Ετσι γίνεται έναν αιώνα τώρα. Η ιδέα γεννιέται στην ηπειρωτική Ευρώπη ή αλλού, αλλά αυτή μετουσιώνεται σε κίνημα σε Βρετανία και ΗΠΑ. Ολα τα μαζικά κοινωνικά κινήματα (των καταναλωτών, των οικολόγων, για τα δικαιώματα των γυναικών, των παιδιών) λένε οι ιστορικοί, γεννήθηκαν πράγματι εκεί. Το νέο κίνημα που επιβεβαιώνει τη θεωρία λέγεται Νοητική Οικολογία, και είναι ένα κίνημα για τη σωτηρία, αυτή τη φορά όχι της Γης, αλλά του Νου. Να σώσουμε τον κόσμο από τη νοητική ρύπανση, από τα σκουπίδια και τα δηλητήρια που βιάζουν και καταστρέφουν το μυαλό μας, λένε οι εμπνευστές του.
Η ιδέα δεν είναι καινούργια. Κάθε άλλο. Υπάρχει ακόμη από την εποχή της «Κοινωνίας της Κατανάλωσης». Τότε το λέγαμε «πλύση εγκεφάλου». Σήμερα με τον όρο «νοητική ρύπανση», οι περιβαλλοντολόγοι του Πνεύματος εννοούν όλες τις ψεύτικες, περιττές πληροφορίες, όλα τα πειθαναγκαστικά μηνύματα, την κάθε είδους προπαγάνδα, τα «παράσιτα» στην αντίληψή μας που σκοτεινιάζουν, εμποδίζουν και χειραγωγούν τη σκέψη σε πλανητική κλίμακα.
Το περιβαλλοντικό κίνημα στέριωσε, λένε οι Αμερικανοί ακτιβιστές, το καλοκαίρι του 1989, όταν μια αληθινή καταιγίδα «ειδήσεων» έκανε αλυσιδωτά την εμφάνισή της: φώκιες πέθαιναν μυστηριωδώς στη Βόρεια Θάλασσα όξινη βροχή κατέστρεφε το μυθικό Μαύρο Δάσος οι άνθρωποι άρχισαν να υποφέρουν από ένα σύνδρομο κόπωσης που κανένας γιατρός δεν μπορούσε να εξηγήσει.
Σε παρόμοια κρίση βρίσκεται τώρα το νοητικό περιβάλλον μας, λένε οι Περιβαλλοντολόγοι του Πνεύματος. Είκοσι εκατομμύρια Βορειοαμερικανοί υποφέρουν από κατάθλιψη, άλλα 20 εκατομμύρια από διαταραχές άγχους, τα αντικαταθλιπτικά είναι μια «βιομηχανία» με τζίρο 10 δισ. δολάρια τον χρόνο. Οι διαφημίσεις μας βομβαρδίζουν από παντού, από τους δρόμους, τα σούπερ μάρκετ, τους δορυφόρους. Οι μεγασυγχωνευμένοι δεινόσαυροι της ενημέρωσης μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού.
Το 1989, λένε, αντιληφθήκαμε ότι το φυσικό μας περιβάλλον πεθαίνει. Σήμερα αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι και το νοητικό μας περιβάλλον πεθαίνει.
Είναι αλήθεια. Απ’ όλους τους δεσμούς που μας συνδέουν με τα πράγματα, δεν υπάρχει κανένας που να μη χαλαρώνει και να μην καταστρέφεται από την ύπνωση ή τη σύγχυση του πνεύματος.
Πριν από 50 χρόνια ο Αλντους Χάξλεϊ έλεγε ότι το μεγάλο πρόβλημα δεν θα είναι ίσως η αναλήθεια, αλλά το άσχετον της πληροφορίας. Οταν κρατάς την προσοχή του κόσμου συνεχώς διασπασμένη, τον εμποδίζεις να αντιληφθεί τι θέλει να μάθει. Μια πρόσφατη έρευνα στις ΗΠΑ έδειξε ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να θυμηθούν τα νέα της προηγούμενης ημέρας. Αραγε, η εκκολαπτόμενη Πνευματική Οικολογία θα τους κάνει να αντιληφθούν πόσο καταποντισμένοι είναι σε ένα σύμπαν πλεοναστικής παραπλανητικής και αποπροσανατολιστικής πληροφορίας, που καταβάλλει και αδρανοποιεί τον νου;