Κ. K. Σημ., πρ.: Ευτυχώς, λοιπόν, που κάνατε εκείνο το συνέδριο της «καθαρής εντολής», διότι ύστερα από αυτό όλα άλλαξαν. Εχετε πλέον μια κυβέρνηση άλλο πράγμα! Την καλημέρα μας, Πανάξιε.
κ.κ. κυβέρνησης: Ελπίζω να εκτιμήσετε το ότι λέμε τέτοιες ανοησίες μόνο και μόνο για να σας ενισχύσουμε, επειδή σας βλέπουμε κακόκεφους και χωρίς ιδιαίτερη αυτοπεποίθηση.
κ. Χρ. Πρωτόπ.: Χαλαρώστε λίγο. Για κυβερνητικός εκπρόσωπος είστε πολύ «κομματικός», αν μας εννοείτε. Ευχαριστώ.
κ. Γ. A. Παπανδρ.: Τι πάθανε και σας θέλουν δήμαρχο Αθηναίων οι σύντροφοί σας; Είναι για καλό ή για κακό σας, που το θέλουν;
(Ολο παιχνίδια είναι αυτοί οι Πασόκοι. Αδιόρθωτοι…)
κ. Γιάννα Αγγ.: Είναι τόσο δύσκολο, επιτέλους, να συμπαθήσετε λιγάκι τον κ. Βαγγέλη;
κ. Ευάγγ. Βενιζ.: Είναι τόσο δύσκολο, επιτέλους, να συμπαθήσετε λιγάκι την κ. Γιάννα;
(Και να πει κανείς, ότι πρόκειται για τίποτε ακραίως φιλόφοξα άτομα;)
κ.κ. αναγνώστες: Οσοι από εσάς ενδιαφέρονται για μια αξιοπρεπή υποψηφιότητα δημάρχου Αθηναίων, στείλτε επιστολή στα γραφεία του «Ενδοσκόπου» και το αίτημά σας θα το διαβιβάσουμε στα κόμματα που ενδεχομένως θα είχαν την ανάγκη σας. Ευχαριστώ.
Μπορεί να υπάρχουν λοιπόν χίλια κακά στη δημόσια εκπαίδευση, αλλά είναι ωραίο και πολιτισμένο πράγμα να τα δείχνουμε και από πάνω; Το ερώτημα θέτει ο καλός «εκσυγχρονιστής» και το απαντάει μόνος του αμέσως: Οχι, δεν είναι σωστό. Διότι η επισήμανση των εθνικών αδυναμιών, ελλείψεων και καθυστερήσεων, δεν συμβάλλει στη «νέα εθνική αυτοπεποίθηση» που ζητεί ο κ. πρωθυπουργός.