Τελικά, ήταν καλύτερα απ’ ό,τι τα περιμέναμε, έτσι; Για το νέο νόμισμά μας γίνεται ο λόγος και την προσαρμογή μας στις «ευρωσυναλλαγές». Σίγουρα θα έρθουν και ακόμα καλύτερες ημέρες. Οπως και να το κάνουμε, μπορεί πολλά χρήματα να μη διαθέτουμε. Ξέρουμε, όμως, πώς να τα… χειριζόμαστε!
Πάντως, πέραν της όποιας (δικαιολογημένης ή μίζερης) γκρίνιας, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η αλλαγή με την εισαγωγή του ευρώ στη ζωή μας, στη ζωή της χώρας, είναι μεγάλη. Είναι μια αλλαγή πρώτου μεγέθους. Φανταστείτε πώς θα αισθανόμασταν και τι θα λέγαμε εάν δεν τα είχαμε καταφέρει να εισέλθουμε στη ζώνη του νέου κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος: Οτι είμαστε πολύ πίσω από τις προηγμένες χώρες, ότι η Ελλάδα-«ψωροκώσταινα» δεν θα μπει ποτέ στα σαλόνια και άλλα τέτοια, που σε πολλές περιπτώσεις κατά το παρελθόν λέγαμε…
Ωστόσο, (πρέπει να) είναι σαφές για όλους μας ότι η είσοδος της χώρας μας στην Εποχή του Ευρώ δεν είναι το τέλος μιας σκληρής προσπάθειας, αλλά -κυρίως- η αφετηρία νέων και κατά κανόνα επίπονων προσπαθειών για να βελτιώσουμε ακόμη περισσότερο τη θέση μας στο νέο διεθνές περιβάλλον. Ενα νέο περιβάλλον το οποίο επιβάλλει στη νοτιανατολική, μικρή σε έκταση, περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γνωστή και ως Ελλάδα, να αναβαθμίσει σημαντικά τις εσωτερικές της λειτουργίες. Να εκσυγχρονίσει πραγματικά και άμεσα τη Δημόσια Διοίκησή της. Να βελτιώσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες της. Την ποιότητα των προϊόντων της. Να αλλάξει ρυθμούς ζωής. Το εργατικό δυναμικό πρέπει να είναι άριστα εκπαιδευμένο στις νέες τεχνολογίες -ώστε να είναι ανταγωνιστικό των υπολοίπων Ευρωπαίων. O χώρος της Υγείας πρέπει να αποτελεί υπόδειγμα. Οι συγκοινωνίες το ίδιο…
Τον πρώτο λόγο έχει ασφαλώς το κράτος: η κυβέρνηση με την πολιτική της, η αντιπολίτευση με την κριτική της στάση, οι δημόσιες υπηρεσίες με τη λειτουργία τους, η αυτοδιοίκηση με την πρακτική της και τις παρεμβάσεις της, ο ιδιωτικός τομέας με τη δημιουργικότητά του. Αλλά και όλοι οι υπόλοιποι Ελληνες, όλοι εμείς οι οποίοι θα πρέπει να μοχθήσουμε, να αλλάξουμε αντιλήψεις και συμπεριφορές, να σκεφτόμαστε θετικά.
Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, η Ελλάδα δεν θα πρέπει να στρέψει την προσοχή της μόνο στον στόχο να γίνει και στην καθημερινότητά της «ευρωπαϊκή». O δρόμος, ούτως ή άλλως, είναι ακόμη μακρύς και οι Ευρωπαίοι -όπως και να το κάνουμε- δεν θα μείνουν στάσιμοι για να μας περιμένουν. Γι’ αυτό και θα πρέπει να «επενδύσουμε» ταυτόχρονα στα όποια συγκριτικά πλεονεκτήματα έχει τούτος ο τόπος έναντι των «γειτόνων» μας στην ONE. Και η Ελλάδα διαθέτει τέτοια. Και θα τα (ξαν)ανακαλύψει μόνο μέσα από την Παιδεία. H χώρα μας, άλλωστε, «έλαμψε» στην Ιστορία για τον Πολιτισμό της. Οχι για τα αυτοκίνητά της, για τα ηλεκτρονικά της, για τα… ταχυφαγεία ή τα αναψυκτικά της.
Ξεχώρισε για τις Αξίες οι οποίες γεννήθηκαν και καλλιεργήθηκαν εδώ… Ας τις θυμηθούμε, λοιπόν, ας τις αναδείξουμε εκ νέου! Είναι, ίσως, ο μόνος τρόπος για να πείσουμε εαυτούς και άλλους ότι η Ελλάδα δεν είναι απλώς μια… επαρχία της E.E., αλλά σημαντικό τμήμα της. Ετσι κι αλλιώς εδώ δεν «γεννήθηκε» (και) η Γηραιά σήμερα Ευρώπη, τότε, στα πανάρχαια ελληνικά χρόνια;
«Εν οίδα…»
Ποιος ξέρει, άραγε, την πλήρη αλήθεια -και, βεβαίως, ποιος θα ήθελε να την αποκαλύψει και σε όλους εμάς!- σχετικά με την υπόθεση των θαλασσίων συνόρων μας με την Τουρκία και τη (μη) καταγραφή τους σε αμερικανικούς ηλεκτρονικούς χάρτες; Ποιος ξέρει και ποιος θέλει να πει την πλήρη αλήθεια σχετικά με την υπόθεση της τουρκικής NOTAM, ως προς δύο αεροδιαδρόμους τους οποίους χρησιμοποιούν τα πολιτικά αεροσκάφη και οι οποίοι ανήκουν στη δικαιοδοσία του FIR Αθηνών;
Πάντως, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ακόμη κι αν είχαμε την εντύπωση ότι είμαστε καλά πληροφορημένοι για τις δύο προαναφερόμενες υποθέσεις, η στάση των ελληνικών Αρχών μας μπέρδεψε ακόμη περισσότερο.
Δείτε: Για την υπόθεση των ηλεκτρονικών χαρτών ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κων. Στεφανόπουλος έφθασε στο σημείο να εκφράσει τη θλίψη του: «Πώς διαγράφουν οι Αμερικανοί τα σύνορα; Το κάνουν -τολμώ να εκφράσω προσωπική άποψη- κατ’ αξίωσιν της Τουρκίας. Δεν είναι φιλική η στάση αυτή. Το λέω με θλίψη», είπε ο κ. Στεφανόπουλος. Από την άλλη πλευρά, όμως, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι «ε, δεν έγινε και τίποτε. Είναι κάτι το σύνηθες στην πρακτική των αμερικανικών υπηρεσιών, όταν πρόκειται να καταγράψουν θαλάσσια σύνορα». Ποίος έχει ορθότερη αντίληψη του πράγματος;
Την ίδια στιγμή και όσον αφορά την τουρκική NOTAM (αίτημα κατάθεσης σχεδίων πτήσεως των πολιτικών αεροσκαφών στην Τουρκία, προκειμένου να επιτραπεί η χρήση των αεροδιαδρόμων), η κυβέρνηση σημειώνει ότι «δεν πρέπει να δίνουμε στο θέμα περισσότερη σημασία απ’ όση έχει» και πως «θα επιλυθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες». Ναι, αλλά αν -όπως ανέφερε προχθές ο κυβερνητικός εκπρόσωπος- «εμείς έχουμε τον έλεγχο του αεροδιαδρόμου», τότε προς τι η ανάγκη συνεννοήσεως με την τουρκική πλευρά; Και γιατί δεν απευθύνονται οι ελληνικές υπηρεσίες στην ICAO -και όχι στην Αγκυρα- για να τελειώνει το ζήτημα, ούτως ώστε να μη μετατραπεί σε αντικείμενο ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης;
Θα πείτε, βεβαίως: Μα ποιες υπηρεσίες να κινηθούν προς μια τέτοια κατεύθυνση; «Δεν ξέρω», είναι η απάντηση. Και δεν ξέρω, επειδή δεν είναι σαφές: Το υπουργείο Εθνικής Αμυνας παραπέμπει στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. Το υπουργείο Εξωτερικών παραπέμπει στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Και η κυβέρνηση ζητεί ψυχραιμία και… υπομονή! «Θα υπάρξουν οι αναγκαίες συνεννοήσεις της ΥΠΑ με την τουρκική πλευρά, όταν εκτιμηθεί ότι είναι ο κατάλληλος χρόνος», ελέχθη χαρακτηριστικά επισήμως. Δηλαδή; Εσείς καταλάβατε τι έχει γίνει; Καταλάβατε το πότε και τι ακριβώς θα γίνει; Καταλάβατε το ποιος είναι ο… «κατάλληλος χρόνος»;
Το ταξίδι…
Α, ναι… Για την επίσημη επίσκεψη του πρωθυπουργού στις Ηνωμένες Πολιτείες την ερχόμενη εβδομάδα: Το δίχως άλλο, με αυξημένο ενδιαφέρον αναμένουμε τα αποτελέσματά του (τα οποία, βεβαίως, μπορεί και να μη γίνουν ορατά και αισθητά αμέσως…). Εκείνο το οποίο, ωστόσο, θα γίνει ορατό -και οπωσδήποτε αισθητό από την πρώτη στιγμή- είναι το πώς θα «συμπεριφερθούν» οι αμερικανικές Αρχές στα μέλη της ελληνικής αποστολής «στο πλαίσιο των αυξημένων μέτρων ασφαλείας» τα οποία έχουν ληφθεί εδώ και λίγους μήνες στην υπερδύναμη. Πόσο μάλλον όταν έχουν να κάνουν με πολίτες μιας χώρας την οποία θεωρούν όχι και τόσο… «καθαρή» απέναντι σε όλους όσοι είναι (ή βαφτίζουν οι ΗΠΑ) τρομοκράτες. Θα έχει ενδιαφέρον, δεν νομίζετε;
Α, ναι… Για την επίσημη επίσκεψη του πρωθυπουργού στις Ηνωμένες Πολιτείες την ερχόμενη εβδομάδα: Το δίχως άλλο, με αυξημένο ενδιαφέρον αναμένουμε τα αποτελέσματά του (τα οποία, βεβαίως, μπορεί και να μη γίνουν ορατά και αισθητά αμέσως…). Εκείνο το οποίο, ωστόσο, θα γίνει ορατό -και οπωσδήποτε αισθητό από την πρώτη στιγμή- είναι το πώς θα «συμπεριφερθούν» οι αμερικανικές Αρχές στα μέλη της ελληνικής αποστολής «στο πλαίσιο των αυξημένων μέτρων ασφαλείας» τα οποία έχουν ληφθεί εδώ και λίγους μήνες στην υπερδύναμη. Πόσο μάλλον όταν έχουν να κάνουν με πολίτες μιας χώρας την οποία θεωρούν όχι και τόσο… «καθαρή» απέναντι σε όλους όσοι είναι (ή βαφτίζουν οι ΗΠΑ) τρομοκράτες. Θα έχει ενδιαφέρον, δεν νομίζετε;
