Αιφνιδίως όλα λαμπρά!
Δεν ήταν δυνατόν βεβαίως να υποβαθμίσει η κυβέρνηση το μείζον γεγονός της έναρξης κυκλοφορίας του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, όταν μάλιστα το κύριο βάρος της πολιτικής που ακολούθησαν ο πρωθυπουργός και οι «εκσυγχρονιστές» του επί μια πενταετία, στόχο είχε την είσοδο της χώρας στη Ζώνη του Ευρώ. Κατανοητή λοιπόν η εορταστική ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι κυβερνώντες την Πρωτοχρονιά, κατανοητά τα χαμόγελα ικανοποίησης στην τελετή υποδοχής του ευρώ στην Τράπεζα της Ελλάδος. Από εκεί και πέρα, όμως, σε τι χρησιμεύουν οι πομπώδεις δηλώσεις των κυβερνώντων που απευθυνόμενοι στην ελληνική κοινή γνώμη προσπαθούν να πείσουν τους πάντες ότι με την κυκλοφορία του ευρωνομίσματος άνοιξε ένας κύκλος μεγάλης εθνικής ισχύος, ευημερίας, ανάπτυξης, ότι με το ευρώ η Ελλάδα πρόκειται να λύσει όλα τα προβλήματά της, ότι η χώρα μας πέρασε αυτομάτως σε μια άλλη, μεγαλύτερη κατηγορία, ευρισκόμενη στο «κέντρο του διεθνούς οικονομικού συστήματος»;
Διαβάζοντας ένα άρθρο του κ. K. Σημίτη χθες (στα «Νέα») διαπίστωνε κανείς ότι ο πρωθυπουργός εκτιμά πως συμμετέχοντας η Ελλάδα στη Ζώνη του Ευρώ έχει μαζί της όλες τις προϋποθέσεις για ένα λαμπρό μέλλον μέσα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα της ONE, πως θα κατακτήσει ό,τι δεν κατέκτησε έως σήμερα στα 20 χρόνια της συμμετοχής στην Κοινότητα. Κατά τα γραφόμενα από τον κ. Σημίτη, η Ελλάδα του ευρώ αποκτά μια ισχυρότερη και πιο ανταγωνιστική οικονομία, αποκτά τώρα νέες δυνατότητες για ανάπτυξη, για νέες θέσεις εργασίας, για καλύτερα εισοδήματα των εργαζομένων, για, για…
Μετά 20 έτη…
Πριν από το «Μάαστριχτ», πριν από τη δημιουργία της Ευρωζώνης, οι ελληνικές κυβερνήσεις που απέφευγαν τα χειρότερα για τα οικονομικά της χώρας, με τις τακτικές πλούσιες εισροές πόρων από τα κοινοτικά ταμεία και από τα έκτακτα «πακέτα», φαντασίωναν μια «ισότιμη» συμμετοχή της Ελλάδας στην Κοινότητα. Και φυσικά, στο επίπεδο των θεσμικών οργάνων και διαδικασιών ισοτίμως μετείχε η χώρα. Αλλά η μικρή οικονομική της δύναμη, οι εθνικές καθυστερήσεις της σε κρίσιμους τομείς, καθώς και η φτωχή συμμετοχή της σε κρίσιμους κοινοτικούς προβληματισμούς καθιστούσαν μικρή την πολιτική της δύναμη και καθόλου «ισότιμη» τη συμμετοχή της στη λήψη αποφάσεων. Δεν ανήκε βεβαίως ποτέ η Ελλάδα στις «μεγάλες» χώρες της E.E., αλλά και ως «μικρή» ποτέ δεν διακρίθηκε για τον δυναμισμό της στον ευρωπαϊκό χώρο, σε κανέναν τομέα.
Η Ελλάδα δεν είχε επιλογή άλλη από το να μπει στη Ζώνη του Ευρώ και να συμμετάσχει στο μεγάλο οικονομικό σχέδιο της «ενοποίησης» που εκπονήθηκε από τις ηγεσίες των ισχυρών χωρών της E.E., οι οποίες συνεργάστηκαν με κορυφαίους παράγοντες μεγάλων επιχειρηματικών συγκροτημάτων της Ευρώπης. Τώρα η χώρα μας βρίσκεται μέσα σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά, σ’ ένα σκληρό ανταγωνιστικό πεδίο, στην Ευρώπη της ONE και του ευρωνομίσματος, που φιλοδοξεί να περάσει αργότερα και σ’ ένα στάδιο πολιτικής ενοποίησης.
Τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για την Ελλάδα μέσα σ’ αυτό το ευρωπαϊκό πεδίο. Και δεν έχει κανένα νόημα να προβάλλει η πολιτική ηγεσία περίπου ως «παράδεισο» την Ευρώπη του ευρώ, να υπόσχεται στους πολίτες μιας κοινωνίας γεμάτης προβλήματα «μέρες κρασιού και λουλουδιών», μια Ελλάδα «ισχυρή και υπερήφανη» και με «πιο ισχυρή οικονομία», όταν η χώρα μας είναι τελευταία σε παραγωγικότητα σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Προ τι αυτές οι φοβερές υπερβολές, αυτά τα μεγάλα λόγια;
Το ευρώ στους Φούρνους…
Ανεργία, εκκρεμής ασφαλιστική και φορολογική μεταρρύθμιση, χαμηλής ποιότητας κρατικές υπηρεσίες, γραφειοκρατία, ανοικτά προβλήματα στην εκπαίδευση, στη δημόσια υγεία, ανάγκη άμεση για αναδιάρθρωση του αγροτικού τομέα, μεγάλες καθυστερήσεις και αδεξιότητες στο θέμα της αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων, ασφυκτική «καθημερινότητα» στο Λεκανοπέδιο, αυτά είναι τα μεγάλα ζητήματα που καλείται να διαχειριστεί αποτελεσματικά το πολιτικό προσωπικό σήμερα, με την Ελλάδα εντός Ευρωζώνης. Οσο δεν ρυθμίζονται όλα αυτά, όσο διατηρείται η σημερινή «ιδιαιτερότητα» πόσο θετική σημασία μπορεί να έχει για τους Ελληνες πολίτες η μετάβαση στο ευρωνόμισμα; Πώς να αποκτήσουν αιφνιδίως «νέα εθνική αυτοπεποίθηση» οι Ελληνες στις «απομακρυσμένες» και «ακριτικές» λεγόμενες περιοχές και οι κάτοικοι των νησιών που «μένουν» από ηλεκτρικό ρεύμα επί 14 ώρες, όπως συνέβη προχθές στους Φούρνους Ικαρίας;…
Ας αφήσουν, λοιπόν, τα μεγάλα λόγια οι κυβερνώντες και ας προσπαθήσουν να δουλέψουν καλύτερα από ό,τι το έκαναν έως τώρα, αν το μπορούν. Και ας είναι βέβαοι ότι οι πολίτες, στη μεγάλη πλειοψηφία τους γνωρίζουν καλά ποια είναι στ’ αλήθεια σήμερα η εθνική πραγματικότητα, ότι πολύ σύντομα θα προσαρμοσθούν στο νέο ευρωνόμισμα και ότι αυτό που περιμένουν είναι να διαπιστώσουν αν είναι η πολιτική ηγεσία σε θέση να προσαρμοσθεί στα νέα ευρωπαϊκά δεδομένα, αν είναι δηλαδή σε θέση να κατανοήσει τις νέες ανάγκες της Ελλάδας και τις δικές της τις τεράστιες υποχρεώσεις.
Ας ελπίσουμε ότι κατά βάθος οι κυβερνώντες που μιλούν τώρα για τις λαμπρές προοπτικές της Ελλάδας στην Ευρώπη του ενιαίου νομίσματος δεν αγνοούν τα πολλά και πολύ δύσκολα που μας περιμένουν (διότι, έτσι και πιστεύουν στ’ αλήθεια αυτά που λένε, χαθήκαμε…).
Ας ελπίσουμε, επίσης, ότι προσεχώς δεν θα καθορίζουν κάποιες σοβαρές αποφάσεις τους οι κυβερνώντες λαμβάνοντας υπόψη τους τα γκάλοπ και το «κόστος» της μιας και της άλλης επιλογής τους εν όψει δημοτικών εκλογών. Αν η κυβέρνηση του κ. K. Σημίτη μείνει και τούτη τη χρονιά πιστή στις γνωστές «παραδόσεις» και ασχοληθεί λιγότερο με την πολιτική και περισσότερο με «επικοινωνιακά» τεχνάσματα, τότε το 2002 θα είναι για τη χώρα μια πολύ κακή χρονιά. Και γι’ αυτό δεν θα ευθύνεται φυσικά το ευρώ που θα χρησιμοποιούν οι Ελληνες στις συναλλαγές τους. Αν και στη χρονιά που μόλις ξεκίνησε, δεν καταφέρει η κυβέρνηση του κ. K. Σημίτη να αποκτήσει μια πραγματική, ουσιαστική σχέση με αυτό που ονομάζεται «εκσυγχρονισμός» και πορευθεί ικανοποιημένη, χωρίς μεγάλες αγωνίες, εξαιτίας της ελληνικής συμμετοχής στο ευρώ, τότε ο ρόλος του «φτωχού συγγενούς» θα είναι απολύτως εξασφαλισμένος για την Ελλάδα στην Ευρώπη του ενιαίου νομίσματος. Δεν μπορεί να συμβεί μεταφυσικώς στην Ελλάδα αυτό που θέλει ο πρωθυπουργός – να γίνει «χώρα που πιστεύει στον εαυτό της».
ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ
κ. K. Σημ., πρ.: Καλά, τώρα με ευρώ στο πορτοφόλι σας διαφορετικά θα σας αντιμετωπίσει σε λίγες ημέρες ο κ. Μπους στον Λ. Οίκο. Την προηγούμενη φορά σας κοιτούσε στραβά, εκεί, γιατί ήσασταν πρωθυπουργός δραχμής. Καλή χρονιά και καλές επιτυχίες, Καταλληλότερε!
κ. Τζ. Μπους ΗΠΑ: E, ναι, άλλαξαν τα πράγματα, πρέζιντεντ! Εως τις 31 Δεκεμβρίου, προ ημερών, η Ελλάδα ήταν ισχυρή. Τώρα είναι ισχυρότερη. Σας το τονίζουμε, μήπως και δεν σας έχουν ενημερώσει σχετικώς οι συνεργάτες σας. Χάπι νιου γίαρ!
κ.κ. κυβέρνησης: Καλό πράγμα το ευρώ, αλλά και με τη δραχμή δεν περνούσατε άσχημα. Ολα μια ιδέα είναι τελικώς, εδώ που τα λέμε.
κ. Γ.Δ. Π. Φάληρο: Αισθάνεσθε αιφνιδίως μια νέα αυτοπεποίθηση, λέτε; Λυπούμαι, αλλά δεν μπορώ να σας βοηθήσω. Καλημέρα σας.
κ. Π.Τ. άνεργο: Μα, πώς κάνετε έτσι; Τώρα με το ευρώ θα δημιουργηθούν υποχρεωτικώς νέες θέσεις εργασίας. Τι στο καλό, δεν διάβαζετε πρωθυπουργό;
κ. Γιάννο Παπ.: Πιθανολογείτε «τρικυμία» στο Αιγαίο; Πώς κι έτσι; Κάτι έχετε πάθει τελευταίως. Ισως επειδή είστε ακόμη ασυνήθιστος στα κύματα των παραβιάσεων από τουρκικά αεροσκάφη. Καλή χρονιά!
κ.κ. αναγνώστες. Καλή χρονιά σε όλους σας, υγεία και ευτυχία και αισιοδοξία! Μην ξεχνάτε, ότι ένα ευρώ την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα, όπως βεβαιώνουν οι καλύτερες ιατρικές σχολές της Ευρώπης.
