπροστά στο Ρωσικό Μουσείο, το αλλοτινό Παλάτι του Πρίγκιπος Μιχαήλ. Το έργο που είδαμε εδώ στον χώρο του Ζαππείου τον Ιούλιο του ’98, άνοιξε φτερά. Εφέτος το καλοκαίρι ταξίδεψε και έδωσε σειρά παραστάσεων, για πρώτη φορά, εκτός Ελλάδος με τέτοια επιτυχία, ώστε να ζητείται επίμονα η επανάληψη στις ίδιες πόλεις, αλλά και στη Μόσχα, στην Κόκκινη Πλατεία ή σε άλλο κατάλληλο χώρο. Η επιτυχία εγγυάται τη συνέχεια και καλό θα ήταν να έπαιρνε την πρωτοβουλία της πρόσκλησης η ελληνική μας πρεσβεία εκεί ή κάποιος καλλιτεχνικός φορέας.
Γιατί οι 14 παραστάσεις που έδωσε η Ομάδα Χορού Σχεδία -επτά στην Τιφλίδα, από 7 έως 13 Ιουλίου και επτά στην Αγία Πετρούπολη, από 27 Ιουλίου έως 2 Αυγούστου- αποτελούν άθλο πραγματικό της χορογράφου Αναστασίας Λύρα, που η δουλειά της και ο στόχος της -να παρουσιάζει τα χορευτικά της έργα και δρώμενα στο ύπαιθρο, με ελεύθερη είσοδο, για να ενθαρρύνονται όλοι να έρθουν να τα δουν- είναι γνωστά ήδη και εκτός συνόρων.
Χωρίς καμία επιδότηση, τώρα ή ποτέ από την πολιτεία, όλο αυτό το τόλμημα έγινε με χορηγό τον Τιμολέοντα, που εννοεί να κρατήσει την ανωνυμία του, ενώ η αγάπη του για τον χορό και για τη συμμετοχή του μεγάλου κοινού με ελεύθερη είσοδο στις εκδηλώσεις είχε ως αποτέλεσμα να πραγματοποιηθούν οι παραστάσεις στις δύο αυτές πόλεις με υψηλή παράδοση και γνώση στον κλασικό χορό και να γίνουν μάλιστα δεκτές με εκστατικό ενθουσιασμό! Αυτό δεν είναι υπερβολή, γιατί τόσο στην Τιφλίδα όσο και στην Αγία Πετρούπολη τα κεντρικά δελτία ειδήσεων μίλησαν και έδειξαν βιντεοσκοπημένα μέρη από την παράσταση, καθώς και το πλήθος που συνέρρευσε, και που χειροκρότησε, κύκλωσε τη δημιουργό και χορογράφο της «Σχεδίας» Αναστασία Λύρα και τους χορευτές, ζήτησαν και πήραν αυτόγραφα! Η εκπληκτική αφίσα, στη γλώσσα του τόπου, τοιχοκολλήθηκε παντού, τυπώθηκε πρόγραμμα και προκάλεσε αίσθηση με το θέμα «Δάφνις και Χλόη». Η ελευθέρα είσοδος σε υποβλητικούς χώρους είχε ως αποτέλεσμα κοσμοσυρροή, βαθιά σιγή κατά τη διάρκεια του χορού και ενθουσιασμό στο τέλος, με την υπόκλιση της Ομάδας και των συντελεστών της παράστασης. Οι θαυμάσιες φωτογραφίες του καλλιτέχνη φωτογράφου Τάκη Αναγνωστόπουλου μάς μεταφέρουν κάτι από τη μαγεία του χορού, της κίνησης, και τον ρόλο που παίζει ο περιβάλλων χώρος όπου δόθηκε το «Δάφνις και Χλόη» με τη μουσική του Ραβέλ, σε ηχογράφηση της Συμφωνικής Ορχήστρας του Λονδίνου υπό τη διεύθυνση του Pierre Μonteux.
Χόρεψαν, αυτοσχεδιάζοντας στο πνεύμα της χορογραφίας της Αναστασίας Λύρα οι: Νατάσα Αβρά, Αννα Αμπατζίδου, Μάριος Αναγνωστάκης, Νίκος Δούλος, Λίλα Ζαφειροπούλου, Αντώνης Ιορδάνου, Γιάννης Καβαλιέρος, Στάθης Λυμπερόπουλος, Πάρης Μαντόπουλος, Λουκάς Μικαμπερίτζε, Βιατσεσλάβ Μπαλτζής, Εύα Μπουρνιά, Εύα Παγουλάτου, Ελίνα Παπαδοπούλου, Κωνσταντίνος Πασσάς, Μαρία Πουλάδα, Tom Price, Αναστασία Ράπτη, Ελευθερία Ράπτη, Χριστίνα Σουγιουλτζή, Δημήτρης Σωτηρίου, Γιωργής Τσαμπουράκης, Γιάννα Τσβάνοβα, Κώστας Τσιούκας, Γιώργος Φριντζόλας, Γιώργος Φωκιανός. Την Χλόη χόρεψαν εναλλάξ η Λίλα Ζαφειροπούλου και η Χριστίνα Σουγιουλτζή (φωτο). Τον Δάφνι ο Γιάννης Καβαλιέρος. Τη Λυκαίνιον η Νατάσα Αβρά, τον Δόρκωνα ο Tom Price και ο Πάρης Μαντόπουλος. Πάνας ο Δημήτρης Σωτηρίου. Η χορογραφία είναι της Αναστασίας Λύρα, τα κοστούμια της Ελένης Μανωλοπούλου, οι φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκό, Τάσου Μαυράκη. Χορηγός ο Τιμολέων.
Μεγάλη τους ανταμοιβή η ενθουσιαστική υποδοχή που τους έγινε από ένα κοινό, μεγαλωμένο με τον κλασικό χορό που αγάπησε στην Ομάδα τον συνδυασμό του κλασικού ύφους με μια σύγχρονη προσέγγιση στον έντεχνο χορό. Οι πολιτιστικές γέφυρες με θεμέλιο τον χορό στήθηκαν, λειτούργησαν και είναι πλέον εκεί, για να ενώνουν κοινό και χώρες με αγάπη και παράδοση στον χορό.
Το τέλος μιας αλεπουδίτσας από τα Βατερά Λέσβου
Βάρβαρο, όπως όλα τα παιδικά παραμύθια, μόνο που ο κακός Δράκος είμαστε εμείς, οι συμφεροντολόγοι άνανδροι, είναι αυτό το -πέρα για πέρα αληθινό- περιστατικό, που μας καταγγέλλει ο αναγνώστης μας κ. Ανδρέας Ι. Κογκετσίδης, από τα Βατερά της Λέσβου! «Ηταν δεν ήταν έξι μηνών η αλεπουδίτσα, ζώο φιλικό και ήμερο.
Ερχόταν τα βράδια στον κήπο και έτρωγε ό,τι περίσσευε στο πιατάκι του σκύλου. Οταν ο σκύλος το ‘τρωγε όλο, ερχόταν θαρρετά στην μπαλκονόπορτα και κοίταζε με νόημα, μ’ αυτά τα φωτεινά ήμερα μάτια που βλέπουμε στη φωτογραφία του καιρού της φιλίας μας. Είχε εξοικειωθεί μ’ εμάς το μικρό ζωάκι. Κι όμως πλήρωσε την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους ακριβά. Ενα βράδυ τη σκότωσαν με φόλα.
Βρήκε μαρτυρικό θάνατο εκεί που έγειρε, στις πέτρες και στα αγκάθια της ερημικής ακτής. Τη βρήκαν τα παιδιά – ανάμεσά τους και Γερμανάκια που θα ‘χουν τη χειρότερη ιδέα για μας! Η περιοχή Βατερά στη νότια Λέσβο είναι τουριστική περιοχή. Τις φόλες, λένε, τις βάζουν οι τσοπάνηδες για να προστατεύσουν τα πρόβατά τους τον χειμώνα. Αυτήν την εποχή, λένε, τις βάζουν οι κυνηγοί για να υπάρχουν πιο πολλές πέρδικες, για να τις σκοτώνουν, όταν θα αρχίσει το κυνήγι. Η αστυνομία γνωρίζει, αλλά δεν έχει αρμοδιότητα για να αντιδράσει. Οι φιλοζωικές οργανώσεις της Λέσβου είναι σε λήθαργο.
Ποιος θα προστατέψει την άγρια ζωή; Υπάρχει κανείς;», ρωτά ο καταγγέλλων αυτήν τη βαρβαρότητα κ. Ανδρέας Ι. Κογκετσίδης. Η τραγική κατάληξη της αλεπουδίτσας που πλησίαζε θαρρετά τους ανθρώπους δίνει την απάντηση και το μέτρο του «ήθους» των καιρών μας.