Δεν αξίζει, φυσικά, να ασχοληθεί κανείς στα σοβαρά με την «αποκάλυψη» της «λίστας Γρυλλάκη» με τα 124 ονόματα των «υπόπτων» ή και «εμπλεκομένων» στελεχών του ΠΑΣΟΚ με την «τρομοκρατία» – η όλη υπόθεση και η χρονική στιγμή που επελέγη για να «σκάσει», μυρίζουν από χιλιόμετρα μακριά ότι εξυπηρετούν σκοπιμότητες και προβοκατόρικα παιγνίδια, χωρίς αυτό να σημαίνει αυτομάτως ότι είναι και τόσο εύκολο να διαγνώσει μετά βεβαιότητος κανείς σε ποια πλευρά ανήκουν οι νοσηροί εγκέφαλοι που έστησαν όλο αυτό το παιγνίδι. Και ο νοών, νοείτω… Αλλωστε, ήταν γνωστό εδώ και μία 10ετία ότι «κάποιοι, κάπου, κάποτε…», είχαν καταρτίσει αυτήν τη λίστα Γρυλλάκη, τη χρησιμοποίησαν για «διαρροές» στον Τύπο προκειμένου να σκηνοθετηθούν υπόνοιες και «κατηγορίες» για στελέχη, υπουργούς -ακόμη και τον ίδιο τον πρόεδρο και τότε πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου-, να διατυπωθούν επίσημες καταγγελίες την τριετία 90-93 ότι το ΠΑΣΟΚ δεν ήθελε να εξαρθρώσει την τρομοκρατία… να γραφτούν βιβλία, να δημιουργηθεί ένα «κλίμα» που το εκμεταλλεύθηκαν στη συνέχεια και διάφοροι αξιωματούχοι των ΗΠΑ, για να ασκούν πιέσεις στο πρόβλημα της τρομοκρατίας…
Εχει, όμως, την πολλαπλή σημασία του ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε η κυβέρνηση, και κυρίως ο γραμματέας του Κινήματος Κώστας Λαλιώτης σ’ αυτήν την «αποκάλυψη». O κυβερνητικός εκπρόσωπος έκανε λόγο για «αστειότητες και γελοιότητες» στημένες από ανήθικους ανθρώπους, ενώ ο κ. Λαλιώτης με γραπτή δήλωσή του τόνισε ότι «το ντοκουμέντο αυτό περιλαμβάνει μόνο αθλιότητες, γελοιότητες και τρομολάγνα σενάρια νοσηρών εγκεφάλων, πρέπει να αισθάνονται ντροπή όσοι υιοθέτησαν και χρησιμοποίησαν όλα αυτά τα χρόνια ένα τέτοιο κείμενο…»! θα θέλαμε πολύ να συμμεριστούμε την αγανάκτηση του κ. Πρωτόπαπα και (κυρίως αυτού…) του κ. Λαλιώτη, αλλά μας… σταματά το γεγονός πως μόλις πριν από 20 μέρες, ο ίδιος σημερινός «αγανακτισμένος» γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο είχε υιοθετήσει χωρίς καμιά δεύτερη σκέψη (για γελοιότητες, αθλιότητες και νοσηρά σενάρια…), αλλά είχε χρησιμοποιήσει και ως «πολιορκητικό κριό» στην κομματική αντιπαράθεση με τη Ν.Δ., άλλες αποκαλύψεις του ίδιου «νοσηρού εγκέφαλου», του Γρυλλάκη, περί ανάμιξης πρακτόρων της CIA, με τη σύμφωνη γνώμη του τότε προέδρου της Ν.Δ. κ. Μητσοτάκη, για την εκλογική πτώση του ΠΑΣΟΚ και την ανάληψη της εξουσίας από τη «Νέα Δημοκρατία»!
Τότε, δηλαδή, ο Γρυλλάκης ήταν «αξιόπιστος», και τα όσα ισχυριζόταν (για όποιους λόγους κι αν τα ισχυρίσθηκε…) αποτελούσαν πρώτης τάξεως αποδεικτικό υλικό, και τώρα τα «ντοκουμέντα» του άλλοτε στενού συνεργάτη του Μητσοτάκη είναι αθλιότητες, προβοκάτσιες και προϊόντα νοσηρού εγκεφάλου; Πόσα, δηλαδή, μέτρα και σταθμά έχει η ηθική της εξουσίας κι από κοντά, πόση αξία μπορεί να έχει για τον απλό πολίτη η «αγανάκτηση» του κ. Λαλιώτη για τον «άθλιο και γελοίο» Γρυλλάκη; Εκτός, πια, κι αν στον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ δόθηκε (κατά τη δική του εκτίμηση, πάντως…) η ευκαιρία, αφού πρώτα χρησιμοποίησε τον κ. Γρυλλάκη, μετά να αποστασιοποιηθεί από αυτόν και να τον πετάξει ως… «στυμμένη λεμονόκουπα» – πείθει, όμως;
Ασε που έδωσε ταυτόχρονα και μοναδική «πάσα» στην Ν.Δ. και στον εκπρόσωπό της κ. Θοδωρή Ρουσόπουλο (που ο κ. Λαλιώτης αποκαλούσε υποτιμητικά «ψευτοθόδωρο»…) να τον «ταπώσει», με το να αντιδράσει με μια λακωνική (και πολιτικά άψογη – χάνονται τέτοιες ευκαιρίες;) ανακοίνωση ότι «σενάρια τύπου Τζον Λε καρέ, όπως ευθύς εξαρχής τα χαρακτήρισε η Ν.Δ., όταν άλλοι τα υιοθετούσαν, δεν χρήζουν σοβαρής ενασχόλησης»! Εκτός πια -τι να πεις κανείς, και πόσα άραγε ακόμη θα δουν τα μάτια μας και θα ακούσουν τα αυτιά μας; – κι αυτό το τελευταίο παιχνίδι, ΟΛΟ το παιχνίδι, δεν αποτελεί παρά μία «πράξη» στο σίριαλ των εντυπώσεων, των σκοπιμοτήτων και της πολιτικής παρελθοντολογίας, που τόσο βολικά για κάποιους αποπροσανατολίζει από την πραγματικότητα, την πολιτική και τα υπαρκτά τους προβλήματα…
Περί αξιολογήσεων…
Με απεργιακές κινητοποιήσεις, δάσκαλοι και καθηγητές του Δημοσίου αντιδρούν εντονότατα στο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, που προβλέπει την ετήσια αξιολόγηση του διδακτικού προσωπικού, ένα πολύ σωστό νομοσχέδιο, που όμως δεν έτυχε της απαραίτητης προσοχής, επειδή το ενδιαφέρον των MME και της Κοινής Γνώμης το απορρόφησε σχεδόν αποκλειστικά η επίμαχη τροπολογία που περιλαμβάνει περί των διαδικασιών και προϋποθέσεων των απολύσεων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών.
Είναι παντελώς παράλογο και εξοργιστικό, οι κατ’ εξοχήν υπεύθυνοι για την εκπαίδευση και την προετοιμασία των παιδιών μας για ένα εξόχως δύσκολο και ανταγωνιστικό «αύριο» που θα αντιμετωπίσουν στην κοινωνία και την ελεύθερη αγορά εργασίας, να αρνούνται την… αξιολόγησή τους, προφανώς βολεμένοι στη μονιμότητα και ασφάλεια που (κακώς, κάκιστα!) τους προσφέρει η δημοσιοϋπαλληλική τους ιδιότητα και -κυρίως- η διαμορφωμένη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία τους! Επρεπε αυτοί πρώτοι και καλύτεροι όχι μόνο να την αποδέχονται, αλλά χρόνια τώρα να ΠΙΕΖΟΥγια να καθιερωθεί αυτή η τακτική κατ’ έτος αξιολόγησή τους, για να επιβραβεύονται οι καλοί δάσκαλοι (που ειλικρινά πιστεύουμε ότι αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία στο δημόσιο εκπαιδευτικό μας σύστημα!) και να αποβάλλονται οι κακοί, που μαγαρίζουν την καλή δουλειά που άλλοι με κόπους και θυσίες προσπαθούν να κάνουν και διασύρουν το κύρος και την αξιοπιστία του Ελληνα καθηγητή!
Θα προσθέταμε, μάλιστα, ότι έπρεπε οι ίδιοι να έχουν ως μόνιμο αίτημα τη σύνδεση της παραγωγικότητος και απόδοσής τους (όπως θα προκύπτει από την αξιολόγηση) με τη διαμόρφωση και διαφοροποίηση των αποδοχών τους, ώστε να επιβραβεύεται ο καλός και να περιθωριοποιείται ο ανεπαρκής και ανίκανος για παροχή εκπαιδευτικού έργου – και μάλιστα, θα προτρέπαμε τον κ. Ευθυμίου να εξετάσει σοβαρά αυτήν την παράμετρο! Αντ’ αυτού οι δάσκαλοι και οι καθηγητές (οι συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι, για να ακριβολογούμε…) αντιδρούν ακατανοήτως, επικαλούμενοι λόγους «αξιοπιστίας της αξιολόγησης», που όμως από τις προβλέψεις του νομοσχεδίου διασφαλίζεται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο -εκτός πια κι αν είναι κανείς πρόθυμος να υιοθετήσει την άποψη ότι διευθυντές σχολείων (συνάδελφοι δηλαδή των εκπαιδευτικών), σχολικοί σύμβουλοι, πανεπιστημιακοί καθηγητές, μέλη του παιδαγωγικού ινστιτούτου, αιρετοί εκπρόσωποι των ίδιων των καθηγητών (όλοι, δηλαδή, όσοι προβλέπεται να απαρτίζουν τις διάφορες βαθμίδες αξιολόγησης και κρίσεως των τυχόν ενστάσεων!) εκ… προοιμίου έχουν σκοπό να συνωμοτούν για να «λιώσουν» τούς υπό κρίσιν καθηγητές και δασκάλους – αστεία πράγματα, δηλαδή…
Σε τούτη τη ζωή, και δη σήμερα με το ιδιαίτερα ανταγωνιστικό κλίμα που υπάρχει, οι πάντες και τα πάντα κρίνονται και αξιολογούνται επί καθημερινής βάσεως! Και έχουν την απαίτηση οι «ψυχαγωγοί» της αυριανής κοινωνίας να περάσουν στον κόσμο την άποψη ότι αυτοί δικαιούνται… μονιμότητος και εξαίρεσης από την αξιολόγηση των προσόντων και της διάθεσής τους για έργο και προσφορά; Επιτέλους, αν κριθούν ακατάλληλοι για παροχή εκπαιδευτικού έργου, δεν απολύονται και δεν χάνουν το ψωμί τους – απλώς μετατάσσονται σε δοικητικές υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας!
Εχει πολλά τρωτά και αδυναμίες το δημόσιο εκπαιδευτικό μας σύστημα, που σε μεγάλο βαθμό επιχειρούν να τις ξεπεράσουν οι ίδιοι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, με κόπους και θυσίες, με προσωπικό κόστος για τους ίδιους, σε πάμπολλες περιπτώσεις – ας μείνουν οι «παθιασμένοι» και αφοσιωμένοι σε αυτήν την αποστολή, κι ας φροντίσει η πολιτεία αυτούς που θα «αξιολογούνται» και θα κρίνονται επαρκείς, να τους αμείβει, γι’ αυτό που πραγματικά προσφέρουν, πέρα από «μισθολόγια» και «βαθμολόγια»!
Και, με την ευκαιρία, ας καθιερώσει η πολιτεία και ένα άλλο αυτονόητο μέτρο: να φροντίσει, πριν διορίσει ως δάσκαλο ή καθηγητή (στον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα) έναν πτυχιούχο, να το περνάει από ειδικό εξεταστικό τεστ και σεμινάριο, για να διαπιστώσει εκ των προτέρων την επάρκειά του όχι μόνο στον συγκεκριμένο κλάδο που έχει σπουδάσει (φιλολογία, μαθηματικά, φυσική κ.λπ.) αλλά και στην παιδαγωγική και τη δυνατότητα να μεταφέρει τις γνώσεις του στα παιδιά! Αλλο «άριστος μαθηματικός» και εντελώς διαφορετικό και με άλλες απαιτήσεις το «καλός δάσκαλος στο μαθηματικά»…
