Υπάρχει κι αυτή η εκδοχή, λένε (Βρετανοί αναλυτές). Οι φωτογραφίες των αιχμαλώτων Ταλιμπάν στο Γκουαντανάμο να δημοσιοποιήθηκαν σκόπιμα ώστε να αποτρέψουν επίδοξους τρομοκράτες από το επιχειρήσουν νέο πλήγμα. Γιατί, άλλωστε, επιχειρηματολογούν (οι ίδιοι), ο Αμερικανός υπουργός Εθνικής Αμυνας Ντ. Ράμσφελντ δεν ένιωσε την παραμικρή ανάγκη να δικαιολογηθεί για σκηνές που από πολλούς χαρακτηρίστηκαν «όνειδος»;
Γιατί, ρωτάμε εμείς, οι Αυστραλοί δυσφημίζουν εαυτούς, με τον ίδιο τρόπο, προβάλλοντας την εικόνα μιας πολύ σκληρής με τους πρόσφυγες χώρας, η οποία δεν δείχνει ίχνος ευαισθησίας ούτε απέναντι σε μικρά παιδιά που υποφέρουν;
Τα ρεπορτάζ που έκαναν τον γύρο του κόσμου με τους 200 Αφγανούς λαθρομετανάστες σε απεργία πείνας για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης σε καταυλισμό στη Γουμέρα της Κεντρικής Αυστραλίας, ίσως να είναι επιθυμητά από την αυστραλιανή κυβέρνηση. («Σε όσους δεν αρέσουν οι συνθήκες κράτησης, να γυρίσουν σπίτια τους», δήλωσε ευθαρσώς ο Αυστραλός υπουργός Μετανάστευσης Φίλιπ Ράντοκ). Οι πρόσφυγες έχουν κάνει αίτηση για χορήγηση ασύλου και, μολονότι οι Αρχές δεν μπορούν παρά να την εξετάσουν, ξεκαθαρίζουν τη θέση τους διά στόματος Ράντοκ: «Αυτήν τη στιγμή διατίθενται δισεκατομμύρια δολάρια για την ανοικοδόμηση του Αφγανιστάν, όσοι το εγκατέλειψαν, να επιστρέψουν».
Είναι αλήθεια ότι οι δυτικές κυβερνήσεις έχουν σηκώσει ψηλά τα χέρια, μπρος στη συνεχιζόμενη εισροή λαθρομεταναστών στο μαλακό υπογάστριο της Δύσης, παρά τα νομικά και τεχνολογικά «φρούρια» που έχουν ορθώσει στα όριά της. H απελπισία τροφοδοτεί μια απροσμέτρητη τόλμη για παράνομη διείσδυση, παρά τις υψηλές πιθανότητες πνιγμού σε αγριεμένα κύματα, ασφυξίας σε αμπάρια και ψυγεία, αποξυλιάσματος σε κάποια καρότσα ή τα χιόνια, κομματιάσματος από νάρκη… Κάποιοι θα πατήσουν στη Γη της Επαγγελίας, θα σωθούν. Η ελπίδα αυτή, πιο φωτεινή και από τον πιο λαμπερό ήλιο μέσα στο σκότος της εξαθλίωσης, απεδείχθη εξόχως εκπορθητική.
Αν, λοιπόν, γίνει γνωστό ότι εκεί, στη Γη της Επαγγελίας, οι συνθήκες διαβίωσης είναι το ίδιο άθλιες με τις υπό εγκατάλειψη, ότι κλιμακώνεται κι εκεί ένας διευρυμένος άγριος «πόλεμος» με «αιχμαλώτους» σε συνθήκες κράτησης περίπου όπως οι Ταλιμπάν στο Γκουαντανάμο, ποιος ξέρει, ίσως αποθαρρυνθούν… Για ποιον άλλο λόγο, άλλωστε, οι Αυστραλιανοί επιδεικνύουν τόση σκληρότητα μπρος στα ραμμένα στόματα των παιδιών-απεργών πείνας και τις απόπειρες αυτοκτονίας ενηλίκων και παιδιών στη Γουμέρα; Γιατί κρατούν τους ανήλικους πρόσφυγες, «οι ψυχές των οποίων, σύμφωνα με τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, ίσως έχουν τραυματιστεί ανεπανόρθωτα», σε έναν χώρο που Αυστραλός εντεταλμένος της Πρόνοιας χαρακτήρισε «στρατόπεδο συγκέντρωσης»;
Η στάση αυτή λειτουργεί παραδειγματικά προς κάθε επίδοξο πρόσφυγα ή λαθρομετανάστη και -αλοίμονο- μιμητικά προς άλλες χώρες.