«Αυτά έχει ο φραξιονισμός», θα έλεγαν οι έχοντες κάποιες εμπειρίες από τη ζωή και τη δράση των κομμουνιστικών κομμάτων και θα τους καλούσαν να πουν τη γνώμη τους για τα συμβαίνοντα στους κόλπους της διοικούσης Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εστι δε «φραξιονισμός»: μέσα σε μια μεγαλύτερη οργάνωση να δημιουργείς μια «φράξια» (ρωσική λέξη), ήτοι οργάνωση μικρότερη, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ιδιαίτερη άποψη και μέσω αυτής να προσπαθείς να ελέγχεις την πρώτη ή να κατακτήσεις την ηγεσία της. Π.χ. να είσαι εκλεγμένος και παντοδύναμος πρωθυπουργός και να μην έχεις εμπιστοσύνη στους επίσης εκλεγμένους υπουργούς, από τους οποίους μπορείς να απαιτήσεις, σύμφωνα με το νόμο και τα πολιτικά ήθη, συμβουλή, πληροφόρηση, εχεμύθεια (όταν χρειάζεται) και τελικά πειθαρχία και να δημιουργείς «πρωινό καφέ» από πρόσωπα πολιτικώς ακίνδυνα, άτολμα και από τη φύση τους… εύκαμπτα. Αυτό είναι μία «φράξια». Το ίδιο και όταν εξελέγεις Αρχιεπίσκοπος στηριζόμενος σε μια «φράξια», τη «Χρυσοπηγή», της οποίας τα μέλη περιορίζονται, καθ’ ομολογία των ιδίων, σε πέντε ή έξι, και να θέλεις με αυτή τη «φράξια» να διοικήσεις την Εκκλησία της Ελλάδος!
Αν είσαι πιστός και υπάκουος της «φράξιας» θα πρέπει να μοιραστείς μαζί της τα δικαιώματά σου και τον ρόλο σου και τελικά την εξουσία σου, αφού προηγουμένως έχεις παραγκωνίσει όλα τα θεσμικά όργανα. Αν θέλεις να πας εναντίον της, τότε είσαι υποχρεωμένος να δημιουργήσεις τη δική σου «φράξια», από πρόσωπα επίσης ανεύθυνα και σκοτεινά. Αν κανείς έκρινε τον «φραξιονισμό» ως τακτική θα έλεγε ότι ευδοκιμεί σε οργανώσεις με μεγάλο έλλειμμα δημοκρατικής λειτουργίας, κλειστές και περίπου συνωμοτικές και ότι πάντοτε υπήρξε (ως τακτική) η πιο μεγάλη πολιτική ανοησία.
Αυτό φαίνεται ότι έπαθε ο κ. Χριστόδουλος. Εξελέγη Αρχιεπίσκοπος με την πολυποίκιλη βοήθεια (περασμένα αλλά όχι ξεχασμένα) της «φράξιας» ή «σέκτας», της «Χρυσοπηγής», που ως φραξιονιστική οργάνωση, με συμμετοχή του κ. Χριστόδουλου, είχε κάνει τον βίο αβίωτο στον μακαριστό Σεραφείμ. H «φράξια» κρατούσε στα χέρια της αυτό το ανεξόφλητο γραμμάτιο (και ποιος ξέρει και ποια ακόμη χαρτιά) και απαιτούσε υπακοή και συνδιοίκηση της Εκκλησίας. O Αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να ασκήσει διοίκηση, ούτε καν… να επικαλεσθεί την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στην εκλογή (τρόπος του λέγειν) Επισκόπων, Αρχιμανδριτών και ιερέων, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της «φράξιας», της Χρυσοπηγής. Το ίδιο… το Αγιον Πνεύμα οφείλει να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις οδηγίες της Χρυσοπηγής (Θεέ μου, συγχώρεσέ με τον βλάσφημο!).
Με αυτόν τον τρόπο λειτουργίας και με τους φανατικούς «μουλάδες» της Χρυσοπηγής στην πρώτη γραμμή (θυμηθείτε τον… Αγιο Καλαβρύτων και τις απειλές του… κατά των «απίστων»), ο Χριστόδουλος οδήγησε την Εκκλησία στη μεγάλη περιπέτεια των ταυτοτήτων και στον ολισθηρό δρόμο της πολιτικής αντιπαλότητας. Τώρα διαπιστώνει και ο ίδιος ότι δεν μπορεί να διοικήσει την Εκκλησία της Ελλάδος, σέρνοντας τα βαρίδια της Χρυσοπηγής…
Θα μου πείτε, καλά να πάθει. Οχι, δεν είναι έτσι. Καλώς ή κακώς, με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ή με την επιφοίτηση της Χρυσοπηγής, είναι Αρχιεπίσκοπος, έχει ρόλο θεσμικό, τον οποίο χάριν της Εκκλησίας οφείλει να διαφυλάξει και να ασκήσει, με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις. Εν ανάγκη και εναντίον της Χρυσοπηγής, αλλά ποτέ πια σε συναλλαγή μαζί της. Ισως, μέσα από μια τέτοια σύγκρουση να προχωρήσει η ανανέωση και ο εκδημοκρατισμός της Εκκλησίας.
Ο διάσημος σκεπτικιστής Τζέιμς Ράντι προσφέρει έπαθλο ενός εκατομμυρίου δολαρίων σε όποιον αποδείξει ότι έχει υπερφυσικές δυνάμεις. Δεν χρειάζεται να αποκαλύψει πώς το κάνει, αρκεί να δείξει ότι μπορεί να το κάνει. Μέχρι στιγμής, όμως, ούτε ένας από τους πνευματιστές που διαφημίζουν τις δυνάμεις τους δεν έχει καταφέρει να περάσει ούτε το προκαταρκτικό τεστ. Μάλλον δύσκολο να βρουν τον Μπιν Λάντεν…