Το ‘χουμε ξαναδεί το έργο: άλλα να λέει ο υπουργός Παιδείας στους πανεπιστημιακούς, παραδεχόμενος το «δίκαιο» κάποιων αιτημάτων τους, και τα εντελώς διαφορετικά να αντιτείνει και να επιμένει σε αυτά ο συναρμόδιος υπουργός Υγείας. Αλλα να πιστεύει (και να χαράζει πολιτική, υποθέτουμε, πάνω σε αυτά…) ο υπουργός Αμυνας για την τουρκική προκλητικότητα και το ενδεχόμενο «θερμού επεισοδίου», τα εντελώς αντίθετα να υιοθετεί (και να χαράζει πολιτική, υποθέτουμε, πάνω σε αυτά…) ο υπουργός Εξωτερικών. Να βρίσκουν λογικά τα όσα ζητούν οι ναυτεργάτες για το Ασφαλιστικό τους δύο «συναρμόδιοι» υπουργοί, οι επί της Ναυτιλίας και επί της Εργασίας, και να προσυπογράφουν τη «λύση» και να αρνείται μαχητικά να ικανοποιήσει το αίτημα ο επί της Οικονομίας υπουργός, που θα πρέπει να δώσει και τα σχετικά… κονδύλια! Και τώρα, πάλι, να εισηγείται αυξήσεις του μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων ο αρμόδιος υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης και να «κόβει» τις αυξήσεις ο υπουργός Οικονομίας και λόγω ελλείψεως χρημάτων αλλά και για λόγους «αρχής», επειδή αυτό το νέο «μισθολόγιο» δεν στηρίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης και παραγωγικότητας των υπαλλήλων!
Παραγωγικές μπορεί να είναι οι διαφωνίες και ο αντίλογος – δεν λέμε! Αλλά, βρε αδελφέ, τι στην ευχή, οι υπουργοί δεν έχουν πρόχειρο πάνω στο γραφείο τους ένα… τηλέφωνο; Να το σηκώσουν και πριν «αποφασίσουν» την όποια πολιτική τους να ρωτήσουν και τους «συναρμοδίους» αν συμφωνούν και αν μπορούν τις «λύσεις» που έχουν σκεφθεί να τις χρηματοδοτήσουν; Να εμφανίζεται δηλαδή η κυβέρνηση με ενιαίο πρόσωπο και πολιτική και να μη δίνει την εντύπωση «ρεμπέτ- ασκεριού», που ο καθένας χορεύει στον ρυθμό που… βαράει ο ίδιος; Υποσχέθηκαν, έτσι κι αλλιώς, νέο αυξημένο μισθολόγιο στους δημοσίους υπαλλήλους και το είχαν πολυδιαφημίσει ότι θα συνδέεται «με την παραγωγικότητα και με αντικειμενικά κριτήρια απόδοσης» (όπως και όλα τα… προηγούμενα πάμπολλα μισθολόγια – βαθμολόγια που έχουν κατά καιρούς ξεφουρνισθεί και παρουσιασθεί ως «οριστικά»!), γιατί δεν φρόντιζαν λοιπόν να το «εκσυγχρονίσουν» έτσι και να εμφανίσουν μια ολοκληρωμένη πρόταση, ή να πουν μια και καλή ότι λόγω απρόβλεπτων οικονομικών εξελίξεων το μεταθέτουν για αργότερα; O ένας ζητεί (και πιέζει στη σχετική κυβερνητικο-κομματική σύναξη…) να δοθούν οι αυξήσεις (έρχονται και εκλογές…), ο άλλος λέει δεν έχω λεφτά, δημοσιοποιεί καθείς τη θέση του – άρα και τη διαφωνία τους! – και μετά… σπεύδουν «αρμοδίως» να «διαψεύσουν» ότι υπήρξε διαφωνία, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να κρατάει τα… μπόσικα, διαβεβαιών πως «παραμένει σταθερή πρόθεση της κυβέρνησης να υπάρξει νέο μισθολόγιο…».
Υπόσχονται αυξήσεις πριν… εξασφαλίσουν τα χρήματα, εγκρίνουν επιδόματα, αλλά το σχετικό κονδύλιο… ξεχνούν να το εντάξουν στον προϋπολογισμό(!) καταρτίζουν τον προϋπολογισμό που περήφανα πλασάρουν ως «πλεονασματικό», και πριν περάσουν καλά καλά δύο μήνες από την ψήφισή του αρχίζουν να εμφανίζονται σ’ αυτόν «μαύρες τρύπες» και στο γραφείο του υπουργού Οικονομίας κάνουν… λόφους τα αιτήματα των κατά τομέα υπουργών για έγκριση έξτρα κονδυλίων, γιατί αυτά που τους εγκρίθηκαν στον προϋπολογισμό δεν φτάνουν ούτε για «ζήτω» και για να καλυφθούν οι ανάγκες του πρώτου εξαμήνου! Και αρχίζουν οι… περικοπές του προϋπολογισμού (εκτός των κοινωνικών δαπανών, γιατί η κυβέρνηση έχει και ένα «κοινωνικό πρόσωπο» που θέλει να το σεβασθεί – ιδίως εν όψει εκλογών…) σε πρώτη φάση περί τα 150 δισ., για να μπορέσει το οικονομικό επιτελείο να εξασφαλίσει «πλεόνασμα» ενός κατά τα άλλα… πλεονασματικού προϋπολογισμού!
Διαπιστώνεται «απώλεια εσόδων» (παρά ταύτα, όμως, κάθε λίγο και λιγάκι η κυβέρνηση κοκορεύεται ότι «η χώρα έχει τον μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης στην E.E.!», και καλή ανάπτυξη σημαίνει εν τέλει και έσοδα για το Δημόσιο…), σημειώνεται πως υπάρχει επιβάρυνση από μισθολογικές απαιτήσεις (την ικανοποίηση των οποίων όμως η ίδια η κυβέρνηση την είχε υποσχεθεί!), παραδέχονται τώρα (και μ’ αυτήν την παραδοχή προετοιμάζονται και για την κατάρτιση του νέου προϋπολογισμού 2003) ότι υπάρχουν υπερβάσεις στο κόστος κατασκευής των έργων για την Ολυμπιάδα – και εννοούμε των έργων που είχε αναλάβει να κατασκευάσει η κυβέρνηση, και για τα οποία ο αρμόδιος υπουργός ΠΕΧΩΔΕ διαβεβαίωνε μέχρι να γίνει γραμματέας του ΠΑΣΟΚ ότι και εγκαίρως, και μέσα στον αρχικό προϋπολογισμό θα ολοκληρωθούν!
Δεν θα ισχυρισθεί κανείς ότι δεν συμβαίνουν «έκτακτες» εξελίξεις, ιδίως στον οικονομικό τομέα, που μπορούν να προκαλέσουν ανατροπές και ανάγκες επανασχεδιασμού σε κάποιους τομείς – αλλά… τόσες πολλές ανατροπές σε τόσους πολλούς τομείς, μάλλον κάποια προχειρότητα και ελαφρότητα στον σχεδιασμό δεν δείχνουν; H έκθεση του ΟΟΣΑ που δόθηκε στη δημοσιότητα, πέραν του κινδύνου ανόδου του πληθωρισμού (κάτι που φοβάται, όπως χθες παραδέχθηκε, και ο ίδιος ο κ. Χριστοδουλάκης, που ανησυχεί κυρίως από την άνοδο του λεγόμενου «σκληρού πυρήνα»…), επισημαίνει ως αρνητικό στοιχείο και το εύρος του δημόσιου τομέα (αλήθεια, τι έγινε μ’ αυτές τις… ανά εξάμηνο επανεξαγγελλόμενες «αποκρατικοποιήσεις»;) και τα διαρκώς αυξανόμενα μισθολόγια του δημόσιου τομέα (επιδόματα κ.λπ.) που μάλιστα δεν συνδέονται με την παραγωγικότητα! Γι’ αυτά δεν έχει καμιά ευθύνη, σχεδιασμού έστω, η κυβέρνηση;
Σημειώναμε πιο πάνω για τις υπερβάσεις κόστους (σε συνδυασμό με τον χρόνο ολοκλήρωσης που πια είναι ασφυκτικός) σε μια σειρά ολυμπιακών έργων, που είχε αναλάβει να εκτελέσει το ΥΠΕΧΩΔΕ, και η κυβέρνηση τώρα μελετά… επειγόντως (και με την ευκαιρία της εδώ άφιξης για έλεγχο, εκ μέρους της ΔΟΕ, του Ντένις Οσβαλντ) να περικόψει και να «συρρικνώσει» κάποια από αυτά τα έργα, κυρίως στο Ελληνικό και το Γουδί… Δεν έχει, όμως, περάσει και τόσος πολύς χρόνος από τότε που κάποιοι -και μαζί μ’ αυτούς και η Οργανωτική Επιτροπή «Αθήνα 2004»!- διηρωτώντο τι χρειάζονταν κάποιες πανάκριβες ολυμπιακές κατασκευές που είχε αναλάβει το ΥΠΕΧΩΔΕ και γιατί το υπουργείο δεν κατέφευγε στην απείρως προσφορότερη λύση των φθηνότερων ή και «προκάτ» κατασκευών, για αθλήματα, λ.χ., που θα γίνουν μόνο στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων!
Και ο τότε ΥΠΕΧΩΔΕ, κ. Λαλιώτης, επέμενε ότι τα πάντα βρίσκονταν υπό «απόλυτο έλεγχο» και ως προς το κόστος και ως προς τους χρόνους παράδοσης, και προχωρούσε στην ανάθεση (πανάκριβων!) μελετών που αφορούσαν «βαριές» και λίαν δαπανηρές κατασκευές! Γράφαμε τότε, πώς και γιατί η κατασκευή του «σλάλομ» για το κοινό στο Ελληνικό θα κοστίσει… 8 δισ. δραχμές (δραχμές είχαμε ακόμη!), όταν η αντίστοιχη εγκατάσταση στο Σίδνεϊ είχε κοστίσει μόλις και μετά βίας… 2 δισ. – και όσοι εξέφραζαν ανάλογες απορίες εισέπρατταν τον χαρακτηρισμό των «γκρινιάρηδων» και των… «Κασσανδρών»! Τα ίδια και με το «πολυδύναμο» αθλητικό χώρο στο Γουδί, συνολικού κόστους 15 δισ., από τα οποία μόνο 1,5 δισ. έπρεπε να δοθεί για την ανακατασκευή του Κολυμβητηρίου, όταν η εξαρχής κατασκευή ενός καινούργιου θα… κόστιζε τα ίδια αν όχι λιγότερα! Ρωτούσαμε τι χρειάζεται γήπεδο μπάσκετ χωρητικότητας 16.000 θέσεων, και μας έλεγαν «μεμψίμοιρους» – και ένα σωρό ανάλογες απορίες (απορίες και εκείνων που είχαν πείρα και γνώση από άλλες ολυμπιακές διοργανώσεις – με πιο πρόσφατη στο Σίδνεϊ!) έπαιρναν αυτού του είδους… οιηματικές «απαντήσεις»!
Και έρχεται τώρα ο υφυπουργός Ολυμπιακών Αγώνων (ΠΕΧΩΔΕ, δηλαδή, για τα Ολυμπιακά Εργα…) κ. Νάσος Αλευράς και ζητεί… επισήμως να εξετασθεί η δυνατότητα περικοπής ορισμένων έργων (σαν αυτά που προαναφέραμε…) που κρίνονται (τώρα;) ως δαπανηρά, πολύπλοκα και χρονοβόρα – αφού όμως σπαταλήθηκαν πολύτιμα κονδύλια για μελέτες (που θα μπορούσαν να ‘χουν διατεθεί αλλού!), και αφού χάθηκε πολύτιμος χρόνος με αποτέλεσμα πάλι όλα να γίνονται στην τούρλα του Σαββάτου, και με το «λογικό» πλέον επιχείρημα… «για να προλάβουμε»!
Και σκεφθείτε: και οι περικοπές αυτών των ολυμπιακών έργων που είχε αναλάβει να τα κατασκευάσει η κυβέρνηση θα γίνουν και ο κρατικός προϋπολογισμός γι’ αυτά έχει ήδη… ξεπεράσει κατά πολύ τον αρχικό – και ακόμη τα έργα δεν έχουν γίνει! Ωχ…