H έκπληξη αυτή τη φορά δεν ήρθε από τους βόρειους εταίρους μας στην Ενωση, αλλά από τον Ισραηλινό συνομιλητή μας. Οταν η συζήτηση ξέφυγε από τα τεράστια προβλήματα, που δημιουργεί στη χώρα ο εσωτερικός πόλεμος με τους Παλαιστίνιους και άγγιξε τις νέες ιδέες τις οποίες κάθε κράτος καλλιεργεί για να επιτύχει οικονομική ανάπτυξη, το σχέδιο που ακούσαμε, μας προκάλεσε μεγάλη εντύπωση και γι’ αυτό το μεταφέρουμε.
Στο, και οικονομικά ταλαιπωρημένο, Ισραήλ, λοιπόν, προωθείται τα τελευταία χρόνια ένα πολύ έξυπνο μοντέλο σύνδεσης της παλαιάς με τη νέα οικονομία. Κοντά σε μια παραδοσιακή βιομηχανική μονάδα, το κράτος ενθαρρύνει την ανάπτυξη μικροτέρων εταιρειών ή ακόμα και μεμονωμένων νέων επιχειρηματιών, που ασχολούνται με τις νέες τεχνολογίες, δηλαδή δικτυωμένων μέσω του Ιντερνετ με το «παγκόσμιο χωριό». Αυτές οι μικρές μονάδες, προσφέρουν κάθε είδους υπηρεσία στην κλασική παραγωγική εταιρεία, στους τομείς εκείνους, που η ίδια θα χρειαζόταν πολύ χρόνο και χρήμα για να αναπτύξει. Το νέο δίκτυο εταιρειών, συνεργαζόμενο αρμονικά, δίνει δυναμική στην τοπική οικονομία, εισάγει και αφομοιώνει γρήγορα τους τεχνολογικούς νεωτερισμούς μέσω της ευελιξίας του, ενώ ταυτόχρονα καθίσταται τμήμα του παγκόσμιου χωριού. Μάλιστα το Τελ Αβίβ, ενδιαφέρεται να μεταφέρει και στην Ελλάδα τις εμπειρίες αυτού το μοντέλου, αν και από την πλευρά μας υπάρξει ανταπόκριση.
Ακόμα, η χώρα, παρ’ όλο που βρίσκεται σε πολεμική εγρήγορση, επιχειρεί να προβλέψει τους επιστημονικούς – τεχνολογικούς τομείς που στο μέλλον θα αναπτυχθούν ραγδαία, όπως για παράδειγμα η νανοτεχνολογία, αναζητεί, συγκεντρώνει και οργανώνει τους δικούς της επιστήμονες και επιχειρηματίες που ασχολούνται στο συγκεκριμένο χώρο, δημιουργεί ιδρύματα ενίσχυσής τους, θέτει τις προϋποθέσεις ανάπτυξής τους. Βάζει, δηλαδή, τις βάσεις για να είναι παρούσα στις εξελίξεις των επόμενων δεκαετιών και να συμμετέχει παραγωγικά. Τα ακούσαμε αυτά με αίσθημα μελαγχολίας, αναλογιζόμενοι το πώς η κυβέρνησή μας διαχειρίζεται το οικονομικό μας μέλλον, αν και ενισχύεται με πακτωλό χρημάτων από τις Βρυξέλλες, για την ενθάρρυνση παρόμοιων δημιουργικών πρωτοβουλιών, που θα έδιναν προοπτικές ανάπτυξης στο δύσκολο και ανταγωνιστικό περιβάλλον της Ευρώπης των «25».
Το νέο πακέτο που εξήγγειλε πρόσφατα ο κ. Χριστοδουλάκης, μοιάζει βγαλμένο με «καρμπόν» από προηγούμενες αντίστοιχες προσπάθειες της ίδιας κυβέρνησης. Σχετικό νοικοκύρεμα κάποιων δημόσιων επιχειρήσεων, λογιστική «αναβάθμιση» τζίρου και κερδών με στόχο τη μετοχοποίηση και τη γρήγορη αποκομιδή ρευστού, αυτή την εποχή για προεκλογικές ανάγκες.
Και μπορεί μεν η συγκεκριμένη τακτική να έχει κάποια βραχυπρόθεσμα οφέλη για τα ταμεία του κράτους (και του κόμματος;) αλλά δεν έχει να προσφέρει τίποτα στην προώθηση μιας σφριγηλής οικονομίας, που θα προσφέρει ευημερία στις επιχειρήσεις και θα εξασφαλίζει και στο μέλλον θέσεις εργασίας, σε μια χώρα που η ανεργία εξελίσσεται στο υπ’ αριθμόν ένα κοινωνικό πρόβλημα.