Γεμάτος ζήλο και διάθεση για δουλειά, κατά τα όσα και ο πρωθυπουργός ζήτησε, ο υφυπουργός Ανάπτυξης κ. K. Κουλούρης ευθύς με την ανάληψη των καθηκόντων του εξεστράτευσε προς τιθάσευση της ακρίβειας. Και, ενθυμούμενος ίσως την προ εικοσαετίας «μάχη του τελάρου», άρχισε την προσπάθεια από τα οπωροκηπευτικά και τη λιανική πώλησή τους. Στην προσπάθεια πρωταγωνιστούν, για μία ακόμη φορά, οι γνωστοί… «άξονες του κακού και του καλού» του κλάδου: η κεντρική λαχαναγορά των κερδοσκόπων χονδρεμπόρων του παρελθόντος, της οποίας η λιανική δραστηριοποίηση επισείεται τώρα ως εξυγιαντικό «φόβητρο» έναντι των λιανοπωλητών, αλλά και οι λαϊκές αγορές, η επέκταση λειτουργίας των οποίων εμφανίζεται ως μέσο πίεσης προς τα υπερπαντοπωλεία προκειμένου να προσγειώσουν τις δικές τους τιμές. O στόχος προωθείται με τηλεοπτικές δηλώσεις και συναντήσεις του υφυπουργού με τους εμπλεκομένους, διανθισμένες στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ με γλαφυρά στιγμιότυπα αντεγκλήσεων αγοραστών και εμπόρων περί του αν είναι υψηλές οι τιμές των τελευταίων ή χαμηλοί οι μισθοί των πρώτων.
Ολα αυτά δεν είναι, ίσως, μάταια. Τα τρόφιμα αποτελούν σημαντικό ποσοστό της δαπάνης ορισμένων νοικοκυριών και δη εκείνων με χαμηλά εισοδήματα και παιδιά? και μία μέθοδος συγκράτησης των τιμών είναι η διεύρυνση του ανταγωνισμού στη λιανική αγορά, οι αναζητήσεις του τρόπου με τον οποίον θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο, έχουν κάποια αξία. Εχει, όμως, κανείς την εντύπωση ότι σε ένα οικονομικό περιβάλλον πολύ διαφορετικό από εκείνο όπου βασίλευαν οι προ δεκαετιών «χονδρέμποροι», εφαρμόζεται η ίδια τακτική του παρελθόντος, με τον υφυπουργό περιδιαβαίνοντα τις αγορές και τις κάμερες των δικτύων ακολουθούσες. Τίποτε δεν μαρτυρά ανάλυση του βαθμού συμμετοχής κάθε σταδίου παραγωγής, μεταφοράς και εμπορίας στην αύξηση της τελικής τιμής, ούτε στάθμιση του βαθμού, στον οποίον ορισμένων προϊόντων η ακρίβεια είναι δικαιολογημένη από εποχικούς παράγοντες ενώ άλλων όχι.
Πολλώ μάλλον, δεν διαβλέπει κανείς ιδιαίτερη ανάλυση της πληθωριστικής πίεσης στις τιμές της μεταποίησης και των υπηρεσιών κατά κλάδο, ενώ θυμάται κανείς πως σε αυτούς τους τομείς της οικονομίας είχε εστιάσει η κυβέρνηση την ανησυχία της για αδικαιολόγητη αύξηση τιμών το 1998, κατά τους μήνες μετά την υποτίμηση. Το ότι σήμερα η πληθωριστική πίεση δεν προέρχεται από νομισματική υποτίμηση, αλλά από το ευρώ, δεν αναιρεί το γεγονός ότι αυτοί οι τομείς είναι οι κυρίως «ύποπτοι» για αδικαιολόγητες τιμολογιακές αναπροσαρμογές. Και αυτό είναι ιδιαιτέρως χαρακτηριστικό στις επίκαιρες λόγω θέρους τουριστικές υπηρεσίες, όπου καταγράφεται συχνότατα ελάχιστη απόκλιση τιμών μεταξύ επιχειρήσεων που παρέχουν υπηρεσίες ουσιωδούς διαφορετικού επιπέδου…
Η επέκταση του ωραρίου λειτουργίας των λαϊκών αγορών δεν αποκλείεται να βοηθήσει στην ανάσχεση των αυξήσεων. O κυβερνητικός στόχος, όμως, είναι πολύ φιλόδοξος για να υπηρετηθεί με αυτήν κυρίως την προσπάθεια. H μάχη του τελάρου μπορεί να κερδίζει τηλεοπτική κάλυψη, δεν κερδίζει όμως τον πόλεμο κατά της ακρίβειας. Αυτός χρειάζεται άλλου είδους μελέτη και άλλου είδους τακτική, ενδεχομένως διακριτικότερη από άποψη δημοσιότητας και αποτελεσματικότερη επί της ουσίας, ενισχύοντας, πρωτίστως, τις δυνάμεις του ανταγωνισμού, τις μόνες ικανές σε συνθήκες ανοιχτής αγοράς να φέρουν ισορροπία στις τιμές.