Ωρες ώρες είναι ν’ απορεί κανείς πώς αντέχουμε, πώς και δεν γίνεται συντρίμμια η ψυχούλα μας ή, τέλος πάντων, πώς και δεν αποφασίζουμε να δραπετεύσουμε μια ώρα αρχύτερα για το Κατμαντού (μιας και τα Μάταλα αλώθηκαν από τον τουρισμό), το Αγιον Ορος ή όπου αλλού είναι πιθανό να βρούμε παρηγορία. Κάθε βράδυ κι ένα σοκ, ανάμεσα στις εφτά και στις οχτώμισι: «Συγκλονισμένο το κοινό…» αρχίζει την αδρεναλινογόνο επίθεσή του ο ένας τηλερήτορας, μ’ ένα πανικόβλητο βλέμμα που αδυνατεί να κρύψει την εμπορική πλαστότητά του. «Σοκαρισμένη η κοινή γνώμη παρακολουθεί…» παίρνει ευχαρίστως τη σκυτάλη ο άλλος, από το δικό του ενημερωτικό μετερίζι. «Τρομοκρατημένοι οι πολίτες…» πλειοδοτεί ο τρίτος, έστω κι αν ο μοχθηρός τρομοκράτης είναι ένα σμήνος ακρίδες που βρίσκεται τρεις μέρες μακριά από τα ουράνια σύνορά μας ή ένας λύκος που εμφανίστηκε εννιά χιλιόμετρα από τη Φλώρινα. «Εντρομοι οι κάτοικοι της περιοχής…» διαλαλεί ο τέταρτος, και οι κάτοικοι της περιοχής, αραχτοί στον καναπέ τους, πληροφορούνται τηλεοπτικώς πως είναι έντρομοι και, από τον πανικό τους, αλλάζουν το σταύρωμα των ποδιών τους κι ανάβουν τσιγάρο χωρίς να σκεφτούν ότι κάθε μη έντρομος άνθρωπος οφείλει να σβήσει πρώτο αυτό που ήδη καπνίζει.
Από βράδυ σε βράδυ, από σοκ σε σοκ, δεν μπορεί, κάποτε θα έρθει η ώρα του μαζικού αμόκ. Και, ή που θα πάρουμε τα βουνά, αναζητώντας τη χαμένη ηρεμία μας, ή θα ετοιμάσουμε πέντε τρίωρες βιντεοκασέτες αποκλειστικά με δελτία ειδήσεων και θα υποχρεώσουμε τους εκφωνητές τους να τις παρακολουθήσουν τη μία μετά την άλλη, για να δούμε ποιος θ’ αντέξει μετά την πρώτη και να τον κηρύξουμε μέγα τρομοκράτη. Ή μήπως πρέπει να το σκεφτούμε κάπως αλλιώς το πράγμα και να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να δικαιούται να κηρυχθεί μέγας ευεργέτης; Πώς αυτό; Απλά μαθηματικά είναι: Οπως μας είχαν βεβαιώσει παλαιότερα αυστηρές επιστημονικές έρευνες, στη Μεγάλη Βρετανία οι περισσότερες συλλήψεις (παιδιών, όχι κακοποιών) γίνονταν Παρασκευή βράδυ. Γιατί; Γιατί, κάθε Παρασκευή η τηλεόραση έδειχνε θρίλερ, και οι σοκαρισμένοι θεατές, με το πέρας της ταινίας, έσμιγαν για να ανακουφίσουν το φόβο τους. Αμεση λοιπόν η σχέση του θρίλερ με την τεκνοποιία. Και τι άλλο παρά παιδιά, περισσότερα παιδιά θέλουμε στην Ελλάδα, που λέμε ότι την ταλαιπωρεί σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα; Αρα λοιπόν, τι πρέπει να γίνει; Θρίλερ, κάθε βράδυ θρίλερ, και μάλιστα υπό μορφή ειδήσεων, κάθε βράδυ σοκ, συγκλονισμοί, πανικός. Ωστε, κατά το βρετανικό παράδειγμα, να ακολουθούν ερωτικές συμπράξεις και ό,τι ήθελε προκύψει, κορίτσι ή αγόρι. Ιδού λοιπόν ποιο είναι το απόρρητο σχέδιο των καναλιών -χάρη στο οποίο η λιβιδώ μας πρωτεύει στην Ευρώπη-, κι εμείς οι απονήρευτοι στεκόμαστε στην επιφάνεια, στο τέλμα.
Είναι προφανές ότι το συγκεριμένο αίτημα της Τουρκίας δεν στερείται λογικής, αφού το τόξο της κρίσεως εφάπτεται της επικρατείας της και επί της ουσίας η λεγομένη ευρωπαϊκή άμυνα στηρίζεται στα δεκανίκια που της παρέχει η Ατλαντική Συμμαχία. Εάν η E.E. επιθυμεί να προχωρήσει σε μία αμιγώς ευρωπαϊκή άμυνα τότε οφείλει να διασπάσει και τον λώρο με τις ΗΠΑ και αναλάβει το κόστος δημιουργίας νέας υποδομής.