Σε ιδιαιτέρως επικίνδυνες κατευθύνσεις ωθεί η «εκσυγχρονιστική» αριστερά την πολιτική ζωή της χώρας, διαμαρτυρόμενη εντόνως, διότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κύριος Χριστόδουλος, ομιλών σε στελέχη των Ραδιοσταθμών της Εκκλησίας της Ελλάδος επεσήμανε ότι το αυξημένο ποσοστό του κ. Γ. Καρατζαφέρη δεν προέρχεται από οπαδούς της ανυπάρκτου «άκρας δεξιάς», αλλά από «καλούς χριστανούς» που αντέδρασαν στην υποστηριχθείσα από τη Ν.Δ. υποψηφιότητα του κ. I. Τζαννετάκου στην υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς.
Οι αντιδράσεις και η κριτική θα ήσαν ασφαλώς αναμενόμενες, εάν ο Αρχιεπίσκοπος ή η Εκκλησία της Ελλάδος προέβαιναν δημοσίως ή από του άμβωνος σε πολιτικές δηλώσεις στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Αλλά η έκφραση οργής για τη διατύπωση απόψεων σε εξαιρετικά περιορισμένο κύκλο, στενότατα συνδεδεμένων με την Εκκλησία, αποτελεί προσπάθεια επιβολής περιορισμών της αισχίστης μορφής. Το επόμενο στάδιο θα ήταν η λογοκρισία και της σκέψεως των πολιτών της χώρας, πράγμα που δεν επέτυχε να επιβάλει και η στυγνότερη δικτατορία.
Κατά την άποψη ορισμένων κύκλων της «εκσυγχρονιστικής» αριστεράς, ούτε η Εκκλησία της Ελλάδος ούτε τα λαϊκά στελέχη της, αλλά ούτε και το ποίμνιό της έχουν δικαίωμα να ασχολούνται με θέματα μη σχετιζόμενα με το υπερπέραν. Ουδείς βεβαίως τάσσεται -και πολύ περισσότερο η Εκκλησία της Ελλάδος- υπέρ της επιβολής θεοκρατικού καθεστώτος ή της δημιουργίας εκκλησιαστικού κόμματος που θα εκπροσωπηθεί στο Κοινοβούλιο. H προσπάθεια, όμως, να αποκλεισθεί από την Εκκλησία και τους πιστούς της κάθε δυνατότης πολιτικού και κοινωνικού προβληματισμού, ιδιαίτερα όταν αυτός δεν διατυπώνεται δημοσίως, κινείται πέραν των ορίων ανοχής.
Αυτό που δεν λαμβάνουν υπόψη οι κάθε είδους φωνασκούντες είναι ότι η εκσυγχρονιστική ομάδα της οποίας προΐσταται ο κ. K. Σημίτης, αποτελεί μειοψηφία ακόμη και εντός του ΠΑΣΟΚ, ενώ η επιρροή της εκτός του κυβερνώντος κόμματος είναι απολύτως ασήμαντη. Στόχος τής επικοινωνιακώς δραστήριας αυτής ομάδος είναι να περιορίσει τον πολιτικό λόγο στα όρια που αυτή κρίνει επιτρεπτά, γι’ αυτό κάθε παρέκκλιση καταδικάζεται είτε ως προερχόμενη από αναρμόδιο φορέα, είτε ως αναχρονιστική, είτε ως επικίνδυνη για το δημοκρατικό πολίτευμα και πλείστα όσα ηχηρά παρόμοια.
Η επιθυμία των Ελλήνων πολιτών ανεξαρτήτως τοποθετήσεως είναι άσκηση αποτελεσματικής πολιτικής, που θα βελτιώνει την καθημερινή ζωή των κατοίκων της χώρας, ασχέτως της κυβερνήσεως που ασκεί την εξουσία. Αλλά με εμφανή την αποτυχία στον πρακτικό τομέα διοικήσεως, τη διαφθορά που καταγγέλλεται από διάφορες πλευρές, ο κ. Σημίτης και η «εκσυχρονιστική» αριστερά που τον περιβάλλει μεθοδεύουν οξύτατες και άκρως επικίνδυνες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις.
Το φάσμα του «εθνικισμού», της «άκρας δεξιάς», του «αναχρονισμού» της «αναμίξεως της Εκκλησίας στην πολιτική», ακόμη και της «απριλιανής χούντας» προβάλλεται, επιμόνως, ως απειλή ή ως παρά φύσιν εκδήλωση στο πλαίσιο του δημοκρατικού πολιτεύματος, η ποιότης του οποίου εξαίρεται διαρκώς, αν και ενίοτε φαίνεται να τελεί σε κατάσταση κινδύνου, όπως προκύπτει από δηλώσεις ορισμένων εκ των κρατούντων.
Μέσα σε αυτό το κλίμα συγχύσεως και κατασκευασμένης ιδεολογικής αντιπαραθέσεως, η «εκσυχρονιστική» αριστερά επιχειρεί να αποκρύψει την άκρως ανησυχητική κατάσταση της οικονομίας και καταφεύγει στη «δημιουργική λογιστική» για να αποκρύψει από τα ελεγκτικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως τα ελλείμματα, δημιουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο προϋποθέσεις για μείζονες οικονομικές αλλά και πολιτικές στρεβλώσεις.
Το δυστύχημα είναι ότι ενώπιον του αδιεξόδου που η ίδια δημιούργησε, η «εκσυγχρονιστική» αριστερά θα συνεχίσει να εντείνει τις επιθέσεις στον ιδεολογικό τομέα, αδιαφορώντας για το επικίνδυνο αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί σταδιακώς τη χώρα.