Να κατακρίνεις έναν πολιτικό για την ασυνέπειά του; Μπα, πιο λογικό φαίνεται να καταγγείλεις έναν τερματοφύλακα επειδή πιάνει όλα τα σουτ των αντιπάλων του και τους στερεί ο κακοήθης την ύψιστη χαρά του γκολ. O καθείς με τη μαστορική του και οι πολιτευόμενοι με την τέχνη της ανακολουθίας και της ψευδολογίας, οι επιδόσεις τους στην οποία υποχρέωσαν τον Τζόναθαν Σουίφτ να τους αφιερώσει κοτζάμ βιβλίο. Οφείλουμε πάντως να παραδεχτούμε πως η δουλειά τους δεν είναι κι εύκολη. Πρέπει να χαϊδεύουν ταυτόχρονα χιλιάδες αυτιά και να ικανοποιούν σφόδρα αντίθετες επιθυμίες πολιτών, οι οποίοι μπερδεύονται, κάπως με τα φωνήεντα και φέρονται σαν πελάτες. Αρα; Αρα, για να επιβιώσουν και για να μην αφήσουν τους συντρόφους τους να τους υπερκεράσουν στο άθλημα της λαοκολακείας, αποκτούν από μια στιγμή κι έπειτα τις ικανότητες του Πρωτέα κι αρχίζουν να μεταμορφώνονται? μια μεταμόρφωση για τον καθέναν ή, έστω, για κάθε συντεχνία, ώστε να μη μείνει κανείς παραπονεμένος.
Είναι λοιπόν εξίσου μάταιο με το να πετροβολάει κανείς τον ουρανό το να ψέξει τον κ. Θεόδωρο Πάγκαλο ή τον κ. Γιάννη Καψή επειδή χθες υπερψήφισαν το περί εκποιήσεως των αιγιαλών νομοσχέδιο, που πέντε μέρες πριν το συνέκριναν με τον Αττίλα ο ένας, με τον Μπιν Λάντεν ο άλλος. Εφόσον οι ίδιοι -αλλά και οι άλλοι καταρχάς πολέμιοι του νομοσχεδίου και εντέλει θερμοί υποστηρικτές του- αποφάσισαν κατόπιν ωρίμου σκέψεως ότι με τις τροποποιήσεις της τελευταίας στιγμής ο μεν Αττίλας έγινε λυκόπουλο, ο δε Μπιν Λάντεν προσκοπάκι, εμείς τι άλλο μπορούμε να πούμε εκτός από το παραδοσιακό εκείνο «με τα λόγια χτίζω ανώγεια»; Κι άντε μετά να παρηγορηθείς με την «αντιστασιακή» απουσία από τη Βουλή, κατά την κρίσιμη ψηφοφορία, κάποιων άλλων βουλευτών, που δεν βρήκαν δυστυχώς άλλον τρόπο, ουσιαστικότερο, να επιμείνουν στην άρνησή τους από το να μείνουν στο σπίτι τους, δίνοντας στον καθένα την ευχέρεια να μεταφράσει τη στάση τους κατά τη βούλησή του.
Κατόπιν αυτών, οι αιγιαλοί θα παραδοθούν στο «εθνικό συμφέρον», δηλαδή σε όσους τυγχάνουν εκ κληρονομίας ιδιοκτήτες και διαχειριστές του. Και κανένα αποτέλεσμα δεν θα έχει η απειλή των οικολόγων ότι θα δημοσιοποιήσουν τα ονόματα των βουλευτών που έδωσαν την ψήφο τους σεβόμενοι απολύτως το δημοφιλές δόγμα «τσιμέντο να γίνει». Ποιος μπορεί άραγε να υποστηρίξει μετά λόγου γνώσεως ότι όλοι εμείς οι ψηφοφόροι επιλέγουμε τους εκλεκτούς μας στη Βουλή ή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με βάση τις οικολογικές τους ευαισθησίες και τους αγώνες τους υπέρ του περιβάλλοντος; Εικόνα μας είναι οι εκπρόσωποί μας, μας μοιάζουν και τους μοιάζουμε. Γι’ αυτό και κανείς τους δεν έχει τιμωρηθεί, όσο ασυνεπής κι αν υπήρξε, όσα ανώγεια κι αν έχτισε ρητορεύοντας για να τα γκρεμίσει με τη στάση του.
Ιδιαίτερα μάλιστα όταν οι προϊστάμενοί τους υπουργοί δεν δείχνουν διαθετειμένοι να απολέσουν τον έλεγχο και, κυρίως, την σχετική προβολή.