Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πιέζονται εμφανώς πλέον από την ύφεση, η επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας είναι δεδομένη πια και στην Ευρώπη, ενώ η Ιαπωνία δεν μπορεί να εξέλθει από τον βαρύ οικονομικό χειμώνα. Οι βραχυχρόνιες προοπτικές δεν είναι οι καλύτερες για την διεθνή οικονομία, το τρομοκρατικό χτύπημα επιβάρυνε την κατάσταση και οι περισσότεροι, αν και θεωρούν ελεγχόμενη την απειλή της διεθνούς τρομοκρατίας, δεν βλέπουν γρήγορη έξοδο από την κρίση, παρ’ ότι το χρήμα είναι φθηνό διεθνώς, οι τιμές του πετρελαίου συμπιέζονται και οι επιχειρήσεις έχουν αναδιαρθρωθεί.
Σ’ αυτό το αβέβαιο περιβάλλον, η ελληνική οικονομία, με όλες τις αγκυλώσεις και τις υστερήσεις που τη διακρίνουν, θα δεχθεί το προσεχές διάστημα την ευεργετική επίδραση της εισαγωγής του ευρώ, μπορεί να προσβλέπει σε φθηνότερο χρήμα, διατηρεί το πλεονέκτημα των αναπτυξιακών πόρων του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και έχει μπροστά της την Ολυμπιάδα η οποία, ανεξαρτήτως των βαρών που συσσωρεύει στην παρούσα φάση, ενισχύει την οικονομική δραστηριότητα.
Τα παραπάνω θα μπορούσαν, υπό κανονικές συνθήκες, να προσφέρουν ασφάλεια έναντι των συνεπειών της επερχόμενης κρίσης. Ομως, είναι φανερό ότι η δράση και η δυναμική τους περιορίζεται από το πλήθος των περιορισμών που με τα χρόνια έχουν αναπτυχθεί από τη λειτουργία του ευρύτερου πολιτικο-οικονομικού και κοινωνικού συστήματος. H διάβρωση του πολιτικού συστήματος, η ευρεία διαπλοκή με τα οικονομικά συμφέροντα, η αποτελμάτωση της Διοίκησης και η παράλυση της Δικαιοσύνης, όλες οι χαίνουσες πληγές του νεολληνικού κράτους, σχεδόν ακυρώνουν την αποτελεσματικότητα των διαθέσιμων εργαλείων και μέσων πολιτικής.
Ισως είναι ευκαιρία μοναδική στην παρούσα περίοδο της κρίσης, κατά την οποία συνυπάρχουν εργαλεία και ευκαιρίες ανόρθωσης να ξεκινήσει μια μεγάλη μεταρρυθμιστική προσπάθεια, η οποία να σαρώσει τα υπάρχοντα διαβρωμένα συστήματα και να διαμορφώσει βάσεις μιας νέας αναγεννητικής πορείας της χώρας. Σε όποιο πεδίο της δημόσιας ζωής και αν στραφεί κανείς, νοιώθει την οσμή της διάβρωσης και αντιλαμβάνεται την ανάγκη μιας ολοκληρωμένης μεταρρύθμισης. Από την Υγεία, την Παιδεία και τα δημόσια έργα, μέχρι τα δημόσια οικονομικά, τη Διοίκηση και τη Δικαιοσύνη, είναι εμφανές ότι τα υπάρχοντα συστήματα λειτουργούν οριακά και αρκεί μόνο μια σπίθα για να τα τινάξει στον αέρα.
Τώρα, λοιπόν, πριν από την έκρηξη, είναι απόλυτος ανάγκη να ξεκινήσει μια ευρεία μεταρρύθμιση. Οι συνθήκες το επιβάλλουν, τα μέσα υπάρχουν, αρκεί η βούληση, η οποία βεβαίως είναι και το μεγάλο ζητούμενο.