Χιονισμένα αγωνιστικά(!) χαιρετίσματα από το Κεφαλάρι και την Κηφισιά με είκοσι πόντους αφροπλασμένο χιόνι, με το αστικό τοπίο και τα κουκουλωμένα αυτοκίνητα να θυμίζουν Αλπεις και με πίστες γλιστρήματος (όχι για σκι) κάθε βεράντα, λουρίδα διαδρόμου ή ασφάλτου! Δεν σας λέμε τίποτε καινούργιο, όλοι ξυπνήσαμε, ξαφνικά, κάτοικοι τυρολέζικου χωριού ή ρωσικής στέπας! Κάθε δέκα χρόνια χιονίζει στην Αττική, όπως μας είπε ο κύριος της EMY, αλλά του δίνει και καταλαβαίνει! Το 1992 είχαμε τέτοια ολική χιονόπτωση στην Αττική και θα συνεχιστεί, ενώ την Κυριακή, μας περιμένει παγετός -κι ελπίζουμε και η εφημερίδα η οποία βγαίνει, είναι παντός καιρού, και μόνον οι αδιάβατοι από το χιόνι δρόμοι εμποδίζουν τη διανομή της!
Στην Αθήνα, άλλος τόπος, ηρεμία και ψιλόβροχο και κρύο διαπεραστικό αλλά τίποτε το αλπικό για την ώρα. Οσο για την ύπαιθρο, αυτά τα καιρικά φαινόμενα είναι συνηθισμένα, οι άνθρωποι ζουν με το χιόνι και μόνον όταν κινδυνεύει η παραγωγή (όπως π.χ. τα εσπεριδοειδή που τα παγώνει ο χιονιάς) ανησυχούν.
Οπως σε κάθε σπίτι, στην κουζίνα βράζει η σούπα με τα χορταρικά και δίπλα βράζει η φάβα Σαντορίνης, για σαλάτα με καλό λαδάκι, ψιλοκομμένα κρεμμύδια στην άκρη του πιάτου, θαύμα δεύτερο πιάτο, με πατάτες τηγανητές! H καλή νοικοκυρά φαίνεται και στην κακοκαιρία, ανάλογα με το τι έχει το ντουλαπάκι με τα εφόδια!
Η φασολάδα δίνει και παίρνει, με ντομάτα, καρότα, σέλινο και ένα φύλλο δάφνης και για να χυλώσει προσθέτουμε μια πατάτα στην κατσαρόλα, την οποία τρώγει ο λιχούδης του σπιτιού! A, ναι, να μην ξεχάσουμε να βάλουμε ψίχουλα από ψωμί ή κουλουράκια στο μπαλκόνι ή στα περβάζια των παραθύρων για τα κοτσύφια και τα σπουργίτια που με το χιόνι δεν βρίσκουν τίποτα να φάνε, και τα πιο θαρραλέα χτυπάνε με το ράμφος τους το τζάμι. Και αν υπάρχουν γατιά και σκυλιά στο σπίτι, και αυτά θέλουν αυξημένη φροντίδα, γάλα χλιαρό και μια απάνεμη στεγνή γωνιά για να ξαπλώσουν τα ζώα που δεν μένουν μέσα στο σπίτι. Οσο για τα αδέσποτα, όλο και θα βρεθεί κάποιο… κακόηθες νεόπλασμα ζωόφιλου να τα ταΐσει, όπως η καλή φίλη μου η Σλάβι που βγήκε έξω, με χιόνι ώς το γόνατο, για να βγάλει περίπατο τα σκυλιά της οικογένειας και κρατούσε τροφή για τα αδέσποτα που την περιμένουν και την ακολουθούν.
Για τα μικρά παιδιά που το χιόνι είναι το ισοδύναμο της καλής νεράιδας του παραμυθιού γιατί μεταμορφώνει τα πάντα και σκεπάζει όλες τις ασχήμιες, παρουσιάζοντας σαν ονειρικό τοπίο τον κήπο, τον δρόμο, τα απέναντι σπίτια, η μέρα του χιονιού, τους μένει αξέχαστη. Μόνη απορία της μικρής μας ζωγράφου: «Πώς να ζωγραφίσω τα χιόνια στο άσπρο χαρτί;». Τη λύση δίνει ο παλιός μαυροπίνακας που ήταν στη γωνιά, στα αζήτητα και που με ένα κομμάτι κιμωλία δίνει το ποθητό ζωγραφικό αποτέλεσμα: «O κήπος μας με χιόνι»!
Ενα ακόμη κέρδος, όσο διαρκεί η μαγεία του χιονιού, το ότι το οικογενειακό τραπέζι γνωρίζει πιένες, κανείς δεν ξεμυτά, ούτε οι μηχανές μπορούν να τρέξουν, ούτε τα ταξί χωρίς αλυσίδες έρχονται! Σε όποιο σπίτι υπάρχει τζάκι, τα κούτσουρα που καίγονται με το ψιθύρισμα της φλόγας, δοσμένης στον χορό της, τραβά σαν μαγνήτης τα βλέμματα και αναδεικνύεται ισχυρός αντίπαλος της τηλεόρασης, για την οποία όμως πρέπει να παραδεχθούμε ότι προστρέχουμε για πληροφορίες ιδίως για τον καιρό!
Η επόμενη ημέρα, μας προειδοποιεί πάλι έγκαιρα η EMY, κρύβει κινδύνους με τον παγετό για αυτοκίνητα και ανθρώπους, που παίρνουν θάρρος και αρχίζουν να κυκλοφορούν. Αυτή τη φορά δώσαμε την καλή έως ειδυλλιακή όψη του χιονιού. Γιατί υπάρχει και η άλλη, δυστυχώς σε πολλά σπιτικά. Είναι οι φτωχοί που το καλύβι τους μπάζει από παντού και που το τραπέζι τους, πόσο μάλλον το κελάρι τους, δεν έχει τρόφιμα για το καθημερινό, πόσο μάλλον τώρα με τον αποκλεισμό του χιονιού. Είναι οι άστεγοι, εκείνοι που μένουν σε σκηνές, ή οι σεισμόπληκτοι, ακόμη σε καταυλισμούς. Γι’ αυτούς το πάπλωμα του χιονιού πέφτει βαρύ, ασήκωτο. Για να δούμε οι κρατούντες και οι έχοντες θα τους σκεφθούν; Θα τους επισκεφθούν; Ας είναι καλά ο Δήμος Αθηναίων με τον αντιδήμαρχο κ. Γιάννη Πιερρουτσάκο που έχει πάντα ζεστό φαγητό και καλή ατμόσφαιρα για τους άστεγους της Αθήνας, ντόπιους και ξένους. Στις κάμερες βλέπουμε τον Δήμαρχο αλλά πού και πού, για μας που ξέρουμε ποιος φροντίζει αυτό το γεμάτο ανθρωπιά θέμα, ο φακός παίρνει και τον γιατρό τον Πιερρουτσάκο. Τα καλά να λέγονται!
Βεβαίως, ουδεμία σχέση έπρεπε να έχουν οι εσωεκκλησιαστικές ή παραεκκλησιαστικές σχέσεις ατόμων με το τελετουργικό και τη λαμπρότητα της εορτής. Ωστόσο, φαίνεται ότι οι άγιοι πατέρες μας έχουν αποφασίσει ότι ελάχιστη σημασία για τα καμώματά τους έχει η γνώμη του χριστεπωνύμου πλήθους, το οποίο θα κατακλύσει -με όποιον καιρό- τους πέριξ της προκυμαίας χώρους για να τιμήσει την τελετή και να ευχηθεί «καλά ταξίδια» στους ναυτιλλομένους του. Ναι, οι πιστοί θα σπεύσουν, αλλά θα αποστρέψουν το πρόσωπο από τα παπαδοπείσματα και θα κοιτάξουν πέρα, στον ορίζοντα, στο μέλλον, που σχέση δεν έχει με τα νάζια των ρασοφόρων ή των «παντελονάδων». Αλήθεια, πού είναι η ταπεινότης και η αγάπη που εδίδαξε ο εν Ιορδάνη βαπτισθείς;
