Θα πρέπει να το έχουν πληροφορηθεί και στην κυβέρνηση ότι το ένα ευρώ εξισώθηκε με το παλιό κατοστάρικο από τον πρώτο μήνα της κυκλοφορίας του. Και δεν φταίνε μόνον οι καταναλωτές για τη ραγδαία διολίσθηση. Εντάξει, μπερδευτήκαμε για πολύ καιρό με το νέο νόμισμα και τουλάχιστον οι μισοί ακόμα μπερδευόμαστε, ακόμα παιδευόμαστε να μάθουμε τα πολλαπλάσια του 340. Αλλά για την απαξίωση του ευρώ δεν ευθύνεται η αδυναμία μας στην προπαίδεια ούτε το ότι πέσαμε σε σύγχυση με τα φιλοδωρήματα (αίφνης, αντί για το ικανοποιητικότατο κατοστάρικο, δίνουμε ένα ευρώ, και πάλι νιώθουμε άσχημα, σαν να τσιγκουνευτήκαμε και ν’ αδικήσαμε). Φταίει και η αδιαφορία με την οποία η κυβέρνηση αντιμετώπισε εξαρχής τα αλλεπάλληλα κρούσματα αισχροκέρδειας.
Δεν έχει περάσει δα και εικοσαετία από την αντικατάσταση της δραχμής. Θυμόμαστε λοιπόν ότι αμέσως αμέσως η τιμή των τσιγάρων αυξήθηκε κατά μερικές δεκάδες λεπτά, που όμως δεν ήταν λεπτά του παλιού συστήματος, δεκαρούλες, αλλά του νέου, «τριαμισόφραγκα» δηλαδή. Επί δραχμής, αν οποιαδήποτε καπνοβιομηχανία ανέβαζε την τιμή ένα κατοστάρικο με τη μία, και οι καπνιστές θα εξεγείρονταν αλλά και οι αρμοδίως υπουργεύοντες θα μπαίνανε σε σκέψεις και κάτι θα έκαναν. Αλλά τίποτε τέτοιο δεν έγινε. Αποδεχτήκαμε όλοι, ωχαδερφικά κυβερνώντες και μακαρίως κυβερνώμενοι, την τεράστια αύξηση, κι ήταν σαν να λέγαμε σε όλους τους εμπόρους να πράξουν το ίδιο. Και το έπραξαν βέβαια. Γιατί αυτή είναι η δουλειά τους. Και τα κολοκυθάκια ανέβηκαν σε ύψη δυσθεώρητα ανθρωπίνοις οφθαλμοίς. Το νεράκι έγινε ύδωρ ηγιασμένον, γουλιά και δεκάρικο. Οι γαύροι έγιναν μπαρμπούνια, το ψωμί παντεσπάνι, το καφεδάκι μας το ακριβότερο της Ευρώπης, τα σουβλάκια ανακοστολογήθηκαν λες και η πίτα περιέχει ευλογημένα κοψίδια από θυσίες στους θεούς, και, ναι, αγαπητέ αναγνώστη, δίκιο έχεις, οι εφημερίδες έγιναν περιοδικά ως προς την τιμή (ενίοτε και ως προς την ύλη), απέκτησαν δηλαδή την τιμή των περιοδικών, κι όχι σταδιακά αλλά μια κι έξω.
Σε όλη αυτή τη μακρά περίοδο, η κυβέρνηση ήταν απασχολημένη με τα κομματικά, το δε κόμμα με τα προσωπικά των στελεχών, κι έτσι έχασαν την επαφή τους με τον έξω κόσμο. Εξαγγέλθηκαν βέβαια περί τις τριάντα εκστρατείες καταπολέμησης του Κακού, κι άλλες τόσες για τη «βελτίωση της καθημερινότητας» (αλλά και του «κοινωνικού προφίλ» του ΠΑΣΟΚ). Μόνο που οι σταυροφόροι θριάμβευσαν όσο και οι «Γενναίοι του Μπρανκαλεόνε» στη γνωστή ταινία, η οποία του λοιπού θα προβάλλεται στα βίντεο-γουόλ του κ. Κουλούρη, για παιδαγωγικούς λόγους. H καινούργια εκστρατεία κατά της ακρίβειας, λοιπόν, έχει κάτι από τη «Μάχη του Τελάρου» επί «Αλλαγής». Μια μάχη τόσο ένδοξη που κανείς από τους ήρωές της δεν θέλει να τη θυμάται.