Οσοι πολίτες ζουν εντός των ορίων του Δήμου Αθηναίων γνωρίζουν πολύ καλά τα πολλά και μεγάλα προβλήματα της πόλης. Γνωρίζουν, λοιπόν, ότι το ζητούμενο είναι η δημιουργική δουλειά ενός δημάρχου και ενός δημοτικού συμβουλίου, που θα προσπαθούσαν να λύσουν προβλήματα, να αποφύγουν την εμφάνιση νέων και με ποικίλες «μικρές» πολιτικές τους να ανακουφίσουν, κατά το δυνατόν, τους Αθηναίους που τόσο δύσκολα κινούνται και ανασαίνουν μέσα σ’ αυτήν την πρωτεύουσα.
Για τα μεγάλα κόμματα, όμως, το ζητούμενο είναι άλλο, όταν τίθεται θέμα δημοτικών εκλογών. Αυτό που προέχει γι’ αυτά είναι μια εκλογική «νίκη», που θα προβληθεί ως «πιστοποιητικό» μιας «πολιτικής» δύναμης χρήσιμης στην «προοπτική» των επόμενων βουλευτικών εκλογών. H επιθυμία αυτή οδηγεί, το συχνότερο, στην αναζήτηση υποψήφιων δημάρχων είτε από το χώρο των «προβεβλημένων» λεγόμενων πολιτικών είτε από χώρους «δημοφιλών» γενικώς προσώπων του αθηναϊκού δημόσιου βίου, ασχέτως συγκεκριμένων προσόντων, που τα πρόσωπα αυτά διαθέτουν. Από την πλευρά τους, οι υποψήφιοι γνωρίζουν ότι μέσω δημαρχίας μπορούν στη συνέχεια να βελτιώσουν τη θέση τους στον πολιτικό στίβο και να διεκδικήσουν μεγαλύτερα αξιώματα, αν το επιθυμούν, μιας και ένα πέρασμα από τον δήμο φέρνει και πολλά «επικοινωνιακά» κέρδη.
Εννοείται ότι, επισήμως, δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Τα μεγάλα κόμματα έχουν ζωηρότατο ενδιαφέρον για την καλύτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων της πολύπαθης πρωτεύουσας. Και οι υποψήφιοι άλλο δεν έχουν στον νου τους από το να προσφέρουν στην Αθήνα τον καλύτερο εαυτό τους, για το καλό των δημοτών και σε καμιά περίπτωση δεν σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν τη δημοτική θητεία τους για την ικανοποίηση άλλων φιλοδοξιών τους.
(Αν, αργότερα, η μεγάλη πολιτική παράταξη, που τους υποστήριξε στις δημοτικές εκλογές ή και η «κοινωνία» τούς ζητήσει να προσφέρουν από άλλο μεγαλύτερο αξίωμα υπηρεσίες στον τόπο, θα είναι φυσικά δύσκολο να απαντήσουν αρνητικά σ’ αυτό το αίτημα.)
Το πού οδηγούν όλα αυτά, φαίνεται στην κατάσταση της Αθήνας, που δεν ανακουφίζεται βεβαίως με τα κατά καιρούς «λίφτινγκ» σε κεντρικά σημεία της πόλης, ούτε με τα «επικοινωνιακά» προσόντα των δημοτικών αρχόντων της.