Σήμερα απεργούν οι ιδιοκτήτες των ταξί, κοινώς οι ταξιτζήδες και υποθέτω ότι ανάμεικτα είναι τα συναισθήματά σας. Εκείνοι που κυκλοφορούν με Ι.Χ. αυτοκίνητο ακόμη και όταν πετάγονται ώς το περίπτερο για να αγοράσουν τσιγάρα και νομίζουν ότι όλοι οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια και κυρίως οι πεζόδρομοι κατασκευάσθηκαν για χάρη τους και είναι δικοί τους, αυτοί που σταθμεύουν όπου τους είναι βολικό και αν τολμήσεις να τους κάνεις παρατήρηση… σε δέρνουν ή σε στολίζουν με τα γνωστά επίθετα και τις ακόμα πιο γνωστές χειρονομίες και αν η μέρα είναι βροχερή και περπατάς στο πεζοδρόμιο, φροντίζουν να περάσουν με μεγάλη ταχύτητα από την πλησιέστερη λακούβα και να σε καταβρέξουν με λασπόνερα, όλοι αυτοί λοιπόν, βλέπουν το ταξί σαν εμπόδιο στην κυκλοφορία τους, τη ασυδοσία τους και τον εγωκεντρισμό τους και τον ταξιτζή σαν εχθρό. Σήμερα, λοιπόν, θα είναι χαρούμενοι και θα μας πουν: είδατε τι ωραία και άνετα που κυκλοφορούμε χωρίς τα ταξί; Αυτοί, δυστυχώς, είναι η πλειοψηφία και διεκδικούν πλειοψηφικά δικαιώματα!
Υπάρχει, όμως και η μειοψηφία, αυτοί που δεν έχουν Ι.Χ. και δεν οδηγούν (επειδή, έστω, έτσι τους αρέσει), κυκλοφορούν με δημόσια μέσα και βλέπουν το ταξί ως χρήσιμο εργαλείο, όταν βιάζονται ή όταν έχουν επείγουσα ανάγκη. Ο ταξιτζής δεν είναι εχθρός, είναι φίλος, κατανοούν τα προβλήματά του, συμμερίζονται την κούρασή του, ευγνωμονούν την «παράνομη» διπλή και τριπλή μίσθωση, ανέχονται τις μικρές παρατυπίες που επιβάλλει το μεροκάματο και είναι ευγενικοί με τον ταξιτζή. Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου αγανακτούν: Οταν π.χ. σου λέει ο ταξιτζής πού πάει αυτός και όχι εσύ που θέλεις να πας και αν τον βολεύει σε παίρνει, όπωςσυμβαίνει στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και στους σταθμούς λεωφορείων. Οταν είναι κακοντυμένος, αξύριστος, με σορτς και σαγιονάρες, αγενής και κακότροπος, του μιλάς στον πληθυντικό και σου απαντάει σε χυδαιότατο ενικό. Είναι μερικά προβλήματα συμπεριφοράς που οφείλει να τα προσέξει το σωματείο τους.
Αλλά γιατί απεργούν οι ταξιτζήδες; Σας μεταφέρω μερικά από τα αιτήματά τους που νομίζω (από συζητήσεις που κάνω με τους ταξιτζήδες και ως τακτικός χρήστης ταξί) ότι είναι δίκαια.
Είναι πρώτο η κατοχύρωση της άδειας. Το ταξί είναι μικρό μαγαζί, όπως είναι το ψιλικατζίδικο ή η «Εβγα». Τα μαγαζιά αυτά είναι πολύ χρήσιμα και καμιά κυβέρνηση, ακόμη και η πλέον νεοφιλελεύθερη, δεν θα ήθελε να τα αντικαταστήσει με την αντίστοιχη μεγάλη επιχείρηση. Το επιχείρησαν στον υπαρκτό σοσιαλισμό με τις «κοοπερατίβες» και σε λίγα χρόνια έκαναν το σοσιαλισμό. .. ανύπαρκτο και τον διέβαλαν. Κράτος και σωματεία των ταξιτζήδων οφείλουν να προχωρήσουν σε εκκαθάριση των αδειών (είναι ακατανόητο γιατί δεν προχωρούν) από τις πλαστές (περίπου 3.000) που εκδόθηκαν με συνενοχή των κρατικών υπηρεσιών.
Το δεύτερο αίτημα είναι η αύξηση του κομίστρου, το οποίο πράγματι είναι πολύ χαμηλό και σε συνδυασμό με την κατάργηση της «διπλής ταρίφας» κάνει ασύμφορες μερικές διαδρομές. Το τρίτο αίτημα είναι η καθιέρωση, εν όψει μάλιστα των Ολυμπιακών Αγώνων, φορολογικών και πιστωτικών κινήτρων για την αντικατάσταση των ταξί. Το τέταρτο είναι η θέσπιση αυστηρών μεν, αλλά σαφών κανόνων κυκλοφορίας των ταξί, γιατί τώρα κάθε τροχονόμος χαρακτηρίζει ως παράπτωμα αυτό που νομίζει. Αλλο αίτημα είναι να καθιερωθούν οι «πιάτσες» αποκλειστικά για τα ταξί που εξυπηρετούν το κοινό (σε νοσοκομεία, σε σταθμούς του μετρό, σε κεντρικά σημεία κ.λπ.). Οι «πιάτσες» που υπάρχουν σήμερα είναι μόνο για τα ταξί που έχουν συμβληθεί με ξενοδοχεία και ταξιδιωτικά γραφεία.
Το ταξί δεν είναι πλέον όχημα πολυτελείας! Εκτελεί δημόσια συγκοινωνία. Ολοι χειροκροτήσαμε τους λεωφορειόδρομους, αλλά, όπως θα έχετε παρατηρήσει, μένουν σχεδόν αναξιοποίητοι, όταν προορίζονται μόνο για τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ. Οι λεωφορειόδρομοι είναι σχεδόν άδειοι, ενώ στις διπλανές λουρίδες… συμφόρηση. Ολοι θα διευκολυνθούν αν επιτρεπόταν η κυκλοφορία των ταξί στους λεωφορειόδρομους, τουλάχιστον εκείνων που μεταφέρουν πελάτη. Ας το συζητήσουν και ας το δοκιμάσουν. Πολλά μπορούν να γίνουν αν κράτος και κοινό δουν το ταξί και τον ταξιτζή με φιλικό μάτι, σαν χρήσιμο επαγγελματία. Οταν και οι ίδιοι πιστέψουν ότι είναι χρήσιμοι επιχειρηματίες και όχι… άρπαγες και πειρατές.